«Είναι μια μεγάλη πρόκληση η κατάργηση του ασύλου της ανομίας και η ψήφιση του θεσμικού πλαισίου είναι ένα πρώτο βήμα -πολύ σημαντικό και απαραίτητο- δεν αρκεί όμως», δήλωσε η υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων, βουλευτής Βορείου Τομέα Αθηνών της ΝΔ, Νίκη Κεραμέως, στον ραδιοφωνικό σταθμό του Αθηναϊκού- Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων, «Πρακτορείο 104,9 fm».
Η υπουργός επέμεινε ότι ο νέος νόμος
- προστατεύει τις ακαδημαϊκές ελευθερίες
- προστατεύει τα Πανεπιστήμια
- εξομοιώνει τους χώρους των ΑΕΙ με τον κοινό δημόσιο χώρο, όσον αφορά στην άσκηση αρμοδιοτήτων των αρχών και την επέμβασή τους λόγω τέλεσης αξιόποινων πράξεων.
«Η εφαρμογή αυτής της διάταξης είναι ένα μεγάλο στοίχημα», τόνισε η κ. Κεραμέως, γνωστοποιώντας ότι «έχουν γίνει ήδη σημαντικές ενέργειας από κοινού από το υπουργείο Παιδείας και το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη και τον υπουργό κ. Χρυσοχοΐδη, για το πώς θα μπορέσει στην πράξη να εφαρμοστεί αυτή η διάταξη».
«Αποκαθιστούμε το άσυλο στην πραγματική του έννοια»
«Αποκαθιστούμε το άσυλο στην πραγματική του έννοια, θέλουμε το πανεπιστήμιο να είναι κατεξοχήν χώρος, στον οποίο μπορεί κανείς να μιλάει ελεύθερα, να εκφράζεται ελεύθερα, χωρίς να φοβάται ότι 10-20-30 μέτρα παρακάτω θα του επιτεθεί κάποιος για τις απόψεις που εξέφρασε, γι’ αυτά που είπε», τόνισε, διαβεβαιώνοντας ότι «η αστυνομία θα επεμβαίνει μόνο όταν χρειάζεται», καθώς «σίγουρα θέλουμε αυτή η διάταξη να λειτουργήσει αποτρεπτικά».
«Έχω απόλυτη εμπιστοσύνη στον αρμόδιο υπουργό ότι θα εφαρμόσει τη διάταξη κατά τον βέλτιστο τρόπο και ευχή της κυβέρνησης είναι να μη χρειαστεί να εφαρμοστεί αυτή η διάταξη, παρά να λειτουργήσει αποτρεπτικά, περνώντας ένα ξεκάθαρο μήνυμα, ότι όλοι αυτοί οι οποίοι πράττουν έκνομες ενέργειες -και είναι κατεξοχήν εξωπανεπιστημιακά στοιχεία- πλέον δε θα έχουν τη δυνατότητα να το κάνουν αυτό εντός των πανεπιστημίων», διευκρίνισε.
«Καταβάλαμε πολύ μεγάλες προσπάθειες να πείσουμε το ΚΙΝΑΛ»
Σχετικά με τις συγκλίσεις που επιδιώχθηκαν στη Βουλή, καθώς τη διάταξη για τα ΑΕΙ ψήφισαν η ΝΔ και η Ελληνική Λύση, ενώ το ΚΙΝΑΛ δήλωσε «παρών» η υπουργός Παιδείας ανέφερε: «Και ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση συνολικά καταβάλαμε πολύ μεγάλες προσπάθειες σχετικά με το Κίνημα Αλλαγής. Όλη η Τετάρτη, η πρώτη μέρα εκ των δύο ημερών της Ολομέλειας της Βουλής αφιερώθηκε επί της ουσίας και από τους δυο μας σε μία προσπάθεια να πείσουμε τους βουλευτές του Κινήματος Αλλαγής για τη σημασία να βρούμε λύση. Κάναμε κάποιες υποχωρήσεις, προσωπικά έκανα και δύο προτάσεις στην πρόεδρο του Κινήματος Αλλαγής, υπήρχε όμως μία “κόκκινη γραμμή”:
- Έπρεπε να επιτύχουμε μία εξομοίωση του πανεπιστημιακού χώρου και του δημόσιου χώρου. Όσο ανοίγαμε παραθυράκια στη διάταξη, όσο δημιουργούσαμε ένα ειδικό καθεστώς για τα πανεπιστήμια, τόσο μεγάλωνε ο κίνδυνος να ήταν άλλη μία διάταξη, η οποία θα έμενε στα χαρτιά». «Θέλαμε καθαρή λύση, καθαρή γραμμή, επιδιώξαμε συγκλίσεις και επιδιώξαμε με πολύ μεγάλη αποφασιστικότητα για την εξεύρεση λύσης, δυστυχώς όμως αυτή δεν επετεύχθη εντέλει», εξήγησε.
«Πολύ σημαντική η θετική έκφραση από την ΠΟΣΔΕΠ και πρυτάνεις»
Σε ό,τι αφορά το πώς η πανεπιστημιακή κοινότητα υποδέχθηκε την διάταξη για το πανεπιστημιακό άσυλο η κ. Κεραμέως παρατήρησε ότι «είναι πάρα πολύ θετικό ότι η πρώτη επίσημη αντίδραση που βγήκε σχετικά με την προτεινόμενη διάταξη ήταν από την ΠΟΣΔΕΠ, δηλαδή από τους καθηγητές, το αρμόδιο όργανο των καθηγητών της χώρας, οι οποίοι είπαν σαφώς ότι η διάταξη κινείται στη σωστή κατεύθυνση […] όπως επίσης είναι πολύ θετικό ότι διάφοροι πρυτάνεις έχουν εκφραστεί θετικά, διότι φυσικά και θέλουμε αρωγούς την πανεπιστημιακή κοινότητα εν συνόλω σε αυτή τη μεγάλη προσπάθεια».
«Παραγνωρίζεται ο πρωτοπόρος ρόλος των πανεπιστημίων στους αγώνες»
Από την πλευρά όσων αντιδρούν στις ρυθμίσεις του νέου νόμου για το άσυλο υποστηρίζεται ότι παραγνωρίζεται “ο πρωτοπόρος ρόλος των πανεπιστημίων σε όλους τους κρίσιμους αγώνες”
“Η ιστορία της χώρας μας σφραγίζεται από έναν πρωτοπόρο ρόλο των πανεπιστημίων σε όλους τους κρίσιμους αγώνες, υποστηρίζεται από αναλυτές αυτής της άποψης. Από τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα στην Κατοχή, στην αντίσταση στον βαθύ αυταρχισμό του μετεμφυλιακού «κράτους έκτακτης ανάγκης». Από τον πρωτοπόρο αγώνα στη «Χαμένη Άνοιξη» της δεκαετίας του 1960, στο Πολυτεχνείο και τους μεταπολιτευτικούς αγώνες για δημοκρατία και κοινωνικά δικαιώματα. Από τις αντιστάσεις στον νεοφιλελευθερισμό, ήδη από τη δεκαετία του 1990, μέχρι τις σημερινές αντιστάσεις μιας γενιάς που αντιμετωπίζεται πλέον ως αναλώσιμο υλικό των μνημονιακών πολιτικών”.
