Του γάλλου προέδρου αρέσουν οι ώριμες γυναίκες. Και το δείχνει με κάθε τρόπο. Ωστόσο, όσα είπε δημόσια, κατά τη λήξη τηςεπίσημης επίσκεψής του στην Αυστραλία, μάλλον τον έφεραν σε δύσκολη θέση, καθώς χαρακτήρισε τη γυναίκα του Αυστραλού πρωθυπουργού «νόστιμη».
«Νόστιμη» η σύζυγός σας
Το ζεύγος Μακρόν επισκέφθηκε την Αυστραλία, όπου ο Γάλλος πρόεδρος συζήτησε θέματα άμυνας και κλιματικής αλλαγής με τον Αυστραλό πρωθυπουργό. Χάθηκε όμως στη μετάφραση, όταν ευχαρίστησε για τη φιλοξενία του το πρωθυπουργικό ζεύγος της Αυστραλίας, αποκαλώντας την Αυστραλή πρώτη κυρία «νόστιμη», μεταφράζοντας κατά λέξη από το γαλλικό délicieux στο αγγλικό delicious.
Τροφή για σχόλια
Ο Μακρόν θεωρείται καλός χρήστης της αγγλικής γλώσσας και το γλωσσολογικό του λάθος έφερε σχόλια και αμηχανία στον Τύπο. Ωστόσο, θύμισε και τα «μαργαριτάρια» των προκατόχων του, με κορυφαίο αυτό του Νικολά Σαρκοζί, ο οποίος είχε ζητήσει συγνώμη από τη Χίλαρυ Κλίντον για τον… χρόνο, εννοώντας τον καιρό, μιας και η γαλλική λέξη temps έχει διττή σημασία.
Γλωσσολογικές “νοστιμιές” των ισχυρών
Ο πρώην πρωθυπουργός της Αγγλίας, Τόνυ Μπλερ, μετέφρασε πιστά από τα αγγλικά στα γαλλικά μία φράση σε συνάντησή του με τον Γάλλο ομόλογό του, Λιονέλ Ζοσπέν, προκαλώντας αρνητικό σχολιασμό, καθώς αντί να πει «Παρακαλώ» κατέληξε να πει στα γαλλικά … «Σε θέλω».
Αλλά και ο νυν πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, πιάστηκε στην κάμερα να λέει στη γυναίκα του Μακρόν, σε περυσινή επίσκεψη του Αμερικανού προέδρου στο Παρίσι, ότι «κρατιέται καλά, μια χαρά». Βέβαια ο Trump μιλούσε στη μητρική του γλώσσα, γεγονός που μας κάνει να πιστεύουμε ότι υπονοούσε κάτι για την ηλικία της κυρίας του Μακρόν, μιας και… γλώσσα λανθάνουσα, την αλήθεια λέγει.
Με δύο λόγια
Τα γλωσσικά ολισθήματα των ξένων πολιτικών προσώπων συχνά προκαλούν το γέλιο… αν και στην περίπτωση του δικού μας πρωθυπουργού συχνά προκάλεσαν αμηχανία. Αξέχαστη θα μείνει η απόπειρα του κ. Τσίπρα να μεταφέρει στα αγγλικά γνωστή ελληνική παροιμία, Αυτό που άκουσαν οι αμερικανοί συνομιλητές του ήταν το απογοητευτικό «Φάγαμε την… κάμηλο και μας έμεινε η ουρά… αναμονής».
