Περίπου 3 εκατομμύρια συνταξιούχοι θα δουν στα επόμενα δύο χρόνια την κατάρρευση του εισοδήματός τους. Αυτό θα συμβεί με την προβλεπόμενη μείωση των συντάξεων από τον προσεχή Ιανουάριο, σε συνδυασμό με την αύξηση του φόρου (από 50 έως 650 ευρώ) που θα τους επιβληθεί από τον Ιανουάριο του 2020.
Στην πράξη, η μέση μηνιαία σύνταξη, από 722 ευρώ που είναι σήμερα, θα διαμορφωθεί στο επίπεδο των 450 ευρώ το 2020.
Διαρκής η φτωχοποίηση
Η διαρκής φτωχοποίηση της τρίτης ηλικίας θα είναι καθεστώς στην Ελλάδα στα επόμενα 40 – 50 χρόνια. Και αυτό είναι συνέπεια της κρίσης που βίωσε η χώρα και των μνημονίων που της επιβλήθηκαν. Ιδιαίτερα το τρίτο μνημόνιο, που συνομολόγησε η παρούσα κυβέρνηση, φαίνεται ότι έχει τις πλέον καταστροφικές συνέπειες στα εισοδήματα των συνταξιούχων.
Ένα ενδιαφέρον ρεπορτάζ της Ρούλας Σαλούρου στην «Καθημερινή της Κυριακής», αναφέρεται σε στοιχεία της Ανεξάρτητης Εθνικής Αναλογιστικής Αρχής και ερμηνεύει τη λογική των μέτρων διάλυσης του εισοδήματος και, συνεπώς, της ζήτησης των συνταξιούχων.
Ο μηχανισμός της φτώχιας
Η αύξηση των ορίων ηλικίας της συνταξιοδότησης που εφαρμόστηκε από το 2015 («νόμος Λοβέρδου – Κουτουμάνη») είχαν στόχο τη δραστική μείωση της συνταξιοδοτικής δαπάνης , από 15,6% το 2016 σε 14,4% το2030 και στο 14% το 2060.
Τα μέτρα του «νόμου Κατρούγκαλου», επιτάχυναν τη διαδικασία απαξίωσης των εισοδημάτων της τρίτης ηλικίας. Υπολογίζεται ότι η συνταξιοδοτική δαπάνη θα πέσει στο 12% το 2030 και θα προσγειωθεί στο 10,6% δέκα χρόνια μετά, το 2040.
Ρεκόρ στην Ευρώπη
Η μείωση της μέσης σύνταξης, ως ποσοστό του μέσου μισθού, είναι πλέον κάθετη και βίαιη. Και εν πάση περιπτώσει είναι η μεγαλύτερη που «επιτυγχάνεται» στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Οι σχετικές εκθέσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής παραδέχονται πως αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα, στο πλαίσιο των μέτρων δημοσιονομικής προσαρμογής, οδηγούν τους συνταξιούχους στο κατώφλι της φτώχιας.
Με δυό λόγια
Η παρατεταμένη κρίση στη χώρα και οι ανύπαρκτες έως αδύναμες πολιτικές ανάπτυξης, οδηγούν “αναγκαστικά” στη φτωχοποίηση της τρίτης ηλικίας. Αυτή, μας λένε, είναι η “αναγκαία συνθήκη” για να δημιουργηθούν τα απαραίτητα πλεονάσματα, ώστε να εξυπηρετηθεί το χρέος. Τόσο καλά…
