Του Θοδωρή Καλούδη
Οι περισσότεροι, που δεν έχουν την εμπειρία για το πως λειτουργεί η Αριστερά (κυρίως η λεγόμενη “Ανανεωτική”) δεν πολυκαταλαβαίνουν όσα συμβαίνουν σήμερα στο ΣΥΡΙΖΑ.
Ό,τι ακολουθεί είναι ένας μικρός οδηγός, για μη μυημένους, που αφορά στην κρίση στο ΣΥΡΙΖΑ και στο μέλλον όσων έμειναν και όσων έφυγαν.
1. Τι έφερε την κρίση στο ΣΥΡΙΖΑ;
Ο ΣΥΡΙΖΑ! Ένα κόμμα που διαμορφώθηκε από τάσεις και ομάδες διαφορετικών αριστερόστροφων αντιλήψεων και οργανωμένων τάσεων – από παλαιοκομμουνιστές μέχρι κεντροαριστερούς – ήρθε στην εξουσία μετά από μια φοβερή οικονομική κρίση χρέους που διέλυσε την Ελληνική οικονομία, αποδιοργάνωσε την πολιτική ζωή και ταλαιπώρησε την κοινωνία. Το Σύστημα ΣΥΡΙΖΑ, ένα κράμα ιδεοληψίας, επικίνδυνου λαϊκισμού και προχειρότητας, έμελλε να κυβερνήσει τον τόπο – σε συνερασία με την… ακροδεξιά – κοντά πέντε χρόνια.
Η δοκιμασία της κοινωνίας από τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ τον οδήγησε στη σημαντική ρευστοποίηση των δυνάμεών του σε τρεις συνεχόμενες εκλογές, όπου ηττήθηκε ως κυβέρνηση (2019) και κατέρρευσε ως αξιωματική αντιπολίτευση (2023 α+β). Ο Αλέξης Τσίπρας – πολιτικός μικρής εμβέλειας, ενορχηστρωτής του χειρότερου λαϊκισμού και τοξικότητας που γνώρισε η χώρα – παραιτήθηκε, από αρχηγός του, ολοκληρώνοντας την καταστροφή.
2. Πως φτάσαμε στην εκλογή Κασσελάκη;
Τυχαία! Ή σχεδόν τυχαία. Στην δημοκρατική διαδικασία εκλογής νέου προέδρου από την οργανωμένη βάση του κόμματος αρχικά πήραν μέρος στελέχη από τη “νέα γενιά” (Αχτσιόγλου, Παππάς), ο τελευταίος υπουργός Οικονομικών του ΣΥΡΙΖΑ (Τσακαλώτος) και ο παρωχημένος Τζουμάκας. Και ενώ όλα έδειχναν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα πορευτεί στις ράγες του, με “ανανεωμένη” ηγεσία από τα σπλάχνα του και τους γνωστούς συμβιβασμούς των “τάσεων”, στο “παρά πέντε” εμφανίστηκε επί σκηνής ο Στέφανος Κασσελάκης. Εναλλακτικός σε όλα του, μη κομματικός, επικοινωνιακός και φαντεζί, μετέτρεψε μια πολιτική διαδικασία σε reality show.
Ο κ. Κασσελάκης, περισσότερο από ένστικτο παρά από ιδεολογικοπολιτική συγκρότηση, απευθύνθηκε σε εκείνο το κομματικό κοινό του ΣΥΡΙΖΑ που είχε κουραστεί, μπαϊλντίσει και απορρίψει ό,τι εξέφραζε ο ηττημένος και απαξιωμένος ΣΥΡΙΖΑ και τα επώνυμα στελέχη του. Έτσι “ξέρανε” τους πάντες κερδίζοντας το “μαγαζί” σε χρόνο μηδέν. “Ένα μπλε ανθρωπάκι πήρε κεφάλι στο κόκκινο ανέκδοτο”. Εκεί άρχισαν τα όργανα.
3. Πως φτάσαμε στη διπλή διάσπαση;
Εύκολα! Ήταν δύσκολο σε στελέχη που θεωρούν ότι εκπροσωπούν την αριστερή ορθοδοξία στο ΣΥΡΙΖΑ και νομίζουν ότι κατέχουν τίτλους ιδιοκτησίας στο κόμμα, να βρεθούν στο δρόμο, με μια έμμεση “έξωση” διαρκείας που τους επέβαλε ο κ. Κασσελάκης: με την ίδια την παρουσία του, τις “δεξιόστροφες” απόψεις του, το στυλ της πριμαντόνας, τον βίαιο φραστικό “εκσυγχρονισμό” της φυσιογνωμίας του ΣΥΡΙΖΑ όσο και με τη μετακίνηση της “καμαρίλας” και της “κομματίλας” στο περιθώριο.
Όσοι πρόβαραν ρόλους στη μετά Τσίπρα εποχή κεραυνοβολήθηκαν. Βγήκαν “στο κλαρί”, από την πρώτη μέρα, με ένα συνδυασμό αντιδημοκρατικής αμφισβήτησης του εσωκομματικού εκλογικού αποτελέσματος και προσωπικής “ξινίλας”, πασπαλισμένης με Αριστερή ορθοδοξία. Στην Αριστερά, η εσωκομματική δημοκρατία έχει αμφισβητούμενο περιεχόμενο και η ιδεολογική αντιπαλότητα σύντομα μετατρέπεται σε ψυχικό διχασμό. Η διάσπαση ήταν θέμα χρόνου.
