Αν και η παρουσίαση, από τον πρωθυπουργό και τον υπουργό Εργασίας, της νέας αύξησης του κατώτατου μισθού (η τρίτη μέσα σε διάστημα λιγότερο των 18 μηνών) έγινε με εμφανώς συγκρατημένο τρόπο, λόγω της βαριάς ατμόσφαιρας που επικρατεί στη χώρα από την τραγωδία στα Τέμπη, η αλήθεια είναι ότι αποτέλεσε για την κυβέρνηση το πρώτο «καλό νέο», μετά από μια περίοδο έντονης περισυλλογής και δυσκολιών.
Το γεγονός ότι από 1ης Απριλίου ο κατώτατος μισθός αυξάνεται κατά 9,4% σε σχέση με πέρσι (δηλαδή, πάνω από τον πληθωρισμό) και διαμορφώνεται στα 780 ευρώ, συμπαρασύροντας προς τα πάνω και ουκ ολίγα επιδόματα, επιτρέπει στην κυβέρνηση να αρχίσει σταδιακά και με σεβασμό προς το πένθος που συνεχίζει να βαραίνει τη χώρα, να κάνει βήματα μπροστά και να επαναφέρει στο προσκήνιο τη θετική της ατζέντα.
Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι κατά τη σύσκεψη όπου «κλείδωσε» η αύξηση, ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, σημείωσε χαρακτηριστικά ότι «ξέρουμε ότι στη χώρα μας οι αμοιβές είναι ακόμα χαμηλές, ενώ πιέζονται ακόμα περισσότερο από τον εισαγόμενο πληθωρισμό. […] Η νέα αυτή αύξηση, προφανώς και δεν λύνει το πρόβλημα. Σίγουρα, όμως, προσφέρει μία πολύ σημαντική ανακούφιση και κυρίως δηλώνει την πρόθεσή μας να αναβαθμίσουμε τους μισθούς, τόσο στον Δημόσιο όσο και στον Ιδιωτικό τομέα».
Πρώτο βήμα
Με τη φράση αυτή, μετά από σχεδόν τρεις εβδομάδες που το πολιτικό discourse στην Ελλάδα κυριαρχήθηκε -και δικαίως- από τη σιδηροδρομική τραγωδία στα Τέμπη, ο κ. Μητσοτάκης επανέφερε εμμέσως πλην σαφώς στο προσκήνιο μια (ίσως τη βασική) προεκλογική δέσμευση της κυβέρνησής του για τη δεύτερη τετραετία που διεκδικεί στις προσεχείς εκλογές, αυτή της ουσιαστικής αύξησης των μισθών στον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα, μετά από πολλά χρόνια στασιμότητας και απωλειών για τους εργαζομένους.
Προφανώς, το ασύλληπτο σιδηροδρομικό δυστύχημα θα συνεχίσει να βρίσκεται στην προμετωπίδα της επικαιρότητας και στο επίκεντρο της πολιτικής διαμάχης για μεγάλο διάστημα, καθώς το σοκ που έχει προκαλέσει στην κοινωνία είναι μεγάλο και οι συνέπειές του δύσκολο να εκτιμηθούν ακόμα. Ωστόσο, η ανακοίνωση της αύξησης του κατώτατου μισθού, έστω με καθυστέρηση δύο εβδομάδων, αποτελεί για την κυβέρνηση ένα πρώτο μικρό βήμα για την ανάκτηση της πολιτικής πρωτοβουλίας και την επιβολή της ατζέντας της στον πολιτικό διάλογο.
Ιδιαίτερο βάρος, παράλληλα, δίνεται στη σύγκρουση που προοιωνίζεται η συνεδρίαση τη Δευτέρα της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, στο επίκεντρο της οποίας θα βρεθεί η επίμαχη σύμβαση 717 για την τηλεδιοίκηση και σήμανση των σιδηροδρόμων, στην οποία θα παραστούν οι κ.κ. Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, Χρήστος Σπίρτζης, Κώστας Αχ. Καραμανλής και ο εκτελών χρέη υπουργού Υποδομών και Μεταφορών, Γιώργος Γεραπετρίτης.
Ο Πολάκης «ξαναχτυπά»
Την ίδια στιγμή, πρέπει να σημειωθεί ότι ο Παύλος Πολάκης «ξαναχτυπά» και απειλεί να βυθίσει εκ νέου τον ΣΥΡΙΖΑ σε κύκλο εσωστρέφειας και προβληματισμού. Ο «αψύς Κρητικός» με επιστολή του προς τα όργανα του κόμματος -έχει ήδη παραπεμφθεί με πρωτοβουλία του ίδιου του Αλέξη Τσίπρα στην Επιτροπή Δεοντολογίας- ουσιαστικά ζητά συγγνώμη για τις επίμαχες αναρτήσεις του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπου εμφανίστηκε να παρεμβαίνει στη σύνθεση των ψηφοδελτίων του ΣΥΡΙΖΑ και να κινείται εντελώς εκτός γραμμής κόμματος και Τσίπρα.
Προφανώς με την κίνησή του αυτή, ο Π. Πολάκης προσπαθεί να… σβήσει το φυτίλι που ο ίδιος άναψε, προκαλώντας την οργή του Α. Τσίπρα, που μέχρι εκείνη τη στιγμή τον κάλυπτε πλήρως, και κινδυνεύοντας να μείνει εκτός ψηφοδελτίων του κόμματος. Ωστόσο, ίσως άθελά του, βάζει το κόμμα της μείζονος αντιπολίτευσης σε νέους… μπελάδες, καθώς:
- αν μεν η στάση Τσίπρα δεν αλλάξει και ο Πολάκης ελεγχθεί πειθαρχικά και μείνει εκτός ψηφοδελτίων, η μερίδα υποστηρικτών του στο κόμμα και στους ψηφοφόρους θα αντιδράσει, ενδεχομένως και για την «έλλειψη κατανόησης» που η ηγεσία του κόμματος θα δείξει, ενώ
- αν δοθεί «άφεση αμαρτιών» στον «αψύ Κρητικό», υπάρχει ο κίνδυνος αποξένωσης από το κόμμα πιο μετριοπαθών στελεχών και ψηφοφόρων που η ρητορική Πολάκη ενοχλούσε και πολιτικά και αισθητικά, ενώ θα ενισχύσει το επιχείρημα ότι ο Α. Τσίπρας, εν τέλει, ταυτίζεται σε μεγάλο βαθμό με τον πρώην αναπληρωτή υπουργό Υγείας.
Πληροφορίες αναφέρουν ότι αναζητείται «σολωμόντεια λύση», ωστόσο είναι πολύ αμφίβολο αν θα βρεθεί και πώς θα επιφέρει το μεγαλύτερο κέρδος με τη μικρότερη ζημιά. Ούτως ή άλλως, η επιστροφή του «ζητήματος Πολάκη» στο προσκήνιο σε μια φάση που ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να αξιοποιήσει τη φθορά της κυβέρνησης μόνο ως κάτι χρήσιμο δεν μπορεί να θεωρηθεί.
