Εκατοντάδες ελάφια με λευκή ουρά στη Βόρεια Αμερική βρέθηκαν θετικά στον SARS-CoV-2. Να γιατί οι επιστήμονες δεν πανικοβάλλονται ακόμα.
Οι ερευνητές έχουν συνεργαστεί με κυνηγούς για δεκαετίες ως μέρος της τακτικής επιτήρησης της άγριας ζωής για τη διαχείριση πληθυσμών ελαφιών και την παρακολούθηση της εξάπλωσης μολυσματικών ασθενειών, όπως η φυματίωση των βοοειδών. Αλλά αυτές τις μέρες, οι επιστήμονες αναζητούν επίσης τον ιό που προκαλεί το COVID-19 στους ανθρώπους.
Ανάμεσα στην εκτίμηση της ηλικίας ενός ελαφιού ελέγχοντας τα δόντια και λαμβάνοντας μετρήσεις κέρατου, οι ερευνητές φορώντας μάσκες και γάντια σκουπίζουν τη λάσπη και το γρασίδι γύρω από τα ρουθούνια του ζώου πριν τοποθετήσουν ένα στυλεό για να ελέγξουν για ιικό RNA. Στη συνέχεια συλλέγουν αίμα για να ελέγξουν για αντισώματα κατά του ιού. Η εργασία τους αποκάλυψε εκτεταμένη μόλυνση σε ελάφια με λευκή ουρά ( Odocoileus virginianus ) στη Βόρεια Αμερική, με εκατοντάδες μολυσμένα ζώα σε 24 πολιτείες των ΗΠΑ και σε αρκετές επαρχίες του Καναδά.
Οι επιστήμονες θέλουν να καταλάβουν πώς περνά ο ιός στα ελάφια, τι συμβαίνει καθώς εξαπλώνεται μεταξύ τους και ποιος κίνδυνος μπορεί να θέτουν αυτές οι λοιμώξεις για άλλα άγρια ζώα και για τους ανθρώπους. Σχεδόν 30 εκατομμύρια ελάφια ζουν στις Ηνωμένες Πολιτείες – ένα για κάθε 10 άτομα – και μερικά εκατομμύρια ζουν στον Καναδά.
Οι παραλλαγές που βρήκαν οι ερευνητές ότι κυκλοφορούν στα ελάφια αντικατοπτρίζουν συνήθως αυτές που εξαπλώνονται σε ανθρώπους που ζουν κοντά, αλλά ορισμένες μελέτες δείχνουν ότι ο SARS-CoV-2 στη φύση θα μπορούσε ήδη να εξερευνά νέους δρόμους εξέλιξης μέσω μεταλλάξεων που αλλοιώνουν τον ιό.
Δεν είναι ακόμη σαφές εάν ο ιός μπορεί να εξαπλωθεί σε μακριές αλυσίδες μόλυνσης μεταξύ των ελαφιών ή εάν η μετάδοση από ελάφι σε άνθρωπο θα μπορούσε να προκαλέσει εστίες. Ωστόσο, οι ερευνητές ανησυχούν ολοένα και περισσότερο για το ότι τα ζώα γίνονται δεξαμενή ιού, που χρησιμεύει ως απερίσκεπτη πηγή εστιών και δυνητικά αναπαράγοντας νέες παραλλαγές.
Μερικοί ερευνητές πιστεύουν ότι η εξαιρετικά μολυσματική παραλλαγή Omicron πέρασε χρόνο σε μια δεξαμενή ζώων πριν εμφανιστεί στους ανθρώπους.
Μέχρι στιγμής, τα μολυσμένα ελάφια δεν είναι πολύ άρρωστα, αλλά θα μπορούσαν να μεταδώσουν τη μόλυνση στα ζώα ή σε άλλα άγρια ζώα που μπορεί να είναι πιο ευάλωτα. Και αυτό είναι μια μεγάλη ανησυχία. «Μόλις εισέλθει στην άγρια ζωή», λέει η Marietjie Venter, ιατρική ιολόγος στο Πανεπιστήμιο της Πρετόρια στη Νότια Αφρική, «βασικά δεν υπάρχει τρόπος να το ελέγξουμε αυτή τη στιγμή».
Πολλαπλές εστίες
Οι ερευνητές ανησυχούν για τις μολύνσεις της άγριας ζωής από την αρχή της πανδημίας του COVID-19 και για να στοχεύσουν τις προσπάθειες επιτήρησης, ξεκίνησαν εξετάζοντας το ACE2, μια πρωτεΐνη κυττάρου-ξενιστή που συνήθως χρησιμοποιεί ο ιός για να εισέλθει στα κύτταρα. Τα ζώα με υποδοχέα ACE2 παρόμοιο με αυτόν που βρέθηκε στους ανθρώπους θεωρήθηκαν σε κίνδυνο.
