Του Θοδωρή Καλούδη
Την ώρα που τα φώτα της δημοσιότητας είναι στραμένα στο δράμα του ΣΥΡΙΖΑ, τα αδιέξοδα του Νίκου Ανδρουλάκη κρατούν το ΠΑΣΟΚ σε μια μικρομεσαία πολιτική στασιμότητα, επιτείνοντας το πρόβλημα αντιπολίτευσης, που ούτε τη χώρα ούτε την κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη βοηθούν.
Δεν είναι τυχαίο που όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν εμφατικά την αδυναμία του ΠΑΣΟΚ να εκμεταλλευτεί ούτε την αποσύνθεση του όμορου ΣΥΡΙΖΑ ούτε τις αστοχίες και τα λάθη κάποιων κυβερνητικών δράσεων – με δυό λόγια δεν μπορεί να εισπράξει από την θεωρητικά ευνοϊκή για τη Χαριλάου Τρικούπη συγκυρία.
Το ΠΑΣΟΚ “δεν φαίνεται πουθενά”
Είναι χαρακτηριστικό, όπως αναφέρουν αναλυτές των ποιοτικών επιστημονικών μετρήσεων της κοινής γνώμης ότι το κόμμα του κ. Ανδρουλάκη “δεν φαίνεται πουθενά” στο επίκεντρο της προσοχής των πολιτών, “για οποιοδήποτε θέμα”, γεγονός που αποδίδεται στην αδυναμία του να αρθρώσει ουσιώδη πολιτικό και προγραμματικό λόγο στα κρίσιμα ζητήματα που απασχολούν τους πολίτες. Αυτό, με τη σειρά του οδηγεί στην εκτίμηση ότι πρόκειται για ένα “αόρατο” πολιτικά κόμμα που “ψιθυρίζει”, χωρίς να ακούγεται ή να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη η φωνή του.
Ένα βασικό ποιοτικό εύρημα των πολιτικών ερευνών, που είναι σε γνώση του economico, αφορά την αδυναμία του κ. Ανδρουλάκη να ορίσει το πεδίο της αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση, όπως και να καθορίσει τα όριά του απέναντι στο ΣΥΡΙΖΑ. Η έλλειψη αυτής της ικανότητας φαίνεται και σε σειρά πολιτικών αποφάσεων, όπου το ΠΑΣΟΚ πελαγοδρομεί μετακινούμενο σε θέσεις που αντιπολιτεύονται και το παρελθόν του.
Πολιτική παραζάλη
Η υπόθεση για τα μη κρατικά μη κερδοσκοπικά πανεπιστήμια, όπου οο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ αρνείται την πρόσκληση του (πρώην καθοδηγητικού στελέχους του κόμματός του) υπουργού Παιδείας Κυριάκου Πιερρακάκη να συνδράμει στις νομοθετικές ρυθμίσεις είναι η πλέον κραυγαλέα. Εδώ ο κ. Ανδρουλάκης επέλεξε να μην συζητήσει καν μια μεταρρύθμιση που το κόμμα του είχει εισάγει στη δημόσια συζήτηση στο παρελθόν και πού, όπως επεσήμανε και ο καθηγητής Νίκος Αλιβιζάτος, “ικανοποιεί τις περισσότερες από τις πάγιες θέσεις του ΠΑΣΟΚ για το θέμα”.
Προηγήθηκε η καταγγελία της εφαρμογής από τον Άδωνι Γεωργιάδη νόμου του ΠΑΣΟΚ για την υγεία που ανάγκασε πρώην κορυφαίο κλαδικό του στέλεχος, τον κ. Χρήστο Δερβένη να δηλώσει: “Κάτι δεν πάει καλά εκεί στο ΠΑΣΟΚ. Ο υπεύθυνος Υγείας της κοινοβουλευτικής ομάδας του κόμματος «κατακεραύνωσε» τον Υπουργό Υγείας Αδ. Γεωργιάδη για την υπουργική απόφαση που υλοποιούσε διάταξη νόμου του ΠΑΣΟΚ για τα απογευματινά χειρουργεία στα νοσοκομεία του ΕΣΥ”.
‘Οπως επίσης και η στάση του κ. Ανδρουλάκη στην επιστολική ψήφο, όπου το ΠΑΣΟΚ πολύ σωστά έδωσε αρχικά τη συναίνεσή του για τους Ελληνες που ζουν στο εξωτερικό και επίσης κατανοητά αρνήθηκε να τη δώσει στην αιφνιδιαστική τροπολογία για επέκτασή της στις εθνικές εκλογές. Ομως στο τέλος αρνήθηκε την ψήφο σε όλα, εκτιθέμενο στους πάντες!
«Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δεν ‘τραβάει’»
Δεν είναι λίγοι οι πολιτικοί παρατηρητές που σημειώνουν (ακόμα και σε φιλικά Μέσα) ότι «ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δεν “τραβάει”. Δεν έχει γκελ σε κρίσιμες μάζες του εκλογικού σώματος. Ο πολιτικός του λόγος είναι ταυτόχρονα και πολύ «πασοκικός» και πολύ κοινότοπος, με αποτέλεσμα να απωθεί και εκείνους τους μετριοπαθείς κεντρώους ψηφοφόρους που χρειάζεται, αλλά και εκείνους τους αριστερούς-κεντροαριστερούς ψηφοφόρους, οι οποίοι ψάχνονται για μια στρατηγική εξουσίας μετά τη ραγδαία κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ».
Όπως ανέφερε το μεταρρυθμιστικών απόψεων Protagon.gr (Μίχάλης Μιχαήλ) «η σημαντικότερη δυσκολία του ΠΑΣΟΚ, συνίσταται στο ότι το πολιτικό στίγμα που εκπέμπει παραμένει αμφίσημο: μετεωρίζεται ανάμεσα στην εμφανή αναγκαιότητα ενός προοδευτικού μεταρρυθμισμού και στην αποφυγή ταύτισης με τη ΝΔ, με αποτέλεσμα να δίνεται η εικόνα ότι λέει πολλά και σωστά και εν τέλει κάνει το αντίθετο. Εμφανίζεται να μην έχει γωνίες και σε πολλά ζητήματα η θέση είναι εξισορροπητική για μην δυσαρεστήσει κανένα. Ετσι όμως δεν ευχαριστείς και κανέναν… Υπό την πίεση της διαφοροποίηση απέναντι στη ΝΔ αναδεικνύονται αντιφάσεις και προχειρότητες».
Ασκήσεις ισορροπίας
Έτσι, όπως εύστοχα σημειώνεται, “με την ΝΔ να έχει καταλάβει ένα μεγάλο μέρος του μεταρρυθμιστικού Κέντρου – με βάση και το αποτέλεσμα των εκλογών του 2023 -η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ ωθείται σε μια άσκηση ισορροπίας”: Από τη μια πλευρά προσπαθεί να μην αποξενώσει εντελώς το κεντρώο-μεταρρυθμιστικό ακροατήριο του ΠΑΣΟΚ, από την άλλη, ρίχνει δίχτυα στα αριστερά συντρίμια της τρικυμίας του ΣΥΡΙΖΑ, προσπαθώντας να εκμεταλλευτεί την βαθιά κρίση του. Το αποτέλεσμα είναι να ακολουθεί την κίνηση ενός εκκρεμούς, χωρίς να ορίζει το δικό του ειδοποιό στίγμα.
Είναι αυτό που λέμε “όπως μας έρθει το χαρτί, πάμε το παιχνίδι”. Μπορεί να ισχύει στην μπιρίμπα, αλλά όχι στα κόμματα εξουσίας…
