Τι μάθαμε από το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ; Πρώτον ότι το κόμμα (ξανα)βγήκε διχασμένο και έτσι πάει στις Ευρωεκλογές. Δεύτερον, ότι ο Αλέξης Τσίπρας, μετά το εθνικό εκλογικό σώμα, αποκαθηλώθηκε και από τα μέλη του κόμματος του. Τρίτον, ότι ο Στέφανος Κασσελάκης δείχνει να κερδίζει πόντους ως το αφεντικό του “μαγαζιού”, παρά το γεγονός ότι θα εξακολουθήσει να αμφισβητείται από πολλούς “καπεταναίους” και “καπετάνισσες”, στα “όργανα”. Τέταρτον, η Όλγα Γεροβασίλη, που επιστρατεύθηκε για να αντιμετωπίσει τον “εισβολέα” εξελίχθηκε σε Ιφιγένεια.
Έχει ο κ. Κασσελάκης τη “λευκή επιταγή” που ζητουσε; Είτε ναι, είτε όχι, ο ίδιος θα συμπεριφέρεται σαν να την έχει κι ας φωνάζουν οι “αντίπαλοι” στο κόμμα για “διαδικασίες”, “όργανα”, “αρχές” και “καταστατικά”. Αυτά αφορούν στην ανθρωπογεωγραφία του κόμματικού συστήματος, που ο κ. Κασσελάκης θεωρεί ότι κυριαρχείται από την “ηττημένη κομματίλα” την οποία θέλει να προσπεράσει ή να καταργήσει. Το ίδιο μάλλον πιστεύουν και οι περισσότεροι από τους ταλαίπωρους Συριζαίους, που τρώνε τη μια απογοήτευση μετά την άλλη κι αναζητούν ένα “νέο Τσίπρα” (έστω και Αμερικανικής κοπής) να πιαστούν. Με αυτή την έννοια – και χωρίς σοβαρό αντίπαλο – η “αδιαμεσολάβητη” σχέση που θέλει να καλλιεργήσει με τον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ ο πρόεδρός του πιθανότατα να λειτουργεί και θα του δίνει πόντους.
Τι θα γίνει αν ο ΣΥΡΙΖΑ έρθει τρίτος και καταϊδρωμένος στις Ευρωεκλογές; Νέα μουρμούρα, νέα μανούρα, νέες αμφισβητήσεις Κασσελάκη, νέα κρίση. Μην τα ψάχνετε, δεν έχει σημασία: Ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως τον ξέραμε, ως κόμμα εξουσίας και ως το κόομμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, μας τελείωσε. Βούλιαξε στα αμαρτήματά του, στην αναξιοπιστία του. Όλοι το ξέρουν. Και οι “καπεταναίοι” και ο κ. Κασσελάκης και οι πολίτες. Το ζήτημα πλέον είναι οι σχεδιασμοί Κασσελάκη. Ήδη, όπως είδαμε στο Συνέδριο, αποκτά δικό του κοινό και στήνει “κερκίδα”. Το έχουμε ξαναγράψει: Είτε θα μεταμορφώσει το ΣΥΡΙΖΑ σε κόμμα Κασσελάκη (το πιθανότερο) είτε θα φτιάξει “Κόμμα Κασσελάκη” με τη φωτογραφία του για σήμα, όπως έκανε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής (ο κανονικός) όταν έστησε την ΕΡΕ…
Και οι “καπεταναίοι” τι θα κάνουν; Λίγα πράγματα. Πιθανόν να περιμένουν την ήττα στις Ευρωεκλογές για να (ξανα)κινηθούν. Τότε θα χυθεί πάλι “αίμα”, ίσως κάποιες “ζυμώσεις”, αποχωρήσεις, κλπ. Άντε τότε να βρούν νέα Γεροβασίλη… Άλλοι θα μείνουν ως “καρατερίστες” με “ιστορικό συμβιβασμό”, άλλοι θα κουνήσουν μαντήλι και θα τους ξεχάσουμε, όπως τους μάθαμε. (Από την όλη ιστορία θα πρέπει να διασώθηκαν – μέχρι νεωτέρας – Παππάς, Ρήγας, Φάμελος και όποιος έκανε καραμπίνα, τύπου Πολάκη)
Και ο Αλέξης Τσίπρας; Αυτόν “τον κλαίνε και οι ρέγκες”. Επιδίωξε να το παίξει “ρυθμιστής” και εγγυητής” εξελίξεων και την πάτησε. Είναι σοφό να γνωρίζεις το μέτρο, να αναλαμβάνεις με ειλικρίνεια τις ευθύνες σου, να ξέρεις πότε πρέπει να φεύγεις σιωπώντας. Ο Αλέξης όμως έχει μια, παθολογική μάλλον, βουλιμική σχέση με την εξουσία. Και την αλαζονεία των πολιτικών που μπερδεύουν το μπόϊ τους με τη σκιά τους. Θέλησε να ανακατέψει τη σούπα του ΣΥΡΙΖΑ με την κουτάλα του. Στο Συνέδριο όμως η πλειοψηφία, με τις αποφάσεις της, στην ουσία τον αποδοκίμασε. Ο ρόλος του πλέον στα τεκταινόμενα στο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι σχετικός. Οι αναφορές στο “μεγαλείο” του (λέμε τώρα…) όλο και ασθενέστερες. Ο κ. Κασσελάκης δεν θα του φιλά πλέον το χέρι. Η κομματική αποκαθήλωση θα εξελιχθεί σε συλλογική αναγνώριση των λαθών του και θα ακολουθήσει η απονομή ευθυνών για τη κατάντια του κόμματος.
Ποιό είναι το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ; Όποιο ήταν και του ΠΑΣΟΚ όταν γκρεμίστηκε μέσα στην καταφρόνια. (Ακόμα δεν μπορεί να σηκώσει κεφάλι). Άλλωστε, όλα δείχνουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και όνομα και γραμμή πλεύσης θα αλλάξει μετά τις Ευρωεκλογές. Τα φώτα θα πέσουν στον Στέφανο Κασσελάκη που θα επιχειρήσει να πιάσει στασίδι στο πολιτικό σύστημα, αξιοποιώντας τα μαθήματα που μας έδωσε η μεθοδολογία Τραμπ στις αμερικανικές εκλογές: Τη δύναμη που μπορεί να αποκτήσει κάποιος επενδύοντας στην”προσωπική σχέση” του με τους ψηφοφόρους, καταργώντας την εσωτερική λειτουργία του κόμματος του, δίνοντας οποιοδήποτε ιδεολογικό πρόσημο στις πεποιθήσεις του, αναδεικνύοντας το “σελοφάν” σε κυρίαρχο πολιτικό μήνυμα.
Ας μη μιλάμε για “μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ”. Ας αρχίσουμε τα στοιχήματα για το αν θα “περπατήσει” και, εάν ναι , μέχρι που μπορεί να φτάσει, το “Stefano’s Party”…