Στη συνέχεια, ομάδες σε όλο τον κόσμο άρχισαν να μολύνουν πειραματικά αυτά τα ζώα για να δουν αν ήταν ευαίσθητα και αν μπορούσαν να μεταδώσουν τη μόλυνση. Μεταξύ των προοπτικών ήταν γάτες, ποντίκια ελάφια ( Peromyscus maniculatus ) και σκύλοι ρακούν ( Nyctereutes procyonoides ), καθώς και ελάφια με λευκή ουρά.
Στις αρχές Ιανουαρίου 2021, ερευνητές στο Υπουργείο Γεωργίας των ΗΠΑ (USDA) έδειξαν ότι τα ελαφάκια σε αιχμαλωσία θα μπορούσαν να μολυνθούν από τον SARS-CoV-2, να τον αποβάλουν στη ρινική βλέννα και τα κόπρανα τους και να μεταδώσουν τη μόλυνση σε άλλα ελαφάκια σε παρακείμενα μαντριά 1 . Μέσα σε μια εβδομάδα, τα ζώα άρχισαν να παράγουν αντισώματα κατά του ιού, αλλά κανένα δεν ήταν ιδιαίτερα άρρωστο.
Τα αποτελέσματα ήταν «κάπως εκπληκτικά», επειδή ζώα όπως οι αγελάδες, τα πρόβατα και οι κατσίκες, είναι αρκετά ανθεκτικά στη μόλυνση, λέει ο William Karesh, πρόεδρος της ομάδας εργασίας του Παγκόσμιου Οργανισμού για την Υγεία των Ζώων στο Παρίσι για την άγρια ζωή.
Ο Thomas DeLiberto, συντονιστής SARS-CoV-2 στο πρόγραμμα Υπηρεσιών Άγριας Ζωής της Υπηρεσίας Επιθεώρησης Ζώων και Φυτών του USDA στο Φορτ Κόλινς του Κολοράντο, λέει ότι η μελέτη άνοιξε τα μάτια. “Είπαμε, “Λοιπόν, καλύτερα να κοιτάξουμε και να δούμε αν είχαμε έκθεση σε άγρια ελάφια με λευκή ουρά”.
Ο DeLiberto και οι συνάδελφοί του ξεκίνησαν με 385 δείγματα αίματος που συλλέχθηκαν από ελάφια μεταξύ Ιανουαρίου και Μαρτίου 2021, ως μέρος των τακτικών προσπαθειών επιτήρησης ασθενειών της άγριας ζωής στο Ιλινόις, το Μίσιγκαν, τη Νέα Υόρκη και την Πενσυλβάνια. Περίπου το 40% των δειγμάτων περιείχε αντισώματα κατά του SARS-CoV-2 . Τα ευρήματα 2 , που αναφέρθηκαν για πρώτη φορά σε προεκτύπωση του Ιουλίου πέρυσι, υποδηλώνουν ότι τα ελάφια είχαν εκτεθεί, αλλά δεν ήταν σαφές εάν επρόκειτο για μεμονωμένες εκθέσεις ή εάν ο ιός είχε εξαπλωθεί μεταξύ των ζώων. Ήταν επίσης πιθανό τα αντισώματα να ήταν αποτέλεσμα άλλων μολύνσεων από κορωνοϊό σε ελάφια.
Αυτά τα αποτελέσματα οδήγησαν σε μια σειρά από νέες προσπάθειες δειγματοληψίας ελαφιών σε ολόκληρη τη Βόρεια Αμερική και σε μια βιασύνη να δημοσιευτούν τα αποτελέσματα των έργων δειγματοληψίας που ήδη βρίσκονται σε εξέλιξη.
Τον πρώτο χρόνο της πανδημίας, οι επιστήμονες είχαν αρχίσει να συλλέγουν ρινικά επιχρίσματα και δείγματα αίματος από ελάφια για να δοκιμάσουν για SARS-CoV-2 χρησιμοποιώντας την αλυσιδωτή αντίδραση πολυμεράσης – ένα θετικό αποτέλεσμα θα ήταν άμεση απόδειξη ότι τα ζώα είχαν μολυνθεί. Αλλά μέχρι τον Δεκέμβριο του 2020, «λαμβάναμε όλα τα αρνητικά δείγματα», λέει η Βανέσα Χέιλ, ερευνήτρια για την υγεία των ζώων στο Πανεπιστήμιο του Οχάιο. Όλα άλλαξαν το νέο έτος 3 . Αυτή και ο Μπάουμαν βρήκαν 129 ελάφια που ήταν θετικά στο ιικό RNA του SARS-CoV-2 μεταξύ περίπου 360 ζώων που ελήφθησαν σε δείγμα στο Οχάιο μεταξύ Ιανουαρίου και Μαρτίου 2021.
