Η αντίστροφη μέτρηση άρχισε και σήμερα Κυριακή θα γνωρίζουμε όχι μόνο τον νικητή των εκλογών (της απλής αναλογικής) αλλά και τις προθέσεις των πολιτών για το που θα βαδίσει η χώρα στην επόμενη τετραετία.
Όλες οι μετρήσεις – οι φανερές για τα ΜΜΕ και οι κρυφές για κόμματα και πρεσβείες – εμφανίζουν βέβαιο νικητή και με ασφαλή διαφορά τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τη Νέα Δημοκρατία, που και στις εκλογές αυτές υποστηρίζεται σταθερά από τις, πέραν αυτής, “κεντρώες” μεταρρυθμιστικές δυνάμεις του αυτονόητου.
Ο πίνακας από το protothema.gr
Η προεκλογική περίοδος δεν μας έκανε σοφότερους για το επίπεδο των αρχηγών, την ποιότητα των “κυβερνητικών προγραμμάτων” των κομμάτων και τη στάση των πολιτών (όπως καταγράφεται στις έρευνες) απέναντι στο μέλλον των οικογενειών τους και την προοπτική του τόπου.
Η Ελλάδα, μετά την καταστροφή των μνημονίων, παραμένει χωρισμένη, σχεδόν 50-50, σε πολίτες πραγματιστές και σε εκείνους που ελκύονται από τις σειρήνες μιας σχεδόν ουτοπικής και ανέξοδης μετάβασης στη γη της επαγγελίας – πιθανόν και εκτός Ενωμένης Ευρώπης, όπως διαπιστώσαμε στο δημοψήφισμα του 2015.
Στις εκλογές αυτές το βασικό εύρημα των κοινωνικών μετρήσεων είναι ότι το πρόκριμα της τελικής επικράτησης, μεταξύ των δύο βασικών διεκδικητών, το έχει η ΝΔ, το κόμμα που εμφανίζει σαφή πολιτική πρόταση, προοπτική σταθερής διακυβέρνησης και ηγέτη που θεωρείται ο πλέον ικανός πρωθυπουργός από την πλειοψηφία των πολιτών, ανεξάρτητα από την κομματική τους προτίμηση.
Μια σειρά ποσοτικά και ποιοτικά στοιχεία όλων των δημοσκοπήσεων που είδαμε μέχρι χθες, συνοψίζονται σε δύο δεδομένα:
- Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, θεωρείται μεταρρυθμιστής και εκφραστής της εθνικής προοπτικής σε βέβαιους οικονομικούς, εθνικούς και γεωπολιτικούς άξονες. Έτσι, επιλέγεται ως “κατάλληλος” πρωθυπουργός από περίπου 20% περισσότερους πολίτες από όσους συγκροτούν την προβλεπόμενη εκλογική δύναμη του κόμματός του, δημιουργώντας ισχυρό πλειοψηφικό ρεύμα. Ο κ. Τσίπρας, αντίθετα, έχοντας το γνωστό θλιβερό κυβερνητικό παρελθόν και προβάλλοντας ένα αντίστοιχο χαοτικό και θολό μέλλον, επιλέγεται ως “κατάλληλος” πρωθυπουργός μόνο από τα 2/3 των οπαδών του ίδιου του κόμματός του, υπολειπόμενος και του… ισχυρού “κανένα”. Δεν είναι ικανός να διαμορφώσει συνθήκες ανατροπής. (Οι υπόλοιποι αρχηγοί απλώς δεν επιλέγονται για πρωθυπουργοί).
- Ένας στους δύο πολίτες, αφού εκφράσει την κομματική προτίμησή του, δηλώνει επίσης ότι (τελικά) επιθυμεί αυτοδύναμη κυβέρνηση, επιλογή στην οποία επιμένει μόνο ο κ. Μητσοτάκης. Και αυτό είναι φυσικό, αφού απέναντι σε αυτή την προοπτική υπάρχει μια πανσπερμία διαρκώς εναλλασσόμενων, απίστευτα υποκριτικών και επικίνδυνων προτάσεων ακυβερνησίας.
Η εκτίμησή μας είναι ότι στις αυριανές εκλογές θα καταγραφεί ο διχασμός της κοινωνίας, οι στρατηγικές διαφορές της και οι επιμέρους αποχρώσεις τους. Αλλά επίσης, με καθαρή νίκη του κ. Μητσοτάκη, θα διαμορφωθούν και οι συνθήκες μιας ευρύτερης κοινωνικής συμμαχίας της λογικής. Η οποία θα εκφραστεί αποφασιστικά στη δεύτερη κάλπη, όταν “ο κόμπος θα έχει φτάσει στο χτένι” .
