Το ότι το Πεντάγωνο διεξάγει διαρκώς «παιχνίδια πολέμου» δηλαδή προσομοιώσεις συγκρούσεων των Ενόπλων Δυνάμεων των ΗΠΑ με διάφορους αντιπάλους, είναι γνωστό και δεδομένο.
Επίσης, είναι γνωστό ότι η Ουάσινγκτον εξετάζει ως πιθανό ενδεχόμενο μια στρατιωτική σύγκρουση με την Κίνα για την Ταϊβάν, ένα σενάριο το οποίο βρίσκεται πολύ ψηλά στην ατζέντα του Πενταγώνου.
Απογοητευτικό αποτέλεσμα
Έτσι, τα περισσότερα «παιχνίδια πολέμου» επικεντρώνονται σε αυτό το σενάριο: πώς οι ΗΠΑ θα αντιμετωπίσουν μια πιθανή εισβολή της Κίνας στην Ταϊβάν, με ποιες δυνάμεις και με ποιο σχέδιο.
Ωστόσο, τα αποτελέσματα πρόσφατου «παιχνιδιού» ήταν μάλλον απογοητευτικά, καθώς οι αμερικανικές δυνάμεις υπέστησαν συντριβή στα σενάρια αυτά, χτυπώντας κόκκινο συναγερμό στο Πεντάγωνο.
Πρόβλεψη κινήσεων
Όπως εξήγησε πρόσφατα ο στρατηγός Τζον Χάιτεν η «θλιβερή αποτυχία» των δυνάμεων των ΗΠΑ σε συτή την άσκηση επί χάρτου αποδίδεται στο γεγονός ότι ο αντίπαλος, αν έχει μελετήσει τις Ένοπλες Δυνάμεις μπορεί να προβλέψει την κάθε τους κίνηση.
Ο Χάιτεν, μιλώντας σε συνέδριο, επισήμανε ότι οι ΗΠΑ αντιμετωπίζουν δύο βασικά προβλήματα στον τρόπο με τον οποίο διεξάγουν τον πόλεμο, τα οποία πρέπει να λυθούν και μάλιστα άμεσα.
Συγκέντρωση δυνάμεων
Το πρώτο μπορεί να ονομαστεί «συγκέντρωση δυνάμεων»: για πολύ πρακτικούς λόγους, από τον απλό ανεφοδιασμό και συντήρηση μέχρι τη δύναμη πυρός, οι αμερικανικές δυνάμεις προτιμούν να δρουν συγκεντρωμένα. Δύο αεροπλανοφόρα μαζί, ένα μεγάλο αεροδρόμιο για τα μαχητικά, συγκεντρωμένες επίγειες δυνάμεις σε μικρό χώρο. Όλες αυτές οι επιλογές είναι λογικές, ωστόσο, αν ο εχθρός έχει μελετήσει τις ΗΠΑ, τότε ξέρει ότι μόλις εντοπίσει κάτι όλα τα υπόλοιπα βρίσκονται κοντά.
Σύμφωνα με τον Χάιτεν η απάντηση σε αυτό το πρόβλημα είναι η «εκτεταμένη μανούβρα», ήτοι μεγαλύτερη κινητικότητα των δυνάμεων, ώστε ο εχθρός να δυσκολεύεται να τις εντοπίσει. Παράλληλα, προτείνεται η χρήση πιο σύγχρονων όπλων, μεγαλύτερου βεληνεκούς, τα οποία θα εξισορροπήσουν τη μεγαλύτερη διασπορά των δυνάμεων.
Πληροφορία
Το δεύτερο πρόβλημα θα μπορούσε να ονομαστεί «πληροφορία»: από το 1990 και εντεύθεν, οι ΗΠΑ είχαν αναπτύξει ένα τεράστιο δίκτυο συλλογής πληροφοριών μάχης και επικοινωνιών, το οποίο επέτρεπε την καλύτερη διαχείρηση των δυνάμεων και την μεγαλύτερη ακρίβεια των χτυπημάτων. Ωστόσο, πλέον οι αντίπαλοι της Αμερικής πέραν του ότι έχουν αναπτύξει και τα δικά τους δίκτυα, ξέρουν ότι χτυπώντας τις υποδομές πληροφορίας/επικοινωνίας, αποδυναμώνουν την πολεμική της μηχανή.
Στο πλαίσιο αυτό προτείνεται η ανάπτυξη νέων διαύλων μεταφοράς και μετάδοσης της πληροφορίας και των επικοινωνιών, που θα διασφαλίζουν ότι δεν θα υπάρχει κίνδυνος διακοπής τους, αλλά και ότι δεν θα μπορούν να παραβιαστούν από τον εχθρό.
