Η τρίτη, και πιο δύσκολη, έξοδος της Ελλάδας στις αγορές μέσα στο «πέτρινο» 2020 απέδειξε το επίπεδο εμπιστοσύνης στην ελληνική οικονομία (και) εν μέσω πανδημίας, αναφέρει ο Κώστας Μοτόπουλος στην τακτική του εβδομαδιαία ανάλυση.
Δεν είναι τόσο το ποσό που αντλήθηκε (3 δις), ούτε το πολύ ικανοποιητικό επιτόκιο (1,57%), όσο η μεγάλη και χωρίς δεύτερες σκέψεις ζήτηση (ξεπέρασε κατά 5.5 φορές το ζητούμενο ποσό) και το γεγονός ότι η πανδημία, λόγω των επιδόσεων της χώρας μας, δεν φαίνεται να επηρεάζει τις αγορές.
-
Αν σκεφτεί κανείς ότι στην αντίστοιχη έξοδο του Ιανουαρίου, προ πανδημίας, αντλήθηκαν 2.5 δις με επιτόκιο 1,9%, τότε η ξεπροβάλει πιο εύγλωττα η εικόνα μιας χώρας όχι σε ανάρρωση αλλά σε επιστροφή.
Βέβαια τέτοιες εκδόσεις δεν είναι παρά μια δοκιμή των υδάτων ενόψει των πραγματικών βουτιών: αξιολογήσεις των διεθνών οίκων, υλοποίηση μεταρρυθμίσεων, απορρόφηση και χρήση ευρωπαϊκών κονδυλίων, απώλειες και ανάκαμψη στο τέλους του έτους.
Ωστόσο, σημειώνει ο Κώστας Μποτόπουλος, ο τρόπος αντιμετώπισης της «εκτός λοκντάουν ημι-κανονικότητας» μπορεί να μην είναι παράλογος ή απρόβλεπτος, δεν μοιάζει όμως να βοηθά τα στοιχήματα της χώρας και της οικονομίας. Κι εδώ πάντως η ελληνική οικονομία ξεκινά από σχετικά καλές βάσεις: πρόσφατη μελέτη του ΟΟΣΑ δείχνει ότι η ύφεση μάλλον δεν θα είναι στα υψηλότερα σημεία που είχαν αναφερθεί και ότι, συγκριτικά με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, το «χτύπημα» θα είναι πιο διαχειρίσιμο. Η ανηφόρα πάντως είναι βέβαια και δεν επιτρέπει εφησυχασμό.
Υπάρχει μια διάχυτη στους πολίτες αίσθηση ότι «τέλειωσαν τα βάσανα», η οποία μας κάνει να διακινδυνεύουμε, ως χώρα, ίσως παραπάνω από ό,τι πρέπει. Πέρα από τα ζητήματα φιλότιμου και αισθητικής, τα τεκταινόμενα των τελευταίων ημερών και η αναμονή του (όποιου) τουριστικού κύματος από το δεύτερο μισό του Ιουνίου και ιδίως από τις αρχές Ιουλίου δεν μπορούν να αφήσουν –και δεν άφησαν- ασυγκίνητες ούτε τις δημόσιες αρχές αλλά ούτε και τις αγορές.
Καμία δημοσίευση για προβολή