Ο Suresh Kuchipudi, ιολόγος στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια στο University Park, και οι συνάδελφοί του έλαβαν παρόμοιο ποσοστό θετικών τεστ στην Αϊόβα 4 . Από τα 283 ελάφια που δοκιμάστηκαν μεταξύ Απριλίου 2020 και Ιανουαρίου 2021, το 33% ήταν θετικό στον SARS-CoV-2. Τα περισσότερα από αυτά εμφανίστηκαν τον Νοέμβριο και τον Δεκέμβριο του 2020, συμπίπτοντας με την κορύφωση των ανθρώπινων λοιμώξεων.
Η αλληλουχία του γονιδιώματος σε περισσότερα από τα μισά δείγματα από μολυσμένα ελάφια του Οχάιο αποκάλυψε παραλλαγές παρόμοιες με αυτές που κυκλοφορούσαν σε ανθρώπινες κοινότητες σε όλη την πολιτεία την εποχή 3 (βλ. «Ανίχνευση ελαφιών»). Φαινόταν ότι ο ιός είχε διαχυθεί από ανθρώπους σε έξι διαφορετικές περιπτώσεις. Οι μεταλλάξεις στις γενετικές αλληλουχίες επιβεβαίωσαν επίσης ότι τα ελάφια διέδιδαν τη μόλυνση μεταξύ τους.
Ανθρώπινη παρέμβαση
Το πώς μολύνονται τα ελάφια παραμένει μυστήριο. «Υπάρχει ένα παράθυρο ανοιχτό κάπου και δεν έχουμε ιδέα τι είναι», λέει ο Μπάουμαν. Οι άνθρωποι είναι γνωστό ότι μεταδίδουν παθογόνα στη φύση, όπως το βακτήριο Escherichia coli , τον ιό της ιλαράς και το πρωτόζωο Giardia , μεταξύ άλλων. Αλλά αυτά τα ανθρωποπονητικά άλματα, ή «υπερβολές», σπάνια καταλήγουν σε διαρκή μετάδοση, αν όχι ποτέ.
Η άμεση επαφή, για παράδειγμα, όταν οι άνθρωποι ζωοτροφούν ή ταΐζουν με το χέρι ζώα, θα μπορούσε να είναι ένοχος. Τα ελάφια με λευκή ουρά ζουν σε κοντινή απόσταση από ανθρώπους σε πόλεις και πόλεις σε όλη τη Βόρεια Αμερική – τα ελάφια ζουν κοντά σε σπίτια, περιφέρονται στους δρόμους και εξερευνούν πανεπιστημιουπόλεις. «Έχουν κάνει πολύ καλά για να προσαρμοστούν στο ανθρωποκεντρικό τοπίο», λέει ο Michael Tonkovich, ο οποίος επιβλέπει το πρόγραμμα για τα ελάφια στο Τμήμα Φυσικών Πόρων του Οχάιο στην Αθήνα.
Μια άλλη οδός μόλυνσης από τον SARS-CoV-2 θα μπορούσε να είναι περιβαλλοντική. Αν και η μετάδοση μέσω μολυσμένων επιφανειών δεν είναι μια καθιερωμένη οδός στους ανθρώπους, τα ελάφια θα μπορούσαν να μαζεύουν τον ιό σκάβοντας τη μύτη τους σε πεταμένες μάσκες ή καταβροχθίζοντας λουλούδια και λαχανικά κήπου που έχουν φτερνιστεί ο άνθρωπος, για παράδειγμα. Οι κυνηγοί μερικές φορές ταΐζουν και δολώνουν ελάφια χρησιμοποιώντας αραβόσιτο (καλαμπόκι) ή λαχανικά, τα οποία θα μπορούσαν να καλύπτονται από ιούς.
Μια άλλη διαδρομή μπορεί να είναι τα μολυσμένα λύματα που στάζουν στις πηγές νερού των ζώων. Αν και πολλές μελέτες έχουν βρει ιικό RNA στα λύματα, δεν έχουν απομονώσει τον μολυσματικό SARS-CoV-2. Επίσης, δεν μολύνονται μόνο τα αστικά ελάφια. κάποιοι ζουν στη μέση του πουθενά, λένε οι ερευνητές.
Άλλα ζώα όπως οι άγριες γάτες ή τα άγρια βιζόν θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν ως ενδιάμεσος για τη μετάδοση, σύμφωνα με ορισμένες αναφορές.
πηγή: nature.com
