Iδιαίτερα επικριτικός απέναντι στο ΔΝΤ εμφανίστηκε ο CEO της TotalEnergies Πατρίκ Πουγιάν αναφορικά με τις δραστηριότητες της εταιρείας στην πράσινη μετάβαση της Αφρικής.
‘Οπως τονίζει ο Πουγιάν, οι επενδύσεις σε ΑΠΕ παρεμποδίζονται από τις ανεπαρκείς κρατικές εγγυήσεις δανείων, που διατηρούνται περιορισμένες λόγω της πολιτικής του ΔΝΤ να διατηρεί αυστηρό έλεγχο επί των δημοσιονομικών των αφρικανικών χωρών, προς αποτροπή υπερχρέωσής τους.
Σε σημερινή του δήλωση ο Πουγιάν ανέφερε ότι επί του παρόντος τα έργα ηλεκτρικής ενέργειας στην Αφρική πάσχουν από «ένα πρόβλημα φερεγγυότητας: Έχεις τον κίνδυνο να μην πληρωθείς». Έτσι, «όταν ένας φορέας ανάπτυξης ανανεώσιμων πηγών ενέργειας θέλει να επενδύσει, και είναι προφανές ότι υπάρχουν τεράστιες δυνατότητες, θα πάει να δει την κυβέρνηση και να ζητήσει εγγυήσεις».
«Αλλά οι αφρικανικές κυβερνήσεις θα σας πουν ότι δεν είναι σε θέση να δώσουν αυτές τις εγγυήσεις γιατί έρχεται το ΔΝΤ και τους λέει: “Μην πάτε να δώσετε αυτές τις εγγυήσεις, είστε ήδη υπερχρεωμένοι”»
Ως αποτέλεσμα, λέει ο CEO της TotalEnergies, στην Αφρική η εταιρεία του περιορίστηκε σε μεγάλο βαθμό σε επιχειρηματικά έργα εξόρυξης, επειδή είναι ένας κλάδος από τον οποίον γνωρίζουν ότι θα πληρωθούν.
Η TotalEnergies έχει αναπτύξει δραστηριότητες πετρελαίου και φυσικού αερίου σε 30 αφρικανικές χώρες, καθώς και δύο ηλιακά πάρκα στην Αίγυπτο. Υπάρχουν ακόμα σχέδια για ένα έργο παραγωγής ηλιακής ενέργειας και αποθήκευσης σε μπαταρίες στη Νότια Αφρική που θα τεθεί σε λειτουργία το 2025.
Σε παγκόσμιο επίπεδο, τα έργα της ενεργειακής εταιρείας στον τομέα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας ανέρχονται σε 22 gigawatt εγκατεστημένης ισχύος έως το τέλος του 2023 σε Λατινική Αμερική, Ευρασία, ΗΠΑ και Μέση Ανατολή.
«Είμαι απογοητευμένος που δεν βλέπω έναν πραγματικό διεθνή οικονομικό οργανισμό που να εγγυηθεί για όλα αυτά τα αφρικανικά κράτη – και να μην τους ζητήσει περισσότερα από αυτά που ζητάμε εμείς», δήλωσε ο Πουγιάν.
Πρόσθεσε ότι για την κατασκευή ηλιακής μονάδας δυναμικότητας 1 GW της TotalEnergies στο Ιράκ, οι διεθνείς χρηματοδότες του έργου ζητούσαν από την ιρακινή κυβέρνηση περισσότερες εγγυήσεις, οδηγώντας τη γαλλική εταιρεία να αυτοασφαλίσει πλήρως το έργο για να αποφύγει να επιβαρύνει την κυβέρνηση με περισσότερο χρέος.
