Σύμφωνα με τους ειδικούς, εκείνοι που βιώνουν άσχημα τη μοναξιά τους, συχνά έχουν υποστεί συναισθηματική στέρηση σε ένα πρώιμο στάδιο της ανάπτυξής τους.
Είτε μέσω ενός πραγματικού αποχωρισμού από τη μητέρα, ο οποίος βιώθηκε ως τραύμα (π.χ. επαγγελματικό ταξίδι, νοσηλεία), είτε επειδή η μητέρα είχε μεν φυσική παρουσία, ήταν όμως απούσα συναισθηματικά.
Σε αυτή την περίπτωση, το να ξαναβρεθεί κάποιος μόνος του προκαλεί την αναβίωση του πόνου αυτής της αρχικής απουσίας. Οι ενήλικες αυτοί έχουν ανάγκη οι άλλοι να τους υπενθυμίζουν με τη φυσική τους παρουσία την αγάπη τους. Και αυτό γιατί δεν έχουν εσωτερικεύσει το καθησυχαστικό εκείνο γεγονός που τους κάνει να πιστεύουν ότι μπορούν να συνεχίσουν να υπολογίζουν στους άλλους, ακόμα και αν αυτοί βρίσκονται μακριά.
Μια δύσκολη σχέση με τη μοναξιά μπορεί να συνδέεται επίσης και με μια φοβία…
Διαβάστε περισσότερα ΕΔΩ
