Το αποτέλεσμα των εκλογών της Κυριακής στη Γερμανία, πέραν του ότι αλλάζει σημαντικά τον πολιτικό χάρτη της χώρας, αποτελεί και μια επιβράβευση για τον επικεφαλής των Σοσιαλδημοκρατών, Όλαφ Σολτς.
Η νίκη του Σολτς
Εκεί που απέτυχαν πολιτικοί όπως ο Περ Στάινμπρουκ, ο Φρανκ-Βάλτερ Σταϊμάιερ, ο Σίγκμαρ Γκάμπριελ και ο Μάρτιν Σουλτς, ο Σολτς φάνηκε να βρίσκει τον ιδανικό συνδυασμό πολιτικών θέσεων, να αξιοποιεί τη συγκυρία (αποχώρηση Μέρκελ, αναταραχή στη Χριστιανική Ένωση) και να κατορθώνει να δώσει τη νίκη -έστω και με μικρή διαφορά- στο SPD και πλέον να έχει τον πρώτο λόγο για τη συγκρότηση της νέας κυβέρνησης της μεγαλύτερης οικονομίας της Ευρώπης.
Πώς το πέτυχε αυτό; Ο Σολτς φαίνεται ότι έπεισε τους Γερμανούς ψηφοφόρους ότι συμβολίζει τη συνέχεια και την αλλαγή ταυτόχρονα. Ότι θα κρατήσει τα «καλά και ωφέλιμα» της διακυβέρνησης Μέρκελ, για τα οποία άλλωστε ως αντικαγκελάριος είναι εν μέρει συνυπεύθυνος, αλλά παράλληλα θα προχωρήσει στις απαραίτητες διορθωτικές κινήσεις, μπολιάζοντας περισσότερη σοσιαλδημοκρατία στο DΝA της κυβέρνησης. Με αριστοτεχνικό τρόπο είχε προτάξει τις τελευταίες εβδομάδων το θέμα των συντάξεων, φιλοτεχνώντας ένα πιο αριστερό προφίλ.
Ο γρίφος της κυβέρνησης
Και μπορεί οι Πράσινοι να πανηγυρίζουν για το ότι προσελκύουν τις ψήφους των νέων, αλλά ποιος είπε ότι οι νέοι κρίνουν τις εκλογές; Σύμφωνα με στοιχεία του πρώτου καναλιού της γερμανικής τηλεόρασης (ARD) η μεγαλύτερη πληθυσμιακή ομάδα ψηφοφόρων ήταν οι άνω των 60 ετών, καθώς φτάνουν πλέον το 38,3% του συνόλου. Στην ουσία, ο Σολτς έκανε αυτό που απέτυχε να κάνει ο Λάσετ: να πείσει ότι αποτελεί τη φυσική συνέχεια της διακυβέρνησης Μέρκελ, χωρίς να ταυτίζεται με την επί 16 χρόνια καγκελάριο της Γερμανίας.
Βέβαια, το ότι ο Σολτς νίκησε, δεν σημαίνει ότι αυτόματα όλα θα τρέξουν και ότι η Γερμανία θα αποκτήσει άμεσα κυβέρνηση. Αντιθέτως, όλοι οι αναλυτές προβλέπουν ότι οι διαπραγματεύσεις για τη νέα κυβέρνηση θα είναι μακρές και επίπονες, καθώς κανένα από τα δύο μεγάλα κόμματα δεν διαθέτει το ποσοστό εκείνο που θα το καθιστούσε απολύτως κυρίαρχο στην πολιτική σκηνή και θα του έδινε μεγαλύτερη δυνατότητα μόχλευσης προς τα μικρότερα κόμματα, όπως φαίνεται και από τους παρακάτω πίνακες από την Deutsche Welle.
Ο GroKo
Η ευκολότερη λύση θα ήταν άλλος ένας GroKo μεταξύ σοσιαλδημοκρατών και χριστιανικής ένωσης, όπως συμβαίνει τα τελευταία οκτώ χρόνια, ωστόσο, η λύση αυτή μοιάζει να είναι και η πιο δύσκολη, μετά την έντονα φορτισμένη προεκλογική περίοδο. Δεν αποκλείεται, αλλά μοιάζει με την έσχατη λύση, όπως έγινε και το 2017, όταν απέτυχαν οι άλλοι συνδυασμοί.
Το «φανάρι»
Η «κυβέρνηση-φανάρι», λόγω των χρωμάτων των κομμάτων, μεταξύ SDP, FDP και Πρασίνων μοιάζει με το πιθανότερο σενάριο προς το παρόν, καθώς σοσιαλδημοκρατές και Πράσινοι έχουν κυβερνήσει μαζί στο παρελθόν, ενώ στο πιο μακρινό παρελθόν είχε υπάρξει και συμμαχία σοσιαλδημοκρατών και φιλελευθέρων. Σε πολύ πρακτικό επίπεδο, το FDP αναμένεται να ζητήσει το ΥΠΟΙΚ και οι Πράσινοι τα υπουργεία Εξωτερικών και Περιβάλλοντος. Ωστόσο, οι Φιλελεύθεροι είναι υπέρμαχοι της δημοσιονομικής πειθαρχίας σε Γερμανία και Ευρώπη και αυτό ίσως προκαλέσει προβλήματα, καθώς SPD και Πράσινοι θέλουν να αυξήσουν το δανεισμό της Γερμανίας.
Η «Τζαμάικα» και τα υπόλοιπα σενάρια
Μια ακραία περίπτωση, αλλά όχι αμελητέα, θα είναι η πλήρης ανατροπή και ο σχηματισμός «κυβέρνησης-Τζαμάικα» μεταξύ CDU/CSU, FDP και Πράσινων. Αυτό είχε αποπειραθεί να κάνει η Μέρκελ το 2017, αλλά τότε η Χριστιανική Ένωση ήταν πρώτη δύναμη και παρά ταύτα η συνεργασία δεν είχε ευοδωθεί. Τέλος, υπάρχουν και σενάρια GroKo με τη συμμετοχή και τρίτου κόμματος, τα οποία αν και μακρινά, δείχνουν πόσο σύνθετο είναι πλέον το πολιτικό περιβάλλον στη Γερμανία.
