Στο τέλος του έτους παραπέμπουν οι Βρυξέλλες κάθε συζήτηση για τις συντάξεις, με την προϋπόθεση ότι οι εκθέσεις των κλιμακίων εποπτείας θα επιβεβαιώσουν το υπερπλεόνασμα που επιδιώκει η κυβέρνηση για το σκοπό αυτό και θα μελετήσουν τις εναλλακτικές λύσεις που προτείνει.
Όπως έχει παρουσιάσει το economico.gr σε συνεχή ρεπορτάζ του, η κυβέρνηση αναζητά ένα πακέτο μέτρων ισόποσου δημοσιονομικού αποτελέσματος με αυτό της περικοπής των συντάξεων, προκειμένου να πετύχει το στόχο της. Ωστόσο αυτή η επιδίωξη δεν είναι εύκολη υπόθεση. Γιατί, πέρα των δημοσιονομικών παραμέτρων, προσκρούει και στο κρίσιμο ζήτημα του πλαισίου αρχών της οικονομικής πολιτικής το οποίο έχει επιβληθεί στη χώρα για την εξυγίανση της οικονομίας της.
Οι δεσμεύσεις και οι κοινωνικές παροχές
Οι δανειστές και κυρίως το ΔΝΤ, που ήδη λειτουργεί ως σύμβουλος στο μεταμνημονιακό πρόγραμμα, δεν αντιμετωπίζουν το ζήτημα της νέας μείωσης των συντάξεων απλά σαν ένα θέμα άμεσου οικονομικού αποτελέσματος που συνδέεται με τους στόχους των υψηλών πρωτογενών ελλειμμάτων. Το αντιμετωπίζουν κυρίως σαν ένα θέμα μακροπρόθεσμης βιωσιμότητας του ασφαλιστικού συστήματος και έτσι του δημόσιου χρέους.
Παράλληλα επιθυμία τους είναι να γίνει αισθητή στην κοινωνία η αλλαγή που συντελείται με το τέλος των μνημονίων. Γι’ αυτό και έχουν εισηγηθεί ένα συμπληρωματικό πακέτο στοχευμένων παροχών που θα ενισχύουν την ανάπτυξη και θα εφαρμοστεί σταδιακά κατά την διετία 2019 – 2020.
Αυτά θα είναι κυρίως η ενίσχυση του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος, το επίδομα στέγης και η μείωση φορολογικών συντελεστών και ΕΝΦΙΑ. Πρόκειται για το σχεδιασμό των Θεσμών – όπως προέκειψε από το “ιστορικό” Eurogroup του Ιουνίου – τον οποίο η κυβέρνηση εμφανίζει ως “πακέτο παροχών” δικής της έμπνευσης και πολιτικής – το οποίο θα εμφανίσει “μετά φανών και λαμπάδων” ο πρωθυπουργός στη ΔΕΘ.
