Τον Ιούνιο του 1964, το υπουργείο Άμυνας της τότε Σοβιετικής Ένωσης έδωσε το «πράσινο φως» στην αεροναυπηγική εταιρεία Sukhoi να προχωρήσει στην κατασκευή του πρωτύπου ενός αεροσκάφους που, στα χαρτιά τουλάχιστον, έμοιαζε πραγματικά τρομακτικό.
Επρόκειτο για το Τ-4 ή «project 100», όπως ονομαζόταν αρχικά, ένα υπερηχητικό βομβαρδιστικό αεροσκάφος, τα χαρακτηριστικά του οποίου έμοιαζαν να το κάνουν σχεδόν ανίκητο και πραγματικά μοναδικό στο είδος του.
Το Τ-4 ήταν ένα τεράστιο αεροσκάφος, το οποίο διέθετε τέσσερις κινητήρες που θα του επέτρεπαν να αναπτύσσει ταχύτητα ως 4.200 χλμ/ώρα σε ύψος σχεδόν 21 χιλιομέτρων και η βασική αποστολή του θα ήταν αυτή του στρατηγικού βομβαρδιστικού της χώρας.
Ωστόσο, ο σχεδιασμός προέβλεπε το Τ-4 να μπορεί να πραγματοποιεί και τακτικές αποστολές, όπως επιθέσεις σε νηοπομπές, αλλά και αναγνωριστικές πτήσεις, καθιστόντας το ένα από τα πλέον επικίνδυνα αεροσκάφη για τη Δύση.
Τα πράγματα, όμως, δεν εξελίχθηκαν όπως ήλπιζε η Μόσχα, καθώς η τεχνολογία που απαιτούνταν για την κατασκευή ενός τόσο εξελιγμένου αεροσκάφους, σε συνδυασμό και με τα αμυντικά αντίμετρα των αντιπάλων της, έθεσαν φρένο στο project.
Συναλικά, κατασκευάστηκαν τέσσερα πρωτότυπα Τ-4 εκ των οποίων μόνο το ένα έκανε δοκιμαστικές πτήσεις συνολικής διάρκειας λίγο άνω των δέκα ωρών, πριν το σχέδιο εγκαταληφθεί, αφού οι δοκιμές δεν ήταν ιδιαίτερα πειστικές.
Το 1975, η ΕΣΣΔ αποφάσισε να εγκαταλείψει το εξαιρετικά κοστοβόρο πρόγραμμα του Τ-4 και μόνο κάποια από τα πρωτότυπα έχουν μείνει σε μουσεία για να θυμίζουν το τρομακτικό βομβαρδιστικό που δεν υπήρξε ποτέ.
