Δύο ώρες πριν την έναρξη του Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ και ενώ πολλοί «καπετάνιοι» του έχουν κηρύξει πόλεμο φθοράς στο νέο πρόεδρό του, ο Αλέξης Τσίπρας έβγαλε «διάγγελμα» με το οποίο επί της ουσίας ακυρώνει την εκλογή Κασσελάκη από τη βάση και βεβαίως «διαλύει» τη «μάζωξη» πριν ξεκινήσει ένα νέο – θεσμικό τη φορά αυτή – γύρο φθοράς.
Με το «διάγγελμά» του ο κ. Τσίπρας:
- Τερμάτισε ουσιαστικά το Συνέδριο, αφού τα ζητήματα που έθεσε – με το ειδικό βάρος που έχει στο ΣΥΡΙΖΑ- καθιστούν την ατζέντα του δευτερεύουσα και ασήμαντη. Η ενέργεια αυτή ανατρέπει τις επιδιώξεις «επανίδρυσης» του κόμματος (προφανώς στα μέτρα του) που είχε ο Στέφανος Κασσελάκης
- Ακύρωσε τη δημοκρατική (και πανηγυρική) εκλογή Κασσελάκη με την απαξιωτική παρατήρηση ότι «εκλέχτηκε χωρίς να προλάβει να διατυπώσει αναλυτικά τις θέσεις και το σχέδιό του», που απλά σημαίνει σημαίνει ότι «όσοι ψήφισαν δεν ήξεραν τι ακριβώς ψήφιζαν και ό,τι προέκυψε δεν μπορεί να ίσχυει».
- Καλεί τον κ. Κασσελάκη να πεί εκ νέου στη βάση του κόμματος ποιο είναι το πολιτικό σχέδιό του για το ΣΥΡΙΖΑ και να θέσει πάλι, σε ιδεολογικοπολιτική βάση αυτή τη φορά, την υποψηφιότητά του σε νέες εσωκομματικές εκλογές. Αυτό προφανώς αποτελεί αποδοκιμασία της μέχρι σήμερα πορείας του στην ηγεσία του κόμματος. Πρόκειται στην ουσία για ενός είδους «μομφή» στην κρίση των οργανωμένων μελών.
- Απορρίπτει, έτσι την επιδίωξη Κασσελάκη να πάρει τριετή (έως τις εθνικές εκλογές) ψήφο εμπιστοσύνης από τα «όργανα» και μάλιστα ανεξαρτήτως αποτελέσματος στις Ευρωεκλογές.
- Αφορίζει τη Νέα Αριστερά, υπονοώντας με έμμεση σαφήνεια ότι «ο καυγάς έγινε για το πάπλωμα». Όπως χαρακτηριστικά λέει, «οι ηττημένοι των εσωκομματικών εκλογών έφυγαν ήδη από το κόμμα, επειδή έχασαν την μάχη για την ηγεσία του, αδιαφορώντας αν με τον πολυκερματισμό αυτός που κερδίζει είναι ο πολιτικός μας αντίπαλος»
Στρεφόμενος κατά των πρωταγωνιστών της περιόδου που ακολούθησε την παραίτησή του ο κ. Τσίπρας δεν βρήκε ωστόσο δυο κουβέντες να πει για την ουσιώδη συνάφεια της κατάρρευσης και του αλαλούμ του ΣΥΡΙΖΑ με την αποτυχία του ίδιου και της θλιβερής πολιτικής του που οδήγησε το κόμμα του στην πλήρη πολιτική απαξίωση.
Ο κ. Τσίπρας μας λέει: «αναλαμβάνω μια ακόμη ευθύνη – την ευθύνη να προειδοποιήσω για αυτό που βλέπω να έρχεται και πρέπει να αποτραπεί». Ουδέποτε, ούτε σήμερα, ανέλαβε όμως την ευθύνη να μας αναλύσει τι είδους εμμονές και ουτοπίες, ποια λάθη, ποιες ανερμάτιστες πολιτικές, ποιες συμπεριφορές, ταλαιπώρησαν τη χώρα και απογοήτευσαν όσους δημοκρατικούς πολίτες τον ακολούθησαν. Και με ποιες κοινωνικές διεργασίες καταδικάστηκε, μάλλον τελεσίδικα, αυτό το συνονθύλευμα ιδεοληπτικών τάσεων και ανεπάγγελτων «στελεχών» (με επικεφαλής τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα).
Είχαμε διατυπώσει την άποψη ότι «όπως και να έχουν οι εξελίξεις, τίποτα καλό δεν προοιωνίζονται για τον ΣΥΡΙΖΑ, που όλα δείχνουν ότι οδεύει, έτσι κι αλλιώς, σε περαιτέρω αποσύνθεση. “Τον κλαίγανε” που λένε και στους καφενέδες». Η παρέμβαση Τσίπρα περιπλέκει κι άλλο τα πράγματα, αφού επιχειρεί να καθοδηγήσει «από καθέδρας» τις εξελίξεις, οδηγώντας τες σε νέα αδιέξοδα…
