Τι μήνυμα στέλνει ο «Trumpty Dumpty» (ο «χαζούλης» ο Τραμπ) στον δικό μας Αλέξη. Πως η Αγία Σοφία και το Πατριαρχείο κέρδισαν την έδρα στην Πενσυλβάνια κ.ά.

    Τι μήνυμα στέλνει ο «Trumpty Dumpty» (ο «χαζούλης» ο Τραμπ) στον δικό μας Αλέξη

     

    «Trumpty Dumpty» (ο «χαζούλης» ο Τραμπ). Ολοένα και πιο… δύσβατος γίνεται ο δρόμος του Ντόναλντ Τραμπ για τη διεκδίκηση του χρίσματος των Ρεπουμπλικανών και, κατά συνέπεια, για την υποψήφιότητά του για την προεδρία των ΗΠΑ το 2024.

    Μετά το «κόκκινο κύμα» που… δεν ήρθε ποτέ και το «ναυάγιο» πολλών εκ των υποψηφίων που στήριξε ανοιχτά ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ στις ενδιάμεσες εκλογές, ο Τραμπ μπαίνει στο στόχαστρο ακόμα και παραδοσιακών του συμμάχων, όπως η New York Post του Ρούπερτ Μέρντοχ. Στο πρωτοσέλιδό της, η εφημερίδα κάνει ένα λογοπαίγνιο με το όνομα του Ρεπουμπλικανού μεγιστάνα, χαρακτηρίζοντάς τον, ούτε λίγο ούτε πολύ, «χαζούλη» («Trumpty Dumpty»).

    Το… παρατσούκλι «Trumpty Dumpty», πάντως, δεν χρησιμοποιείται πρώτη φορά. Ο… πρώτος διδάξας ήταν ο Αμερικανός ηθοποιός και συγγραφέας Τζον Λίθγκοου, στο βιβλίο του «Trumpty Dumpty Wanted a Crown: Verses for a Despotic Age». (Από το protothema.gr)

    Trumpty Dumpty Wanted a Crown: Verses for a Despotic Age by John Lithgow

    ***

    Αφιερωμένο εξαιρετικά στον Αλέξη (αυτός ξέρει…). “Ο «τραμπισμός» παραμένει προφανώς πηγή έμπνευσης για τους απανταχού λαϊκιστές, αλλά η… μαγεία που ασκεί στους μιμητές του είναι άμεσα συνυφασμένη με τη δυνατότητά του να αποτελεί πλειοψηφικό ρεύμα. Αυτό που απέδειξαν οι ενδιάμεσες εκλογές στις ΗΠΑ είναι ότι, αν και παραμένει απειλητικός, έχει εισέλθει σε φθίνουσα πορεία. Η επένδυση στον λαϊκισμό είναι μια ασφαλής μέθοδος για να εκτοξευθείς γρήγορα ψηλά, αλλά μακροπρόθεσμα αποδεικνύεται επισφαλής και πιθανώς καταστροφική επιλογή“. (Γιώργος Κουβαράς, Protagon.gr)

    ***

    Τζον Φέτερμαν, ένας ακόμα φίλος στη Γερουσία. Το ότι ο Τζον Φέτερμαν ανακηρύχθηκε νικητής στις ενδιάμεσες εκλογές στην Πενσυλβάνια, κερδίζοντας τον εκλεκτό του  Ερντογάν και αγαπημένο του Τραμπ, (και … με διπλή -αμερικανική και τουρκική- υπηκοότητα) Μεχμέτ Οζ,το γνωρίζετε ήδη. Πώς τον βοήθησε όμως η χάρη της Αγίας Σοφίας θα σα το πούμε σήμερα.

    Τον περασμένο μήνα, ο Αναπληρωτής Κυβερνήτης της Πενσυλβάνια και υποψήφιος -τότε- Γερουσιαστής, Τζον Φέτερμαν, δεν δίστασε να πάρει ανοιχτά θέση, περιγράφοντας την Τουρκία ως «περιοχή ανησυχίας» για τον ίδιο και εκφράζοντας την αγωνία του για τη δήμευση χιλιάδων περιουσιών του Οικουμενικού Πατριαρχείου από την Τουρκία, τη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί, το κλείσιμο της Σχολής της Χάλκης, αλλά και την πρακτική της Άγκυρας να παρεμβαίνει στην Οικουμενική Πατριαρχική διαδοχή.

    Ο Τζον Φέτερμαν συντάχθηκε έτσι πλήρως με τα αιτήματα της ελληνοαμερικανικής κοινότητας και αυτή, (σε συνεργασία με το Αρμενικό λόπμπι), του το ανταπέδωσε, υποστηρίζοντάς τον με το παραπάνω… (Η προεκλογική εκστρατεία του Φέτερμαν στοίχισε περισσότερο από 100 εκατ. δολάρια. Πέρα από τις ανεκτίμητες ευχές του Πατριαρχείου…).

