Στο μικροσκόπιο της Αθήνας βρίσκεται το τελευταίο διάστημα, η πρόδηλη προσπάθεια του προέδρου Ερντογάν να μετατρέψει την αμυντική βιομηχανία της Τουρκίας σε βραχίονα της εξωτερικής του πολιτικής.
Άλλωστε, η αλματώδης ανάπτυξη της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας του τελευταίου διαστήματος, δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη.
Η Άγκυρα επιδιώκει να εμφανιστεί ως μεγάλη περιφερειακή δύναμη
Όπως παρατηρούν πολιτικοί και στρατιωτικοί παρατηρητές, η Άγκυρα επιδιώκει να εμφανιστεί ως μεγάλη περιφερειακή δύναμη στην περιοχή και αυτό επιχειρεί να το επιβεβαιώσει και με τις πωλήσεις όπλων δικής της παραγωγής σε συγκεκριμένες χώρες.
Είναι εξάλλου εμφανής η στόχευσή της να αυξήσει την επιρροή της σε περιοχές και χώρες μέσα από τέτοιες συμφωνίες.
Σε αυτή της τη στρατηγική, άλλωστε, εντάσσεται και η πρόσφατη αμυντική συμφωνία με την σύμμαχο κυβέρνηση της Ισπανίας.
Τί έχει πουλήσει και σε ποιούς
Ενδεικτική του ρυθμού με τον οποίον ενισχύει τον αμυντικό βραχίονα της εξωτερικής του πολιτικής ο Ερντογάν είναι ότι την τελευταία 5ετία η Τουρκία έχει πουλήσει UAV’s Bayraktar (οπλισμένα) αλλά και ΑΝΚΑ (πολλαπλών ρόλων) σε Ουκρανία, Κατάρ, Τυνησία, Λιβύη, Αζερμπαϊτζάν και πρόσφατα στην Πολωνία. Έχει εξοπλίσει με πλοία το Πακιστάν, με θωρακισμένα οχήματα την Τυνησία αλλά και με περιπολικά σκάφη, χώρες της Αφρικής όπως τη Νιγηρία.
Δεν είναι μόνο η τελευταία πενταετία, όμως. Ειδικά στην εποχή Ερντογάν, η αμυντική βιομηχανία της Τουρκίας έχει κάνει άλματα και παράγει σχεδόν τα πάντα. Από απλά υλικά ένδυσης και σφαίρες για τον τουρκικό στρατό μέχρι τεθωρακισμένα οχήματα, κορβέτες, φρεγάτες, UAV’s. Ο κατάλογος της αμυντικής βιομηχανίας της Τουρκίας περιλαμβάνει μια μεγάλη γκάμα οπλικών συστημάτων.
Στο ραντάρ της Αθήνας
Η Αθήνα προφανώς και παρακολουθεί προσεκτικά τα σημαντικά βήματα προόδου της Τουρκίας και την ανανέωση στο οπλοστάσιό της μέσα από τη δική της μάλιστα βιομηχανία.
Κάποια εξ αυτών προπαγανδίζονται από τους τούρκους αξιωματούχους πριν καν μπουν στη γραμμή παραγωγής, όπως για παράδειγμα το άρμη μάχης Altay. Η παράδοσή του λόγω και εμπλοκής γερμανικών εταιρειών στην παραγωγή έχει καθυστερήσει.
Την τουρκική σπουδή και προπαγάνδα επέτεινε και η σύγκρουση με τις ΗΠΑ για τα μαχητικά F-35 και τα γενικότερα αμερικανικά εμπόδια για τους εξοπλισμούς στην Τουρκία, λόγω της προμήθειας των ρωσικών S-400.
Υπάρχουν βέβαια και άλλα όπλα όπως τα UAV’s στα οποία η Τουρκία όχι μόνο διαθέτει τεχνογνωσία, αλλά τα εξάγει κιόλας.
Με καθυστερήσεις ή χωρίς πάντως η Τουρκία παράγει σήμερα σημαντικά όπλα και εξοπλισμό για τον στρατό της ή και για άλλους στρατούς. Ανάμεσα σ’ αυτά που ξεχωρίζουν είναι βέβαια τα UAV’s – με πιο πρόσφατο επίτευγμα το επιθετικό Akinci που έχει δυνατότητες παραμονής στον αέρα για 24ώρες, στα 40.000 πόδια και δυνατότητα να μεταφέρει βόμβες βάρους 1350 κιλών – το επιθετικό ελικόπτερο Τ-129, οι κορβέτες και φρεγάτες του εθνικού προγράμματος MILGEM, το 4Χ4 τεθωρακισμένο όχημα Cobra II, το ελικοπτεροφόρο Anadolu με ισπανική συνδρομή.
