Με δεδομένη την επιδείνωση των σχέσεων ΗΠΑ και Κίνας, καθώς η Ουάσινγκτον θεωρεί το Πεκίνο ως στρατηγικό αντίπαλό της, η κάθε πλευρά προσπαθεί να αξιοποιήσει τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα έναντι της άλλης. Και ένας τομέας που θα μπορούσε να αποτελέσει «πεδίο μάχης» δεν είναι άλλος από αυτόν του δημοσίου χρέους.
Το χρέος της «παλιάς» Κίνας
Σύμφωνα με δημοσίευμα του The Hill, οι ΗΠΑ πληρώνουν ετησίως στην Κίνα περίπου 850 δις. δολάρια για ομόλογα που έχει αγοράσει η ασιατική χώρα, προκειμένου η Ουάσινγκτον να αναχρηματοδοτήσει το χρέος της. Ωστόσο, φαίνεται ότι η Κίνα έχει ένα… παλιό χρέος προς τις ΗΠΑ, το οποίο παραμένει απλήρωτο εδώ και πολλά, για την ακρίβεια πάρα πολλά χρόνια.
Τι έχει συμβεί; Πριν την ανάληψη της εξουσίας στην Κίνα από τους κομμουνιστές του Μάο, η χώρα είχε εκδώσει ομόλογα τα οποία είχαν περιέλθει στα χέρια Αμερικανών επενδυτών – περίπου 20.000 – οι οποίοι ωστόσο, ποτέ δεν πληρώθηκαν, καθώς το νέο καθεστώς δεν έχει προχωρήσει σε εκκαθάριση των συγκεκριμένων τίτλων, το ύψος των οποίων υπολογίζεται στο ένα τρις. δολάρια.
Το ενδιαφέρον, σύμφωνα με το δημοσίευμα, είναι ότι το 1987, όταν το Χονγκ Κονγκ θα περνούσε σε κινεζικό έλεγχο από τη Βρετανία, η Μάργκαρετ Θάτσερ είχε θέσει ως όρο για να ολοκληρωθούν οι διαπραγματεύσεις και η Κίνα να έχει πρόσβαση στις βρετανικές χρηματοοικονομικές αγορές, να αποπληρωθούν αντίστοιχα ομόλογα που ήταν στα χέρια Βρετανών πολιτών.
Το υπόδειγμα της Θάτσερ
Το δημοσίευμα υποστηρίζει ότι η Θάτσερ κέρδισε το παιχνίδι, ωστόσο, αναφέρει ότι οι ΗΠΑ δεν προχώρησαν σε τέτοιες κινήσεις. Σημειώνει, δε, ότι η Γερμανία αποπλήρωσε τα χρέη της για τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο το 2010 και ότι η Βρετανία εξόφλησε το 2015 χρέος που ερχόταν από τον 18ο αιώνα, καθώς τα χρέη αυτά θεωρείται ότι παραμένουν διαχρονικά.
Στο πλαίσιο αυτό, το δημοσίευμα προτείνει η κυβέρνηση Μπάιντεν να αποκτήσει τα ομόλογα αυτά και να τα αξιοποιήσει για να μειώσει τα χρεολύσια που πληρώνει στην Κίνα κάθε χρόνο, αλλά και για να απαιτήσει από το Πεκίνο να συμμορφωθεί στους διεθνείς κανόνες σχετικά με το δημόσιο χρέος, με κίνδυνο να χάσει την πρόσβαση στις διεθνείς αγορές δολαριακών ομολόγων.
Το πόσο πιθανό είναι να συμβεί κάτι τέτοιο είναι μάλλον αμφίβολο. Ωστόσο, και μόνο το γεγονός ότι ανακινείται ένα τέτοιο ζήτημα από ένα μέσο που διαβάζεται στις ΗΠΑ δείχνει εν μέρει και την επικρατούσα κατάσταση στις σχέσεις των δύο χωρών.
