Ο Ντοναλντ Τραμπ κλείνει 500 ημέρες πρόεδρος των ΗΠΑ κι έχει καταφέρει να αλλάξει τις ΗΠΑ και τον κόσμο… προς το χειρότερο. Τα δεδομένα έχουν αλλάξει άρδην και το χειρότερο είναι ότι του απομένουν ακόμη 962 μέρες θητείας.
Ο Τραμπ, που αντιλαμβάνεται τα παιχνίδια διπλωματίας μόνο με όρους νικητή και χαμένου, επιμένει στις πολιτικές του, αποδεικνύει την εμμονή του με τον Ομπάμα και βυθίζει τις ΗΠΑ σε μεγαλύτερο χρέος.
Η πολιτική της σάρωσης
Ο Τραμπ έχει πρακτικά και κυριολεκτικά ξεπαστρέψει ό,τι κατάφερε ο Ομπάμα. Κατ’ αρχάς, έβγαλε τις ΗΠΑ από την κλιματική συνθήκη του Παρισιού. Μετά, απέσυρε τις ΗΠΑ από την πυρηνική συμφωνία του Ιράν, που ήταν διπλωματική επιτυχία του Ομπάμα.
Αναθεώρησε τους κανόνες παγκόσμιου εμπορίου εις βάρος των φίλων και συμμάχων του και αποφάσισε να μεταφέρει την αμερικάνικη πρεσβεία από το Τελ Αβίβ στην Ιερουσαλήμ, προκαλώντας αιματηρές αντιδράσεις των Παλαιστινίων και σωρεία διπλωματικών αψιμαχιών με το το Ισραήλ.
Αναδιαμόρφωσε τα όργανα της Δικαιοσύνης της χώρας του, τα οποία συνέταξε ο προκάτοχός του Ομπάμα, ενώ… παραβατεί ασύστολα. Ανακάλεσε τις εγκυκλίους που επέτρεπαν στους Αμερικάνους προσιτή ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, δηλαδή ισοπέδωσε ένα ακόμη επίτευγμα του Ομπάμα.
Μονοκρατορία στο κόμμα του
Ο Τραμπ έχει επιβάλει τις πολιτικές του στηριζόμενος στη δημοφιλία του και κανείς μέσα από το κόμμα των Ρεμπουμπλικάνων (στο οποίο ανήκει) δεν μπορεί να του πάει κόντρα. Έχει καταφέρει να ελέγχει (ακόμη και να βυθίζει στη σιωπή) την αντίθετη άποψη, ενώ ο αντιπρόεδρος Πενς κρατά έναν αποστασιοποιημένο ρόλο, ασκώντας του μηδενική κριτική.
Σαν να σκηνοθετεί ένα δικό του House of Cards, ο πρόεδρος Τραμπ λαμβάνει την έγκριση του κόμματός του κατά 87%. Έρχεται δηλαδή δεύτερος μετά τον Μπους που πήρε “ψήφο εμπιστοσύνης” από το 96% του κόμματός του μετά την τρομοκρατική ενέργεια της 9/11 και δεύτερος συνολικά στην ιστορία του ΗΠΑ μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, σύμφωνα με δημοσκοπήσεις. Αυτό κι αν είναι επίτευγμα!
Λίγοι έχουν παραμείνει στο πλευρό του
Πολλοί λίγοι είναι αυτοί που ήταν στην προεκλογική του καμπάνια και δεν έχουν παραιτηθεί ή απολυθεί. Πρόκειται λοιπόν για τον εξής… έναν: τον δευθυντή του τμήματος των κοινωνικών δικτύων.
[more]
Ένας σύμβουλος εθνικής άμυνας, ο Μάικ Φλιν, ξεκίνησε με υψηλές προσδοκίες και κατάληξε να είναι βασικός ύποπτος στις έρευνες περί Ρωσίας και ΗΠΑ. Η λίστα με τους… θιγμένους μακραίνει επικίνδυνα αν αναφερθούμε στους δικηγόρους του και στη συμβουλευτική εταιρία που τον ανέδειξε και που έκλεισε με το σκάνδαλο προσωπικών δεδομένων.
Υπάρχει επίσης και μία μεγάλη μερίδα από το προσωπικό του, κυρίως οι ανώτεροι και πιο έμπειροι από αυτούς, που παραιτήθηκαν λόγω ασυμφωνίας με την σκληρότατη μεταναστευτική πολιτική του Τραμπ που προβλέπει τα παιδιά παράτυπων μεταναστών να χωρίζουν από τους γονείς τους.
Ξέχασε τις προεκλογικές του υποσχέσεις
Έχουν περάσει μόλις 500 μέρες από την εκλογή του Τραμπ, δηλαδή λιγότερο από ενάμιση έτος και ο Τραμπ σταμάτησε να μιλά πια για τη λήξη του τρίπτυχου “σπατάλες, απάτες και καταχρήσεις” και τις ομοσπονδιακές οργανώσεις.
Δεν κάνει πια λόγο για το πακέτο τρισεκατομμυρίων δολαρίων για έργα υποδομών της χώρας και για το τείχος του Μεξικού που θα πληρωνόταν από την ισπανόφωνη χώρα, ενώ το Κονγκρέσο έχει συνεισφέρει ως τώρα με λίγες πενταροδεκάρες.
Αντίθετα, ο Τραμπ έχει υπεραυξήσει το εθνικό χρέος των ΗΠΑ και επιλέγει να διαστρεβλώσει την αλήθεια και να πατήσει τους αντιπάλους του για να αναδειχθεί ο ίδιος ως σύμβολο πατριώτη πολιτικού.
Μίντια και δημόσια εικόνα
Ο Τραμπ δούλευε παλιά στην τηλεόραση και εξακολουθεί να βλέπει τις εξελίξεις μέσα από το αγαπημένο του μέσο. Μιλά για υπερβολική αρνητική κριτική των μίντια στο άτομό του. Ενημερώνεται κατά βάση από τα αμερικανικά κανάλια και τύπο που είναι φιλικά προσκείμενα στο όνομα του και ενημερώνει με υπερβολικά πολλά tweets.
Τα σκάνδαλα απιστίας του Τραμπ δίνουν και παίρνουν, όμως ο Τραμπ καταφέρνει να κρατά την οικογένεια ενωμένη. Πώς; Μέσω οικογενειοκρατείας και νεποτισμού, έχοντας δηλαδή δώσει σημαντικές αρμοδιότητες στα εξ’ αίματος και εξ’ αγχιστείας παιδιά του, που κατά γενική ομολογία είναι απολύτως άπειρα.
Με δυο λόγια
Οι Αμερικανοί δεν ψηφίζουν πρόεδρο των ΗΠΑ, αλλά πλανητάρχη. Για την ψήφο τους λοιπόν φέρουν βαρύτερη ευθύνη και αυτός που επέλεξαν έχει κάνει τον κόσμο άνω-κάτω σε μόλις 1,5 χρόνο, ενώ απομένουν ακόμη 2,5 χρόνια για τη δυναστεία Τραμπ στην Αμερική.
[/more]
