Με τη Ρωσία να ξεκαθαρίζει ότι θα εγκαταστήσει τακτικά πυρηνικά όπλα στη Λευκορωσία και να απορρίπτει κάθε συζήτηση περί ειρηνευτικών συνομιλιών με την Ουκρανία, είναι προφανές ότι ο πόλεμος στην «καρδιά» της Ευρώπης δεν πρόκειται να τελειώσει σύντομα.
Την ίδια στιγμή, το Κίεβο συνεχίζει να δέχεται σημαντική στρατιωτική βοήθεια από τη Δύση, προκειμένου να αποκρούσει τη ρωσική επίθεση στα ανατολικά της Ουκρανίας και, σε δεύτερη φάση να επιχειρήσει να ανακαταλάβει τα κατεχόμενα από τις ρωσικές δυνάμεις εδάφη της χώρας, με το στόχο να είναι η ανακατάληψη και της Κριμαίας που πέρασε σε ρωσικά χέρια από το 2014 και την τότε κρίση στην Ουκρανία.
Ακινησία
Διανύοντας ήδη το δεύτερο χρόνο της «ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης» της Ρωσίας στην Ουκρανία, αυτό που έχει γίνει αντιληπτό είναι ότι, με τα σημερινά δεδομένα, ο πόλεμος δεν πρόκειται να γύρει υπέρ της μίας ή της άλλης πλευράς, παρά τις μεγάλες απώλειες – ιδίως η Ρωσία – που υφίστανται, συνήθως πολεμώντας για μερικά μέτρα γης, όπως συμβαίνει σήμερα στο Μπαχμούτ ή στην Αβντιίβκα.
Στο πλαίσιο αυτό, το Ινστιτούτο για τη Μελέτη του Πολέμου (Institute for the Study of War – ISW) παρουσιάζει στο Κίεβο τρεις διαφορετικές επιλογές σχετικά με το τι μπορεί να κάνει από εδώ και πέρα. Σημειώνεται, δε, ότι μεταξύ των επιλογών αυτών δεν συμπεριλαμβάνεται το ενδεχόμενο άμεσων ειρηνευτικών συνομιλιών με τη Μόσχα για την κατάπαυση των εχθροπραξιών και μια διευθέτηση του εδαφικού.
Οι τρεις επιλογές
- Η πρώτη επιλογή, σύμφωνα με το ISW, είναι η Ουκρανία να σταματήσει να πολεμάει, παρότι η Ρωσία θα συνεχίσει να κινείται από τα ανατολικά προς τα δυτικά της χώρας, καταλαμβάνοντας όλο και περισσότερα εδάφη. Το Ινστιτούτο την απορρίπτει άμεσα, λέγοντας ότι θα οδηγήσει σε καταστροφική ήττα, αλλά και αναγνωρίζοντας ότι μια τέτοια λύση απορρίπτεται εκ προοιμίου από το Κίεβο.
- Η δεύτερη λύση είναι η Ουκρανία να συνεχίσει να πολεμά, αλλά με μοναδικό στόχο να περιορίσει τις εδαφικές της απώλειες στο σημείο που βρίσκονται σήμερα, αν και εκτιμά ότι μια τέτοια τακτική θα ενθάρρυνε τον Ρώσο πρόεδρο, Βλαντίμιρ Πούτιν, να κλιμακώσει τις επιθέσεις, επιδιώκοντας πλήρη νίκη.
- Η τρίτη επιλογή για το Κίεβο, λέει το ISW, είναι να προχωρήσει σε διαδοχικές αντεπιθέσεις σε βάρος των ρωσικών δυνάμεων, με διττό στόχο να πείσει τον Πούτιν να δεχθεί έναν συμβιβασμό που θα προκύψει από διαπραγμάτευση, αλλά και να δημιουργήσει τέτοιες πραγματικότητες στο πεδίο που θα επιτρέψουν στην Ουκρανία και τους συμμάχους της να δημιουργήσουν μια «παγωμένη σύρραξη», άσχετα από τις αποφάσεις και κινήσεις της Μόσχας.
Η Ουκρανία χρειάζεται νίκες
Η ανάλυση αυτή έρχεται σε μια στιγμή που αρκετοί Δυτικοί αναλυτές, αλλά και σύμβουλοι των κυβερνήσεων των χωρών που ενισχύουν την Ουκρανία εκφράζουν όλο και πιο ανοιχτά την αντίθεσή τους στη σπατάλη ανθρώπινου δυναμικού και υλικών για την υπεράσπιση του Μπαχμούτ, τη στρατηγική σημασία του οποίου -σε αντίθεση με το Κίεβο- αμφισβητούν, τουλάχιστον σε σχέση με το κόστος της υπεράσπισής του.
Το ISW εκτιμά ότι η Ουκρανία χρειάζεται πολλές σημαντικές νίκες στο πεδίο, ώστε να δημιουργηθεί η πιθανότητα έναρξης ειρηνευτικών συνομιλιών με τη Ρωσία, ή ο Πούτιν να υποχρεωθεί να αποδεχθεί ότι πλέον οι στρατιωτικές πραγματικότητες, όσο δεν υπάρχει μια επίσημη συμφωνία, είναι κάθε άλλο παρά ευνοϊκές για τον ίδιο. Προσθέτει, δε, ότι οι ουκρανικές δυνάμεις θα πρέπει να ανακαταλάβουν κρίσιμα εδάφη της χώρας, ώστε να ανατρέψουν τα σημερινά δεδομένα και να υποχρεώσουν τη Ρωσία να ανασχεδιάσει τη στρατηγική της.
Δεδομένου ότι η ξεκάθαρη θέση του Κιέβου είναι «όχι σε διαπραγματεύσεις που θα περιλαμβάνουν την απώλεια ουκρανικών εδαφών», το Ινστιτούτο εκτιμά ότι, ενδεχομένως, υπάρχει κάποιο σημείο, πάνω στο οποίο θα μπορούσαν να αρχίσουν οι διαπραγματεύσεις Ουκρανίας και Ρωσίας για το τέλος του πολέμου, με όρους που να ικανοποιούν το Κίεβο και τη Δύση, ωστόσο τονίζει ότι το σημείο αυτό δεν βρίσκεται σε καμία περίπτωση εκεί που βρίσκεται σήμερα το μέτωπο της σύρραξης.
