Είχαμε πολύ καιρό να ακούσουμε από το στόμα του Ταγίπ Ερντογάν ότι θεωρεί τη χώρα του «αναπόσπαστο μέρος της Ευρώπης», σχολιάζει η Handelsblatt αναλύοντας τα κίνητρα αλλά και τις προκλήσεις πίσω από την στροφή του τούρκου προέδρου προς την Ευρώπη και την Δύση.
Ο Ερντογάν «προσπαθεί να βελτιώσει τις σχέσεις με τους παραδοσιακούς δυτικούς συμμάχους», εν αναμονή της άφιξης του Τζο Μπάιντεν και της αποχώρησης τον Ιανουάριο από τον Λευκό Οίκο του Ντόναλντ Τραμπ.
Τα θερμά του λόγια με αποδέκτη τη Δύση και τους Τούρκους ψηφοφόρους αποτελούν το μέσο που εξυπηρετεί τους σκοπούς του. Αλλά παραμένουν σημαντικά σημεία τριβής», επισημαίνει ο αρθρογράφος της γερμανικής εφημερίδας.
Σημειώνει δε ότι η πολιτική του Τραμπ κατά των παρεμβάσεων των ΗΠΑ άφησαν ελεύθερο το πεδίο στον Ερντογάν στη γεωπολιτική του γειτονιά, αλλά η εκλογική νίκη του Μπάιντεν ανέτρεψε τους σχεδιασμούς του.
«Απομάκρυνε», γράφει, «τον κεντρικό τραπεζίτη της χώρας και ένα 24ωρο αργότερα τον υπουργό Οικονομικών ενώ τις επόμενες μέρες προανήγγειλε μεταρρυθμίσεις στην οικονομία και τη Δικαιοσύνη.
Ο τούρκος πρόεδρος γνωρίζει ότι χρειάζεται τώρα την ΕΕ και μεμονωμένα κράτη μέλη περισσότερο από ποτέ, αλλά παραμένει απίθανη μια στροφή σε μια τουρκική ευρωπαϊκή πολιτική όπως εκείνη του 2005».
Ο Ερντογάν εμπιστεύεται μόνον την Μέρκελ
Κι αυτό διότι, όπως σημειώνει το άρθρο γνώμης, «η τουρκική κυβέρνηση επιμένει στη σκληρή γραμμή στο Κυπριακό ή όσον αφορά στις φυλακίσεις σημαντικών στελεχών της τουρκικής αντιπολίτευσης».
Θυμίζει δε ότι ο Ερντογάν απομάκρυνε από την ομάδα των συμβούλων του έναν έμπιστό του, που τάχθηκε προ ημερών υπέρ της αποφυλάκισης του ακτιβιστή επιχειρηματία Οσμάν Καβαλά.
Η Μέρκελ όμως, όπως αναφέρει η Handelsblatt, «είναι ο σημαντικότερος συνομιλητής του Ερντογάν εντός της ΕΕ, η μοναδική την οποία εμπιστεύεται. Έτσι η γερμανική κυβέρνηση διαθέτει έναν μοχλό πίεσης, αλλά θα πρέπει να σκεφτεί πολύ προσεκτικά πώς θα αντιδράσει στο φλερτ του Ερντογάν με την Ευρώπη. Μια σκληρή απαίτηση παραχωρήσεων μπορεί να γυρίσει μπούμερανγκ.
Κι από την άλλη πρώιμες παραχωρήσεις προς τον Ερντογάν θα πυροδοτούσαν σκληρή κριτική στη Γερμανία, αλλά και την Ευρώπη. Και στις δύο περιπτώσεις απειλείται ένας διπλωματικός πάγος στις σχέσεις της Τουρκίας με την ΕΕ».
Υπάρχουν όμως θέματα που δεν είναι τόσο ακανθώδη, υποστηρίζει το άρθρο, όπως μια επικαιροποίηση της τελωνειακής ένωσης με την Τουρκία, ή μια ενίσχυση της συνεργασίας με το ΝΑΤΟ.
Και καταλήγει: «Ανεξάρτητα απ’ το αν ο Ερντογάν εννοεί στα σοβαρά αυτά που λέει, η νίκη του Μπάιντεν μπορεί μετά από μακρύ διάστημα να ανοίξει το δρόμο για βελτίωση των ευρω-τουρκικών σχέσεων».
