Ενώ πλησιάζει η “ώρα της κρίσης” στο ΣΥΡΙΖΑ, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος και η παρέα του ετοιμάζονται να συναντήσουν το Point of No Return – σε μια ακόμα επανάληψη του ιστορικού έργου της Αριστεράς: “Η τελευταία διάσπαση μέχρι την επόμενη“…
- Τα πράγματα έχουν φτάσει στα όριά τους, αφού το χάσμα μεταξύ της νέας ηγεσίας και της εσωκομματικής αντιπολίτευσης δεν είναι μόνο ιδεολογικό και πολιτικό. Είναι μια “σύγκρουση ψυχών”, όπως ευφυώς το χαρακτηρίζει ο Θοδωρής Λέννας στην Καθημερινή.
Ζήτημα χρόνου…
Όπως αναφέρουν τα ρεπορτάζ από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, “η αποχώρηση από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης της συντριπτικής πλειοψηφίας της “Ομπρέλας” πρέπει να θεωρείται δεδομένη. Απλά είναι ζήτημα χρόνου να υπάρξει η συντεταγμένη κίνηση προς την έξοδο χιλιάδων μελών ανά την Ελλάδα”.
Το κυρίαρχο θέμα συζήτησης, στο περιθώριο της εκδήλωσης Τσακαλώτου την Δευτέρα, ήταν πότε θα γίνει η αποχώρηση και τι θα γίνει από εδώ και πέρα. Οι ομιλίες ήταν χαρακτηριστικές του προβληματισμού που υπάρχει για την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ επί προεδρίας του Στέφανου Κασσελάκη.
Ο Ευκλείδης ως εκφραστής του ηττημένου ΣΥΡΙΖΑ
Έξι είναι τα ζητήματα που αξίζει να σημειώσουμε για αυτή τη φάση της κρίσης του ΣΥΡΙΖΑ:
- Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος φαίνεται ότι ηγείται πλέον των εξελίξεων στην εσωκομματική αντιπολίτευση, εκφράζοντας τους οπαδούς της ρήξης, με την Έφη Αχτσιόγλου και την ομάδα της να διατηρούν διφοροποιημένη (για την ώρα) πιο υποτονική και θεσμική στάση αντιπαράθεσης με τη νέα ηγεσία.
- Το ερώτημα είναι αν θα μπορέσει ο Ευκλείδης Τσακαλώτος – και όσοι τον ακολουθήσουν στην ενδεχόμενη διάσπαση – να προκαλέσουν το ενδιαφέρον πολιτών που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ τον Ιούνιο καί όσων εξακολουθούν να τον στηρίζουν ή ακόμα και εκείνων που εγκατέλειψαν το κόμμα μετά το 2015 και το 2019.
- Από τις εσωκομματικές δημοκρατικές διαδικασίες προέκυψε ότι τόσο ο Ευκλείδης Τσακαλώτος όσο και η Έφη Αχτσιόγλου καταψηφίστηκαν εκκωφαντικά από τα κομματικά μέλη, που καταλόγησαν και σε αυτούς ευθύνες για την κατάντια του ΣΥΡΙΖΑ και αναζήτησαν, στον άγνωστο μέχρι χθες, Στέφανο Κασσελάκη καλύτερη τύχη και “κατι διαφορετικό” (έστω όχι και τόσο… “αριστερό”) από όσα τους ταλαιπώρησαν.
- Από τα στοιχεία των δημοσκοπήσεων προκύπτει ότι – παρά τον έντονο προβληματισμό που επικρατεί μεταξύ των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ για όσα συμβαίνουν στο κόμμα – οι περισσότεροι θεωρούν ότι με τον νέο αρχηγό “τα πράγματα θα πάνε καλύτερα”. Αν θέλαμε να ποσοτικοποιήσουμε τι σημαίνει αυτό, ίσως από τις εκτιμήσεις του Δημήτρη Μαύρου της MRB αποκτήσουμε μια πρώτη εικόνα: Είναι ένας “νέος” ΣΥΡΙΖΑ του 10%, με αρχηγό τον Κασσελάκη.
- Συνεπώς, για τον κ. Τσακαλώτο, την Κα Αχτσιόγλου και τους υπόλοιπους που επιδιώκουν να έχουν ηγετικό ρόλο σε μια Αριστερά τύπου ΣΥΡΙΖΑ μένει προς διεκδίκηση ένα ρευστό ποσοστό μεταξύ 3 % και 5% συν ότι άλλο προκύψει από όσους εγκατέλειψαν το κόμμα στο παρελθόν.
- Το ποσοστό αυτό – που πλησιάζει τον αφετηριακό αριστερό πυρήνα του ΣΥΡΙΖΑ – το διεκδικούν όμως και άλλοι: Το ΚΚΕ, η Κα Κωνσταντοπούλου και διάφορα αριστερίστικα, εκτός Βουλής, γκρουπούσκουλα. Συνεπώς η εμβέλεια στην κοινωνία μιας original αριστερής ριζοσπαστικής μειοψηφίας ενός αριστερόστροφου κόμματος, του ΣΥΡΙΖΑ, που βρίσκεται σε αποδρομή είναι σχετική.
Η μειοψηφούσα αριστερή περηφάνια ως πολιτικό κίνητρο
«Λυπάμαι, θεωρώ πια εξαιρετικά δύσκολο να υπάρχει αριστερή περηφάνια σε αυτό το κόμμα», κατέληγε ο (ηττημένος) Ευκλείδης Τσακαλώτος στην ομιλία του, τη Δευτέρα, αναφερόμενος στον ΣΥΡΙΖΑ του (νικητή) Στέφανου Κασσελάκη. Πόσοι όμως μπορούν να ακολουθήσουν την (μειοψηφούσα) υπερηφάνεια του κ. Τσακαλώτου ως πολιτική προοπτική στο ομιχλώδες τοπίο της Αριστεράς;
Όσοι και να είναι αυτοί -στελέχη και οπαδοί – θα προσφέρουν υπηρεσίες στον Στέφανο Κασσελάκη, που θα μείνει απελευθερωμένος, σε ένα δικό του κόμμα. Αυτό που ήθελε πάντα δηλαδή…
Θ.Κ.
