Ανεξάρτητα από το χρόνο που θα επιλεγεί τελικά για να διεξαχθούν οι εκλογές, είναι πλέον προφανές ότι έχουμε μπει σε μια οιονεί προεκλογική περίοδο άγνωστης διάρκειας, αναφέρει ανάλυση του newpost.gr (Τάσος Τσιφόρος). Δεδομένου ότι οι κάλπες μπορεί να στηθούν σε τέσσερις μόλις μήνες, οι ηγεσίες των κομμάτων χαράσσουν στρατηγικές και ανεβάζουν τις στροφές των μηχανισμών τους.
Ο Αλέξης Τρίπρας με άρθρο του στην Εφημερίδα των Συντακτών δίνει τον προεκλογικό τόνο, ανοίγοντας τα χαρτιά του σε ό,τι αφορά τη στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ.
Επαναπατρισμός των δυσαρεστημένων
Στο άρθρο του ο πρωθυπουργός επιβεβαιώνει τις πληροφορίες των προηγούμενων ημερών ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα στραφεί προεκλογικά περισσότερο στα αριστερά του, παρά προς το Κέντρο του πολιτικού συστήματος. Τρεις είναι οι βασικοί λόγοι της επιλογής του Μαξίμου:
- Η πολύ χαμηλή συσπείρωση των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ του 2015.
- Το γεγονός ότι η ΝΔ καρπώνεται ένα μέρος μόνο της φθοράς του ΣΥΡΙΖΑ.
- Η σταθεροποίηση του Κέντρου μετά την ενοποίηση ΠΑΣΟΚ και Ποταμιού,, αλλά και η αδυναμία αυτού του χώρου να κάνει το μεγάλο άλμα
Κατά συνέπεια, το επιτελείο του Μαξίμου έχει οδηγηθεί στο συμπέρασμα ότι υπάρχει μια μεγάλη μάζα δυσαρεστημένων ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ του 2015 που αρνείται να μετακινηθεί στο φάσμα δεξιότερα του κυβερνώντος κόμματος. Επιπλέον, στα δεξιά του ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να πείσει. Αυτήν την αριστερόστροφη δυσαρέσκεια επιχειρεί να καταπραΰνει ο Αλέξης Τσίπρας προκειμένου εντέλει να επαναπατριστεί εκλογικά.
Η «κυβέρνηση της Αριστεράς»
Το πρώτο που κάνει εντύπωση στο άρθρο του πρωθυπουργού είναι ότι επανέρχεται μετά από μεγάλο διάστημα ο όρος «κυβέρνηση της Αριστεράς» σε αντικατάσταση της «κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας» που χρησιμοποιούταν συνήθως από τον Δεκέμβριο του 2014 και μετά. Επιπλέον, χρησιμοποιούνται στοιχεία μαρξιστικής ανάλυσης («η λειτουργία των αγορών ως μηχανισμού πειθάρχησης των επιμέρους οικονομιών») που παραπέμπουν στην αντιμνημονιακή περίοδο του ΣΥΡΙΖΑ.
Η ρύθμιση του χρέους
Ο κ Τσίπρας θέτει δύο βασικά ερωτήματα τα οποία βρίσκονται στην καρδιά της αριστερόστροφης δυσαρέσκειας για την οποία κάμαμε λόγο:
Πρώτον, άξιζε τον κόπο να αναλάβει ο ΣΥΡΙΖΑ την υλοποίηση του 3ου Μνημονίου;
Δεύτερον, το έπραξε «για λογαριασμό των στρωμάτων που εκπροσωπεί ή της οικονομικής ελίτ»;
Προφανώς οι απαντήσεις του πρωθυπουργού και στα δύο ερωτήματα είναι καταφατικές, αν και αποφεύγει τη θριαμβολογία: «Οι νίκες ωριμάζουν αργά και δεν μπορεί να είναι συντριπτικές, σε αντίθεση με τις ήττες». Το βασικό για τον κ. Τσίπρα είναι η ολοκλήρωση του προγράμματος ανοίγει το δρόμο για τη ρύθμιση του χρέους. Η ρύθμιση του χρέους:
- τροφοδοτεί την αναπτυξιακή πορεία της χώρας,
- «διευρύνει τον βαθμό ελευθερίας της ελληνικής κυβέρνησης ως προς την άσκηση κοινωνικής πολιτικής»
Η διαφορά του ΣΥΡΙΖΑ από τα ΝΔ
Για τον Αλέξη Τσίπρα ο τρόπος που μια κυβέρνηση θα εκμεταλλευτεί αυτόν τον διευρυμένο βαθμό ελευθερίας, σηματοδοτεί τη διαφορά του ΣΥΡΙΖΑ από τη ΝΔ και δικαιώνει την επιλογή του Ιουλίου του 2015: «Η ρύθμιση του χρέους για μια κυβέρνηση της Αριστεράς δίνει μια εντελώς διαφορετική προοπτική από ό,τι θα έδινε για μια νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση, που απλά θα αποκτούσε τον δημοσιονομικό χώρο για να βαθύνει τις ανισότητες […] Αντιθέτως, μια κυβέρνηση της Αριστεράς θα έχει τη δυνατότητα υλοποίησης ενός σχεδίου παρεμβάσεων στο πεδίο της κοινωνικής πολιτικός, με άξονες την αναρρύθμιση της αγοράς εργασίας και την ενίσχυση της διαπραγματευτικής δύναμης των εργαζομένων, καθώς και τη στήριξη των κοινωνικών στρωμάτων που έχουν υποστεί τις μεγαλύτερες συνέπειες από την πολυετή λιτότητα.»
Επιπλέον, ο κ Τσίπρας επιμένει στην ταύτιση της ΝΔ με «ένα πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο που έφτασε τη χώρα στα όρια της».
Εν ολίγοις, μπορεί να πιεστήκαμε αυτήν την τριετία, αλλά με τη ΝΔ θα ήταν χειρότερα και μετά τον Αύγουστο έρχεται η ώρα της αριστερής πολιτικής. Τώρα πόσο πειστικά ακούγονται όλα αυτά τα αριστερά όταν επίκειται το νέο μεγάλο ψαλίδι στις συντάξεις, είναι μια άλλη ιστορία.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΣΤΟ NEWPOST.GR
