Κυρίες και Κύριοι, Χαράς ευαγγέλια!
Και «καθαρή έξοδος» από τα μνημόνια. Και «ανάπτυξη της οικονομίας». Και εφαρμογή εκείνου του αλησμόνητου «παράλληλου προγράμματος» του ΣΥΡΙΖΑ με το οποίο τα νοικοκυριά θα ανακουφιστούν, επιτέλους, από το άγριο ξύλο των κυβερνητικών του μέτρων.
Πάνε τόσο καλά τα πράγματα, που ο Δημήτρης Τζανακόπουλος δήλωσε με αυτάρκεια: «η σύγκριση της Ελλάδας του 2014 με αυτή του 2019, θα είναι η νύχτα με τη μέρα».
Τον άκουσε ο πρωθυπουργός και ενθουσιάστηκε με την ατάκα του εκπροσώπου του. Μέσα στη γενική χαρά, πέταξε τη δική του:
“Θα έπρεπε να ήμουν ανόητος για να μην επιθυμώ να το ζήσω και αυτό. Να είμαι πρωθυπουργός μιας χώρας που θα αποφασίζει μόνη της και όχι κάτω από την αυστηρή επιτροπεία”
Κυρίες και Κύριοι,
Καλώς ορίσατε στο μεγάλο μας τσίρκο. Εδώ που η χαρά της εξουσίας συναντά τη λύπη του λαού. Εδώ που η χαλαρή φαντασίωση των αρχόντων αντιμάχεται τη ζοφερή πραγματικότητα των υπηκόων. Εδώ, που όσα όμορφα ονειρεύεται να ζήσει ο πρωθυπουργός ξεπερνούν τους χειρότερους φόβους του «πόπολου» για το μέλλον. Εδώ ξεφεύγουμε από την πραγματικότητα. Εδώ η ζωή είναι ωραία.
Στο τσίρκο. Γιατί έξω από αυτό, η ζωή τραβά την ανηφόρα με τις δικές της αλήθειες.
Η φοροκαταιγίδα της κυβέρνησης διαλύει νοικοκυριά και επιχειρήσεις. Το πολυδιαφημισμένο υπερ – πλεόνασμα του προϋπολογισμού της βγαίνει από το στράγγισμα της αγοράς, το υστέρημα των μη προνομιούχων, τη διάλυση της μεσαίας τάξης, την εξαθλίωση των απόμαχων της ζωής.
Οι δεσμεύσεις που η κυβέρνηση υπέγραψε στην αρχή του αχρείαστου τρίτου μνημονίου της – και ξανά υπέγραψε τώρα στο κλείσιμό του- θα ισχύουν για πολλά χρόνια στο μέλλον, οριοθετώντας αυστηρά την προοπτική μας.
Και η περιβόητη «καθαρή έξοδος» του πρωθυπουργού είναι μια «σκοτεινή είσοδος» σε ένα βαθύ τούνελ ανελέητης και πολύχρονης επιτροπείας.
Οι αρνητικοί παράγοντες και τα αντικίνητρα που κρατούν χρόνια τώρα δέσμια την οικονομία, οξύνθηκαν υπό το κράτος ανόητων ιδεολογικών φαντασιώσεων και απύθμενων ερασιτεχνισμών.
Το κράτος παραμένει σε κατάσταση διαρκούς αδράνειας, βαθύ, αδηφάγο και κομματικό.
Οι μεταρρυθμίσεις αργούν. Και όταν ψηφίζονται δεν εφαρμόζονται.
Η επιχειρηματικότητα αντιμετωπίζεται με προκατάληψη. Η υστέρηση των ιδιωτικών επενδύσεων είναι δραματική και οι λίγες δημόσιες επενδύσεις εκτελούνται με μεγάλες περικοπές ή με χρονική υστέρηση, για να εξυπηρετηθεί το «πλεονασματικό μαξιλάρι» του Ευκλείδη Τσακαλώτου. Οι ευκαιρίες χάνονται.
Η ελάχιστη ανάπτυξη που εμφανίζουν οι οικονομικοί δείκτες οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι – μετά από μια δραματική περίοδο απόλυτης στασιμότητας – η οικονομία μας εκκινεί από πολύ χαμηλή βάση. Όμως οι ρυθμοί της, παρά τη θετική διεθνή συγκυρία, είναι εξαιρετικά χαμηλοί. Υπολείπονται σημαντικά των υπόλοιπων ευρωπαϊκών χωρών, με τις κυριότερες των οποίων η απόσταση αντί να μειώνεται διευρύνεται.
Η οικονομία, μετά από τρία χαμένα χρόνια, τείνει να επιστρέψει στις συνθήκες του 2014, συνθήκες που ανατράπηκαν με πολιτικά βάναυσο και κομματικά ιδιοτελή τρόπο.
Κυρίες και Κύριοι, αν δεν σας άρεσε η βόλτα στους δρόμους έξω από το τσίρκο, μπορούμε να επιστρέψουμε στο διάζωμα των θεατών με τα χάχανα.
Εκεί η παράσταση συνεχίζεται. Μόνο που, για την ώρα, έχει μόνο θέαμα. Ο άρτος θα διανεμηθεί στο τέλος του έργου. Στην «καθαρή έξοδο»…
Θοδωρής Καλούδης [email protected]
