Για τον Τούρκο πρόεδρο, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, η περασμένη Κυριακή πρέπει να ήταν από τις πιο δύσκολες στην πολιτική του καριέρα, καθώς είδε το σχέδιό του για κυριαρχία και στην τοπική αυτοδιοίκηση της χώρας να γίνεται κουρέλι από τους υποψηφίους δημάρχους της αντιπολίτευσης. Ωστόσο, η μέρα αυτή αποτέλεσε Κυριακή χαράς για τον Εκρέμ Ιμάμογλου, ο οποίος όχι μόνο νίκησε τον (άχρωμο, είναι αλήθεια) ερντογανικό αντίπαλό του και επαναεξελέγη δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης, αλλά πλέον προβάλλει ως το νέο ισχυρό όνομα του κεμαλικού και κοσμικού Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP), αλλά και ως ο επικρατέστερος διάδοχος του Ερντογάν στο προεδρικό “σαράι” στην Άγκυρα.
Η αλήθεια είναι ότι ο Ερντογάν, με την επιλογή του “απαρατσίκ” του ΑΚΡ, Μουράτ Κουρούμ, έκανε ευκολότερη τη ζωή του δημοφιλούς Ιμάμογλου. Ωστόσο, ο δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης πραγματοποίησε μια υποδειγματική προεκλογική εκστρατεία, στηριγμένη σε τρεις άξονες που αποτέλεσαν πραγματικό “δόρυ” που διέλυσε την προσπάθεια του Ερντογάν να ανακτήσει την ισχύ σε επίπεδο τοπικών αρχόντων.
Συγκεκριμένα, ο Ιμάμογλου “πάτησε” πάνω στις εξής βάσεις:
Οικονομία
Ο πληθωρισμός – ακόμη και μετά την τεράστια αύξηση του κόστους του χρήματος – ο οποίος κατατρώει ταχύτατα τις όποιες αυξήσεις μισθών και παροχές του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ήταν η αιχμή του δόρατος της στρατηγικής του Ιμάμογλου. Το γεγονός ότι ο Ερντογάν εγκατέλειψε τις ανορθόδοξες θέσεις του για την οικονομία δεν τον βοήθησε, καθώς ήρθε πολύ αργά, όταν οι τιμές σε βασικά αγαθά είχαν φτάσει στη… στρατόσφαιρα και οι προσπάθειες των τεχνοκρατών δεν αποδίδουν τα αναμενόμενα.
Στο πλαίσιο αυτό, ο Ιμάμογλου είχε ανοιχτό πεδίο για να χτυπήσει αλύπητα τον Τούρκο πρόεδρο, αλλά και ολόκληρο τον κυβερνητικό και κομματικό μηχανισμό του, ο οποίος επί χρόνια άφησε τη χώρα έρμαιο των πληθωριστικών πιέσεων και τώρα προσπαθεί κυριολεκτικά να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα. Εκεί, μάλιστα, δεν χρειάστηκε καν να καταθέσει πρόταση: αρκούσε να σημειώσει ότι ο Ερντογάν μέχρι τις προεδρικές εκλογές του Μαΐου υποστήριζε ότι πολεμούσε τον πληθωρισμό και την υποτίμηση της λίρας με… μειώσεις επιτοκίων.
Πρόσωπα
Ο Ιμάμογλου, στις δημοσκοπήσεις πριν τις προεδρικές εκλογές του περασμένου Μαΐου εμφανιζόταν να κερδίζει με άνεση τον Ερντογάν. Εντούτοις, το CHP αποφάσισε να βάλει ως αντίπαλό του τον ηγέτη του κόμματος Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, ο οποίος μπορεί να ήταν συμπαθής, αλλά εξ αντικειμένου δεν φαινόταν ικανός να ανατρέψει τον Τούρκο πρόεδρο, όπερ και εγένετο.
Από την άλλη, ο Ιμάμογλου είχε ήδη να επιδείξει μία δημιουργική θητεία στην Κωνσταντινούπολη. Είχε αποδείξει ότι είναι καλός στη διοίκηση και δεν στηρίχθηκε σε ιδεολογικές αντιπαραθέσεις. Και μπορεί ο ίδιος την Κυριακή να υπογράμμισε ότι το αποτέλεσμα των δημοτικών εκλογών “σηματοδοτεί το τέλος της δημοκρατικής διάβρωσης στην Τουρκία“, αλλά οι ψηφοφόροι μάλλον έκριναν ικανότητες ή επέλεξαν νέα, φρέσκα πρόσωπα σε 19 μεγάλους δήμους της χώρας, όπου χάρισαν τη νίκη στην αντιπολίτευση.
Ανανέωση
Σε τρίτο επίπεδο, ο Ιμάμογλου επιχείρησε να ενσαρκώσει το αίτημα για ανανέωση στην Τουρκία, μια χώρα που κυβερνάται επί 20 χρόνια από το ίδιο άτομο. Ανανέωση, όχι μόνο στο ίδιο του το κόμμα, αλλά ευρύτερα στην πολιτική και στην κοινωνία, μια κοινωνία που προσπαθεί να βρει τα πατήματά της ανάμεσα στον μοντερνισμό και στον μουσουλμανικό συντηρητισμό που εκπροσωπεί ο Ερντογάν.
Σε μια χώρα με τεράστια νεολαία, με μέσο ηλικιακό όρο τα 32,4 χρόνια, η ανάγκη για ανανέωση, για νέα πρόσωπα, για εκσυγχρονισμό, για μετριοπάθεια, για νέες ιδέες, ακόμα και για επιστροφή στον κοσμικό χαρακτήρα του κράτους, όπως τον είχε οραματιστεί ο ιδρυτής της, Μουσταφά Κεμάλ, ήταν ένα διακύβευμα πάνω στο οποίο ο Ιμάμογλου πάτησε δυνατά, όχι μόνο για να κερδίσει το δήμο της Κωνσταντινούπολης, αλλά και ευρύτερα την εμπιστοσύνη της νέας γενιάς των Τούρκων.