    ***

    “Ποιον πρέπει να καλέσεις, όταν θες να τηλεφωνήσεις στην Ε.Ε.;” είπε κάποτε σκωπτικά ο Χένρι Κίσινγκερ. Και οι Ευρωπαίοι ηγέτες (κυρίως οι “δοτοί” των Βρυξελλών) κάνουν ότι μπορούν για να τον επιβεβαιώσουν.

    Όπως αναφέρει το Politico, που γνωρίζει κάλά το παρασκήνιο των ευρωπαϊκών θεσμών, οι σχέσεις μεταξύ της προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα Φον ντερ Λάιεν και του επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ είναι “πιο ψυχρές από ποτέ”.

    Η δυσλειτουργική αυτή σχέση δεν επηρεάζει μόνο τη νομοθετική και πολιτική ατζέντα των Βρυξελλών, αλλά απειλεί επίσης να υπονομεύσει τη θέση της Ε.Ε. στον κόσμο. Όπως τονίζεται στο δημοσίευμα, ένα από τα σημαντικότερα στοιχεία της συνόδου της G20 αναμένεται να είναι η συνάντηση μεταξύ του κ. Μισέλ και του Κινέζου προέδρου Σι Τζινπίνγκ, στην οποία ωστόσο δεν έχει μέχρι στιγμής προσκληθεί η κ. Φον ντερ Λάιεν. Κατά το Politico, είχε προηγηθεί η άρνηση της προέδρου της Κομισιόν να επιτρέψει στον επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου να παραστεί σε συνάντηση με τον Ινδό πρωθυπουργό Ναρέντρα Μόντι στο περιθώριο της συνόδου της G7 τον Ιούνιο στη Γερμανία.

    ***

    Οι αριθμοί της ζωής. Από τη μιά έχουμε τα (λόγω των συνθηκών) ευχάριστα: Σημαντική αποκλιμάκωση του πληθωρισμού τον Οκτώβριο, με πτώση στο 9,1% από 12% τον Σεπτέμβριο.

    Από την άλλη παραμένουν (λόγω των συνθηκών) τα δυσάρεστα: Σε δωδεκάμηνη βάση, το φυσικό αέριο καταγράφει αύξηση  68,4% το πετρέλαιο θέρμανσης 20,8%, καύσιμα και λιπαντικά 17,8%. Καταγράφονται επίσης αυξήσεις – φωτιά στα τρόφιμα 19,3% στο ψωμί και τα δημητριακά 17,3 στα κρέατα 24,2% σε γαλακτοκομικά και αυγά 13,4 στον καφε 16,6 σε έλαια και λίπη. Και επίσης 30,6% πάνω είναι τα αεροπορικά εισιτήρια, 12,3% τα καινούργια αυτοκίνητα και 20,2% οι τιμές των ξενοδοχείων. (Να χαρούμε για τη βελτίωση των  στατιστικών ή να σενοχωρηθούμε για την δυσάρεστη καθημερινότητα;)

    ***

    «Σύνεση, σωφροσύνη και υπευθυνότητα».Ανοικτό ενδεχόμενο για τη λήψη πρόσθετων μέτρων για την αντιμετώπιση της ακρίβειας άφησε ο υπουργός Οικονομικών Χρήστος Σταϊκούρας, δηλώνοντας χθες ότι « όλα είναι πιθανά γιατί ζούμε σε συνθήκες υψηλής αβεβαιότητας». Πρόσθεσε ότι «είμαστε κοντά στην κοινωνία και θα είμαστε για όσο χρειαστεί», αλλά καθώς οι πόροι δεν είναι απεριόριστοι «θα συνεχίσουμε στον δρόμο της δημοσιονομικής υπευθυνότητας». Και επεσήμανε πως «τα δημοσιονομικά μέτρα πρέπει να είναι στοχευμένα σε όσους έχουν πραγματική ανάγκη».

    Σύμφωνα με τον υπουργό, σε έναν χρόνο έχουν πενταπλασιαστεί οι εκτιμήσεις για τη θετική πορεία της ελληνικής οικονομίας (π.χ. άνοδος ΑΕΠ, ιστορικό επίπεδο επενδύσεων και εξαγωγών, συρρίκνωση ανεργίας), ωστόσο είπε ότι υπάρχουν και στοιχεία προβληματισμού. Όπως ο πληθωρισμός, ο οποίος στον προϋπολογισμό θα προβλέπεται στο επίπεδο του 10% εφέτος και στην περιοχή του 5% το 2023 και δήλωσε χαρακτηριστικά ότι «όσο παρατείνεται η κρίση και αποκτά δομικά χαρακτηριστικά, ο πληθωρισμός θα είναι πιο επίμονος». Παράλληλα, υπάρχουν η σύσφιξη της νομισματικής πολιτικής και οι επερχόμενοι νέοι δημοσιονομικοί κανόνες στην Ευρώπη. Για όλα αυτά ανέφερε, απαιτείται «σύνεση, σωφροσύνη και υπευθυνότητα».