4. Ποιό είναι το μέλλον των “11” και όσων αποχώρησαν;
Σκοτεινό! Πρώτον υπήρξαν όλοι τους – τόσο οι βουλευτές όσο και τα “βαρύγδουπα” ιστορικά στελέχη που έφαγαν “μαύρο” στις εθνικές εκλογές – κεντρικοί ήρωες του αποτυχημένου ΣΥΡΙΖΑ, οι βασικοί συνεργάτες ή τα “πουλέν” του Αλέξη Τσίπρα. Είναι οι συμπρωταγωνιστές της ήττας. Οι εκφραστές του απαξιωμένου, οι συνένοχοι του θλιβερού, του μίζερου και του τοξικού.
Τώρα μιλούν για “ανανέωση” με αριστερή επιμονή και οικολογική σάλτσα, επιχειρώντας ένα νέο πολιτικό marketing στο παλαιό προϊόν που μας σέρβιραν τόσα χρόνια, ως ΣΥΡΙΖΑ. Υποστηρίζουν ότι υπάρχει “κρίσιμο κενό” στην κοινωνία που θα επιχειρήσουν να καλύψουν, παρακάμπτοντας το γεγονός ότι αν πράγματι υπάρχει το (αριστερό) κενό που ισχυρίζονται, οι ίδιοι συνέβαλαν στη δημιουργία του, ως συνεργάτες του κ. Τσίπρα. Και, εν πάση περιπτώσει, αποσιωπούν το γεγονός ότι το σημερινό τους “όραμα” δεν μας το παρουσίασαν όταν διεκδικούσαν την εξουσία στις εσωκομματικές εκλογές του κόμματός τους αλλά το ανακάλυψαν τώρα που βρέθηκαν εκτός.
Τι να καταφέρει αυτή η ανόμοια Συριζαϊκή ομάδα (Από Αχτσιόγλου μέχρι Φίλη, από Τζανακόπουλο μέχρι Σκουρλέτη, από Χαρίτση μέχρι Βούτση, από Ηλιόπουλο μέχρι Τασία); Αποδείχτηκε ακατάλληλη στη διαχείριση των εθνικών θεμάτων, αλλά και ανίκανη να διαχειριστεί τις τύχες του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ (που έχασαν μέσα από τα χέρια τους, χωρίς να το καταλάβουν!). Γιατί να της δώσουν οι πολίτες ρόλο στη ζωή τους; Το πολύ – πολύ οι “11” κλπ να διεκδικήσουν κάτι από τη φθορά του επίσημου ΣΥΡΙΖΑ. Λίγα πράγματα.
5. Ποιό είναι το μέλλον του Στέφανου Κασσελάκη και του ΣΥΡΙΖΑ;
Αβέβαιο! Ο κ. Κασσελάκης ανήκει σε ένα διαφορετικό κόσμο από εκείνον του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν έχει σχέση με την ιστορία του, τις ιδεοληψίες του, την “καμαρίλα” του, τη “γλώσσα” του. Πιθανόν δεν έχει σχέση ούτε με τους καημούς των ταλαιπωρημένων που αναζητούν διέξοδο με μια ψήφο στο ΣΥΡΙΖΑ. Αντιλαμβάνεται την πολιτική ως reality show στο οποίο πρωταγωνιστεί ο ίδιος, γνωρίζοντας ότι είναι “φρέσκος”, συμπαθής και κάνει “γκελ” στις οθόνες των “πρωινάδικων”. Καμμία σχέση με Αριστερά αλ Γκρέκα.
Με τον κ. Κασελάκη, ως αρχηγό, ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι ένα διαφορετικό κόμμα. Λιγότερο αριστερό, αλλά με τα ίδια τοξικά βαρίδια του (Πολάκης κλπ). Λιγότερο ιδεοληπτικό και πιό “κεντρώας” αντίληψης, με “δεξιόστροφο” λόγο από αριστερά μικρόφωνα. Ένα ανακαινισμένο “μαγαζί” που μάλλον θα κερδίσει τη μάχη με τους “αποστάτες” του (διατηρώντας σημαντικό μέρος της νέας μειωμένης δύναμής του), ίσως κερδίσει και πόντους από ένα απροσδιόριστης ιδεολογίας οριζόντιο κοινό και πιθανόν θα χάσει από τα αριστερά του. Το ισοζύγιο παίζεται.
Θα πετύχει ο κ. Κασσελάκης; Άγνωστο. Αν το κάνει, “μαγκιά” του. Αυτό θα σημαίνει πολλά για την πολιτική ζωή. Και θα αποδεικνύει ότι οι παλαιότεροι από όσοι ασχολούμαστε σχολιάζοντας τα Κοινά έχουμε χάσει κάποια κεφάλαια από το βιβλίο της ζωής και δεν αντιλαμβανόμαστε πως εξελίσσονται τα υπόγεια ρεύματα της κοινωνίας. Αν αποτύχει, μικρό το κακό. Έτσι κι αλλιώς ο ΣΥΡΙΖΑ που ξέραμε μας τελείωσε. Αλλά και ο κ. Κασσελάκης θα έχει ζήσει μια ενδιαφέρουσα εμπειρία πριν επιστρέψει στις πιό οικείες του ενασχολήσεις.
