Φέτος οι φιλοξενίες πολλαπλασιάστηκαν, όπως παλιά και αυτο ειναι καλό νέο .Τα χρόνια της πλαστής ευημερίας και της σπατάλης πήρανε τα μυαλά μας αέρα. Τι σόι πετυχημένος ήσουν εάν δεν έκανες διακοπές στις Κυκλάδες, στην Κρήτη, στη Ρόδο, στην Κέρκυρα και στα ακριβά θέρετρα της Χαλκιδικής και της Πελοποννήσου; Τι θα έχεις να λες τον Σεπτέμβρη στο γραφείο, ότι είσαι παρακατιανός και πήγες φιλοξενούμενος στο χωριό του φίλου σου;
Η κρίση, με τις χιλιάδες συμφορές που έφερε για όλους, μας προσαρμόζει σε μια νέα πραγματικότητα που είναι όμοια με την παλιά των δεκαετιών του ’60 του ’70 και του ’80. Τότε που οι άνθρωποι ήταν κοντά,γέμιζαν τις αυλές στα σπίτια των χωριών, έτρωγαν, έπιναν και γλεντούσαν με λίγα χρήματα και πολλά γέλια. Με τα λεωφορεία πήγαιναν στα χωριά τότε και δεν είχαν άγχος πού θα παρκάρουν το τζιπ και τη λιμουζίνα.
Δεν ξέρω σε ποιο από τα μνημόνια έγινε ακριβώς, αλλά τον Αύγουστο στα νησιά και στις παραθαλάσσιες περιοχές τον πουλήσαμε. Ετσι κι αλλιώς, ήταν το μοναδικό σπουδαίο περιουσιακό στοιχείο που διαθέταμε πλέον. Αγγλοι, Γάλλοι, Γερμανοί, Ιταλοί -και στη Μύκονο πλούσιοι Αραβες, Λιβανέζοι και Ρώσοι- αγοράσαν το σπουδαίο προϊόν μας χωρίς δεύτερη σκέψη. Κοντά στα τριάντα εκατομμύρια επισκέπτες θα έρθουν και φέτος στην Ελλάδα και αν είχαμε άλλα τόσα σοβαρά καταλύματα, θα είχαμε άλλους τόσους. Δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να συνωστιζόμαστε τον Αύγουστο στις κοσμικές περιοχές, να πληρώνουμε πανάκριβα δωμάτια, ακόμη ακριβότερα εστιατόρια και μπαρ και μετά να γκρινιάζουμε.
Διάβασα τις ιστορίες φίλων και γνωστών που διαμαρτύρονταν οργισμένοι ότι τους γδύνουν στα νησιά. Χωρίς αμφιβολία, είναι ντροπή όταν συμβαίνει και σε Ελληνες και σε ξένους η αρπαχτή από τους αετονύχηδες. Γιατί να το τραβάμε όμως όλο αυτό; Δόξα τω Θεώ, για τους Ελληνες η Ελλάδα έχει πέντε μήνες καλοκαίρι και όποιος επιθυμεί να πάει σε νησί, ο Ιούνιος και ο Σεπτέμβριος είναι υπέροχοι . Μπορεί να τα απολαύσει όλα στις μισές τιμές και με καλύτερη εξυπηρέτηση. Ας αφήσουμε τον Αύγουστο στα νησιά σε αυτούς που μπορούν να τον πληρώσουν. Να το δούμε ψύχραιμα -όχι συναισθηματικά- και να πούμε ότι όπως οι Γερμανοί πουλάνε Μερσεντές, εμείς πουλάμε ηλιοβασίλεμα και θάλασσα.
Αυτό είναι το δυνατό μας χαρτί και από αυτό θα ζήσουμε. Τότε θα είναι για όλους καλύτερα, διότι θα πρόκειται για μια συνειδητή απόφαση προώθησης της βαριάς βιομηχανίας μας, που είναι ο τουρισμός. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να κάνουμε τις υπερβολές και τις ξιπασιές των Ισπανών στη Βαρκελώνη που απέκλεισαν με ανθρώπινες αλυσίδες παραλίες για να διώξουν τους τουρίστες.
Εμείς τον Αύγουστο θα τον ζούμε στα χωριά μας και στα χωριά των φίλων μας. Θα τον τραγουδάμε ξανά και ξανά, κάτω από τo φεγγάρι – που ευτυχώς ΔΕΝ ΠΩΛΕΙΤΑΙ.