    ***

    “Καμπανάκι” από την Τράπεζα της Ελλάδος. Η ένταση και η διάρκεια των εισαγόμενων πληθωριστικών πιέσεων, η επιδείνωση των οικονομικών προοπτικών, η ενίσχυση του κινδύνου απότομης ανατιμολόγησης των περιουσιακών στοιχείων στις διεθνείς αγορές χρήματος και κεφαλαίων και η αύξηση των αποδόσεων των ομολόγων του Ελληνικού Δημοσίου έχουν συμβάλει στην αύξηση των κινδύνων για τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα, διαπιστώνει η ΤτΕ.

    Υπάρχουν και τα καλά νέα:Η Έκθεση Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας της ΤτΕ επισημαίνει ταυτόχρονα ότι: Ο τραπεζικός τομέας συνέχισε να βελτιώνεται στους τομείς της κερδοφορίας και της ποιότητας των στοιχείων ενεργητικού. Το υφιστάμενο απόθεμα μη εξυπηρετούμενων δανείων, με τη βοήθεια των εγγυήσεων του Ελληνικού Δημοσίου “Ηρακλής”, διαμόρφωσε το δείκτη ΜΕΔ σε μονοψήφιο ποσοστό για τις τέσσερις σημαντικές τράπεζες. Η επίτευξη κερδοφορίας μετά από δύο ζημιογόνες χρήσεις συνέβαλε καθοριστικά στη διατήρηση της κεφαλαιακής επάρκειας των τραπεζών.

    ***
    Το μάθημα των Ουκρανών. Σύμφωνα με τον Βλαντιμίρ Πούτιν, η Ουκρανία…  δεν υπάρχει. Πρότου ξεκινήσει τη δολοφονική πλήρους κλίμακας εισβολή του, αρνήθηκε επανειλημμένα την ύπαρξη της χώρας σε ψευδοϊστορικά δοκίμια και ομιλίες. Είναι απλώς ο τελευταίος σε μια μακρά σειρά ηγεμόνων του Κρεμλίνου που προσπάθησαν να στερήσουν από τους Ουκρανούς την υπόστασή τους. Για έναν άνθρωπο τόσο εμμονικό με την ιστορία, θα έπρεπε να είχε καταλάβει ότι οι αιώνες αποτυχημένων προσπαθειών καταστροφής του ουκρανικού έθνους δείχνουν πως η Ουκρανία υπάρχει και με το παραπάνω.(…)
    Ενάντια σε όσους μπαίνουν στον πειρασμό να απορήσουν για το σημερινό “ξύπνημα” του ουκρανικού έθνους, υπάρχουν τα λόγια της “Lesya Ukrainka”, ένα ψευδώνυμο που σημαίνει “Ουκρανή γυναίκα”. “Το να υποφέρεις με αλυσίδες είναι μεγάλη ταπείνωση”, έγραψε το 1903, όταν η χώρα δεν είχε ακόμη γευτεί την αυτόνομη διακυβέρνηση. “Αλλά το να ξεχάσεις αυτές τις αλυσίδες χωρίς να τις έχεις σπάσει είναι το χειρότερο είδος ντροπής“. Για πολύ περισσότερο από τον πόλεμο με τη Ρωσίας, οι Ουκρανοί πολέμησαν – και πέτυχαν – την ελευθερία και την κυριαρχία τους. (Olesya Khromeychuk. New York Times)
    ***

    Σε δύο στρατόπεδα είναι χωρισμένοι μέσα στο Κρεμλίνο, οι στενοί συνεργάτες του Βλαντίμιρ Πούτιν, σχετικά με την υποχώρηση στη Χερσώνα. Και το ερώτημα που προκύπτει είναι αν η μάχη αυτή θα «αγγίξει» τον Ρώσο πρόεδρο. Η Ουκρανία από την άλλη μεριά πανηγυρίζει για τις επιτυχίες της επί του πεδίου, αλλά κρατάει και τις επιφυλάξεις της για τη σκοπιμότητα της απόφασης οπισθοχώρισης της Ρωσίας.

    Το Al Jazeera που παρουσιάζει αναλυτικό ρεπορτάζ επί του θέματος, επισημαίνει: Παρά τις διακηρύξεις της Μόσχας ότι η πόλη Χερσώνα θα παραμείνει για πάντα μέρος της Ρωσίας, ο υπουργός Άμυνας Σεργκέι Σοϊγκού διέταξε την απόσυρση από τον ποταμό Δνείπερο, παραδίδοντάς την ουσιαστικά στους προελαύνοντες Ουκρανούς. (Παρόλα αυτά, η απόφαση μάλλον έχει να κάνει με πολλά περισσότερα από το ζήτημα του ανεφοδιασμού).

    ***

    Στο απόγειο του κρεσέντο του, στη χθεσινή συνέντευξη του στο STAR o Τσίπρας προέβαλε ως μόνη εναλλακτική για τον τόπο την συγκρότηση Κυβέρνησης συνεργασίας του ΣΥΡΙΖΑ με … τον κ. Βαρουφάκη. (Θα μπορούσε να γράψεί και ένα μυθιστόρημα με τίτλο: “Ανακυκλωνοντας την αποτυχία” ή “Σπονδή στην Παρακμή” – Βάζουμε τον τίτλο , ας βάλει το …ψαχνό)

    Θήτα Ευγενικός

    Καμία δημοσίευση για προβολή