Εντάξει, δεν είναι και τόσο παράξενο. Ακόμη και “άριστοι” αριστεροί σαν τον Κώστα Γαβρόγλου μπορούν να είναι τόσο σεξιστές ώστε να μην καταλαβαίνουν καν γιατί είναι σεξιστικό το σεξιστικό που είπαν. Ετσι συμβαίνει με τα στερεότυπα, πόσο μάλλον με τον ρατσισμό κάθε εκδοχής: Το κακό εσωτερικεύεται και “κανονικοποιείται”. Δεν είμαι ομοφοβικός αλλά κι αυτοί προκαλούν με το Gay Pride, δεν έχω τίποτα με τους μετανάστες αλλά δεν μπορώ τους Πακιστανούς, φυσικά και πιστεύω στην ισότητα των φύλων αλλά ένα θέμα με την όπισθεν οι γυναίκες το έχουν στην οδήγηση.
Μπορεί ο άλλος να έχει πτυχία, διδακτορικό, ακόμη και να έχει διατελέσει υπουργός Παιδείας. Μπορεί να έχει μεγαλώσει στους δρόμους της Αριστεράς που έχει δώσει μάχη εναντίον των αποκλεισμών και των ανισοτήτων. Μπορεί οι συντρόφισσές του να θίγονται αν δεν τις αποκαλούν βουλεύτριες. Και παρόλα αυτά μέσα του να υπάρχουν αναπαραστάσεις για τις γυναίκες βγαλμένες από ταινίες της δεκαετίας του 60.
Η περίπτωση Γαβρόγλου δεν είναι εξαίρεση. Δεν είναι τομεάρχης Παιδείας (ο Ν.Φίλης έχει αυτή την αρμοδιότητα) αλλά ως πρώην υπουργός Παιδείας θέλησε να πει κάτι που να κάνει εντύπωση και να “παίξει”. Εναν εξυπνακισμό δηλαδή. Γιατί οι “ατάκες” καταναλώνονται από τα ΜΜΕ και σου δίνουν τα λίγα λεπτά δημοσιότητας που έχεις ανάγκη για να υπάρξεις.
Η εξυπνάδα που βρήκε ήταν ατυχέστατη. Κάτι είπε για τις γυναίκες που το στερεότυπο τις θέλει να μη σκαμπάζουν από αριθμητική. Μέσα σε όλες τις ελλείψεις και τις ανακολουθίες της κυβερνητικής πολιτικής στα θέματα παιδείας, αυτή τη “χαριτωμενιά” βρήκε να πει. Και μετά την κατακραυγή και τον διασυρμό του στα social media δεν μπόρεσε να πει μια συγνώμη χαμηλώνοντας το βλέμμα αλλά έκανε μια ανάρτηση αναδίπλωσης χειρότερη ή εξίσου κακή με την επίμαχη.
Ούτε αυτό ήταν αναπάντεχο. Αντίθετα, το αναμενόμενο ήταν να μην έχει ούτε την τόλμη ούτε την ευθυκρισία να προσπαθήσει να διορθώσει το λάθος του. Δεν θα ήταν πειστικός ό,τι και να έλεγε, αλλά θα γινόταν συμπαθέστερος αν έδειχνε στοιχειώδη συναίσθηση της γκάφας, η οποία προκάλεσε πρόβλημα και στην Κουμουνδούρου αφού η παρουσία του Αλ. Τσίπρα στη Βουλή επισκιάστηκε από το σούσουρο για την υπόθεση Γαβρόγλου.
Αυτό που είναι σπάνιο, σε πλανητικό, νομίζω, επίπεδο είναι ότι ένας πολιτικός αυτού του επιπέδου μπορεί να διατελέσει υπουργός Παιδείας. Και μη μου πείτε ότι δεν είναι ο μόνος γιατί ο Φίλης πχ δεν είχε πάρει το πτυχίο του, γιατί αρκεί κανείς να διαβάσει την κριτική του Φίλη στις αποφάσεις Κεραμέως και την ανάρτηση Γαβρόγλου για να καταλάβει γιατί δεν έχει βάση αυτό το επιχείρημα.
Οχι, η αριστεία δεν είναι ασφαλώς ρετσινιά όπως είχε πει ένας άλλος αποτυχημένος υπουργός Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ (Μπαλτάς) αλλά δεν είναι και εγγύηση ούτε τεκμήριο πολιτικής σοβαρότητας. Ο Κ. Γαβρόγλου είναι υπεράριστος. Κι όπως έχει αμφιβολία ας γκουγκλάρει το βιογραφικό του. Υπεράριστος και σεξιστής, αμετροεπής, επιπόλαιος, με επικοινωνιακές αγωνίες και χωρίς πολιτικό ένστικτο – η λίστα είναι μακριά και εμείς οι γυναίκες μπερδευόμαστε με τα πολλά…
