Μια νέα ενδιαφέρουσα έρευνα εστιάζει στον τρόπο που εκφέρει το λόγο κάποιος που λέει ψέματα. Η νέα έρευνα που δημοσιεύθηκε στο Nature Communications, πραγματοποιήθηκε από το Εργαστήριο Επιστήμης και Τεχνολογίας για τη Μουσική και τον Ήχο του Πανεπιστημίου της Σορβόννης και το Εργαστήριο Perpetual Systems.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας, ο πιο γρήγορος ρυθμός ομιλίας, το ανέβασμα της έντασης της φωνής στο μέσο μιας λέξης καθώς και ο μειωμένος τονισμός στο τέλος της λέξης δηλαδή η αίσθηση ότι η λέξη χάνεται, είναι στοιχεία που προδίδουν κάποιον ο οποίος είτε λέει ψέματα είτε δεν έχει αυτοπεποίθηση για αυτό που λέει άρα δεν είναι σίγουρος για αυτό που σκέφτεται. Κάπως έτσι, εμφανίζεται ως λιγότερο αξιόπιστος ή λιγότερο έντιμος στους ακροατές του.
Για τους σκοπούς της έρευνας, οι επιστήμονες εφάρμοσαν μια σειρά από ενδιαφέροντα πειράματα προκειμένου να κατανοήσουν τον τρόπο με τον οποίο αποφασίζουμε σύμφωνα με την εκφορά του λόγου, αν ένας συνομιλητής ψεύδεται ή αν είναι αξιόπιστος, έντιμος ή απλά ανασφαλής. Μάλιστα, οι επιστήμονες αναφέρουν ότι τα μοτίβα ήταν κοινά σε διάφορες γλώσσες, όπως γαλλικά, ισπανικά ή αγγλικά και ότι καταγράφονται αυτόματα από τον εγκέφαλο.
