Του Κώστα Μποτόπουλου
Ήταν μια, κυριολεκτικά, κολασμένη βδομάδα: η ανθρωπότητα δεν είχε αντοχές για έναν ακόμα γενικευμένο πόλεμο, κι όμως με έναν τέτοιο πορεύεται πλέον. Το πολλαπλό δράμα στη Γάζα δεν επιδέχεται πολλά λόγια -αλλά ορισμένα λόγια πρέπει, κι ας “πέσουν κάτω”, να ειπωθούν και οι αναγκαίες σχετικοποιήσεις με όλα τα υπόλοιπα να γίνουν.
Τρομοκρατική επίθεση με πάνω από χίλια θύματα άμαχο πληθυσμό, αμέτρητες φρικαλεότητες και πλήρη αδιαφορία για την τύχη του παλαιστινιακού λαού, από τη πλευρά της Χαμάς. Βομβαρδισμοί μιας εξαιρετικά πυκνοκατοικημένης κι ήδη εξαιρετικά χτυπημένης πόλης, ετοιμασία για χερσαία έφοδο με βέβαια εκατόμβη, σύρσιμο του ισραηλινού λαού και μιας ολόκληρης περιοχής σε έναν πόλεμο με άγνωστη διάρκεια κι έκβαση, από την πλευρά της κυβέρνησης Νετανιάχου. Και στη μέση, σχεδόν δευτερεύουσες για τους αποφασίζοντες, οι ανθρώπινες ζωές και η ίδια η ανθρωπιά.
Το τζίνι του κακού
Μπροστά σε αυτή την πραγματικότητα είναι σχεδόν ανοίκειο να σκέφτεται κανείς τις “παράπλευρες συνέπειες”, οικονομικές, γεωπολιτικές, πολιτιστικές. Κι όμως, κάποια πράγματα έχουν την αυτόνομη σημασία τους.
- Ότι “λεφτά (πάντα) υπάρχουν” όταν είναι να γίνει πόλεμος και να βγει από το μπουκάλι το τζίνι του κακού, ώστε να ξοδευτούν κι άλλα (αμέτρητα) χρήματα στη μάταια προσπάθεια να το ξαναβάλουμε μέσα.
- Ότι η διπλωματία δεν έχει πια σχεδόν κανένα λόγο, όπως δείχνει η μάταια προσπάθεια των ΗΠΑ να “ηγηθούν” μέσα στη θύελλα, και, ακόμα πιο εύγλωττα, το φιάσκο της Ευρωπαικής Ένωσης, που δεν μπορεί ούτε να συνεννοηθεί με τα κράτη μέλη, ούτε να μιλήσει, πόσο μάλλον να δράσει, με μια φωνή.
- Ότι, όπως ειπώθηκε από τα πιο αρμόδια χείλη (την πρόεδρο του CBS news), το 90% των “ειδήσεων” και των εικόνων που μάς ταιζουν σε σχέση με τον πόλεμο είναι ψεύτικο, κατασκευασμένο ή προπαγανδιστικό.
Οι εθνικές μικροπεριπέτειες
Ακόμα πιο ανοίκειες φαντάζουν οι όποιες σκέψεις για τις εθνικές μικροπεριπέτειες. Κι όμως, όλα μετέχουν στην (καταστροφική) “μεγάλη εικόνα”: και οι εγχώριες αυτοδιοικητικές εκλογές με τα 4 διδάγματα τους -η κυβερνητική πλειοψηφία δεν έχει αντίπαλο, ο ΣΥΡΙΖΑ μπήκε σε πορεία εξαϋλωσης, το ΚΚΕ έχει αρχίσει να φαντάζει ως “μια κάποια λύσις”, το νέο αδυνατεί να γεννηθεί- και οι αυριανές εκλογές στην Πολωνία, που μπορεί να κρίνουν την τύχη της δημοκρατίας στην Ευρώπη. Μια τύχη που φοβούμαι ότι, στην πραγματικότητα, έχει ήδη κριθεί.
Κώστας Μποτόπουλος
