Με τον γνωστό επιθετικό τρόπο αντέδρασε η Τουρκία στην εξαιρετικά αποκαλυπτική για τα έργα και τις ημέρες της Άγκυρας η έκθεση του Επιτρόπου Διεύρυνσης της ΕΕ.
Νεύρα στην Τουρκία
Συγκεκριμένα, σχολιάζοντας το «βαρύ» περιεχόμενο της έκθεσης, το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών υποστήριξε ότι το κείμενο «αντικατοπτρίζει τις παράνομες και μαξιμαλιστικές απόψεις των Ελλήνων και των Ελληνοκυπρίων για τα θέματα της Ανατολικής Μεσογείου, του Αιγαίου και της Κύπρου», προσθέτοντας ότι «η ΕΕ δεν είναι ένα διεθνές δικαστικό όργανο που αποφασίζει για τις περιοχές θαλάσσιας δικαιοδοσίας».
Παράλληλα, το τουρκικό ΥΠΕΞ καταλογίζει στην Κομισιόν ότι αγνοεί τις θέσεις της Τουρκίας και των Τουρκοκυπρίων «αποκαλύπτοντας ποιανού τα συμφέροντα λαμβάνει υπόψη», αν και αποφεύγει προσεκτικά να αναφερθεί στα υπόλοιπα τμήματα της έκθεσης, που αφορούν στα μεγάλα προβλήματα στο κράτος δικαίου και τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά και στις αιχμές για τον τρόπο άσκησης της εξουσίας από τον Ερντογάν.
Καμπανάκι για την Άγκυρα
Ωστόσο, αναλυτές εκτιμούν ότι πίσω από την -αναμενόμενη- αντίδραση της Άγκυρας κρύβεται μια βαθιά ανησυχία για το γεγονός ότι η Έκθεση Βαρέλι ουσιαστικά αποκαλύπτει χωρίς καμία προσπάθεια φτιασιδώματος την εικόνα της ερντογανικής Τουρκίας και ταυτόχρονα «χτυπάει καμπανάκι», ότι αν η χώρα όντως επιδιώκει να γίνει μέλος της ΕΕ, έχει πάρα πολύ δρόμο να διανύσει και πολλές πολιτικές να αναθεωρήσει.
Οι αιχμές για τη στάση της Τουρκίας έναντι της Ελλάδας και της Κύπρου, η σαφής αναφορά στις υπερπτήσεις σε ελληνικά νησιά και τις ρητορικές απειλές κατά της ελληνικής κυριαρχίας, η υπογράμμιση ότι η Τουρκία πρέπει να σέβεται το διεθνές δίκαιο, όλα αυτά στέλνουν στην Άγκυρα ένα σαφές μήνυμα: ότι η συμπεριφορά της δεν περνά απαρατήρητη και ότι η ΕΕ πλέον δεν θα κάνει τα στραβά μάτια στις προκλήσεις της.
Έντονος προβληματισμός
Μάλιστα, το γεγονός ότι ο Όλιβερ Βαρέλι, παρουσιάζοντας την έκθεση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, χαρακτήρισε τις σχέσεις ΕΕ-Τουρκίας ως «πολύπλοκες», μόνο ως θετικό δεν μπορεί να χαρακτηριστεί, καθώς αποτυπώνει τον έντονο, πλέον, προβληματισμό των Ευρωπαίων για τον τρόπο με τον οποίο δρα η Τουρκία, τόσο στο εσωτερικό της, όσο και σε σχέση με την εξωτερική της πολιτική.
Βέβαια, επιχειρείται κάπως να αμβλυνθεί το επιτιμητικό ύφος, καθώς σημειώνεται ότι «η αξιολόγηση της Επιτροπής επιβεβαίωσε επίσης ότι η Τουρκία παραμένει εταίρος κλειδί για την ΕΕ και μία υποψήφια προς ένταξη χώρα. Η ΕΕ συνεχίζει να έχει στρατηγικό συμφέρον για μία σταθερό και ασφαλές περιβάλλον στην Ανατολική Μεσόγειο και στην ανάπτυξη μία σχέσης συνεργασίας και αμοιβαίας επωφελούς σχέσης με την Τουρκία».
Τέλος ανοχής
Ωστόσο, ακόμα και αυτή η φράση δεν είναι ικανή να κρύψει το γεγονός ότι πλέον η ΕΕ χωρίς πολλά-πολλά αναγνωρίζει τα όσα λένε τόσο καιρό Αθήνα και Λευκωσία για την επιθετική συμπεριφορά της Τουρκίας και μοιάζει να στέλνει μήνυμα, ότι η ανοχή και η πρακτική καταλαγής που οι Βρυξέλλες ακολουθούσαν ως τώρα, δύσκολα θα συνεχιστούν αν η τουρκική ηγεσία δεν αλλάξει άμεσα ρότα και πρακτικές.
Ακόμα χειρότερα, η έκθεση δίνει ακόμα περισσότερα επιχειρήματα στην Ελλάδα και την Κύπρο, ώστε να πιέσουν στην κατεύθυνση της επιβολής κυρώσεων στην Τουρκία, όσο αυτή συνεχίζει και κλιμακώνει την σχεδόν πολεμική ρητορική και τις απειλές σε βάρος των δύο χωρών-μελών της ΕΕ, κάτι που η Αθήνα έχει αφήσει ανοιχτό να κάνει όταν και αν αυτό κριθεί σκόπιμο από τις εξελίξεις και τη συγκυρία.
Μάλιστα, το ύφος της ανακοίνωσης του τουρκικού ΥΠΕΞ δείχνει ότι η Άγκυρα δεν περίμενε μια τέτοια κίνηση από τις Βρυξέλλες και ότι πλέον αντιδρά σπασμωδικά, χωρίς επιχειρήματα και χωρίς ουσιαστική απάντηση στα ζητήματα -πολλά- που η έκθεση ανοίγει και που εν πολλοίς θα καθορίσουν τις από τούδε σχέσεις της χώρας με την Ένωση.
