Του Θοδωρή Καλούδη

Οι μετρήσεις της Κοινής Γνώμης – οι περισσότερες των οποίων δεν ανακοινώνονται – διαπιστώνουν τον θυμό των πολιτών για όσα συνέβησαν στα Τέμπη (και όσους ευθύνονται διαχρονικά για τα εγκληματικά λάθη και τις παραλήψεις που αφορούν στους Ελληνικούς Σιδηρόδρομους). Ο θυμός αυτός φθείρει για την ώρα τα έως πρότινος καταγεγραμμένα  ποσοστά της Νέας Δημοκρατίας, χωρίς ωστόσο να ενισχύουν στο παραμικρό τον ΣΥΡΙΖΑ ή το ΠΑΣΟΚ. Αντίθετα ό,τι χάνεται από το κυβερνών κόμμα (από 2,9% έως 4% ανάλογα με τη δημοσκόπηση) κατανέμεται στα μικρά κόμματα και κυρίως στα ποσοστά της αποχής.

Η κατάσταση αυτή είναι αντικείμενο προβληματισμού για το επιτελείο του πρωθυπουργού, που (σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες μας) μία ημέρα πριν την τραγωδία των Τεμπών, είχε με ικανοποίηση στα χέρια του την τελευταία μέτρηση (για λογαριασμό του Μαξίμου) που έδινε στη Νέα Δημοκρατία 35-36% στην πρώτη κάλπη και στα όρια του 40% στη δεύτερη, γεγονός που της εξασφάλιζε την ισχυρή αυτοδυναμία.

Το απόγευμα, πριν την καταστροφή, μάλιστα ο πρωθυπουργός – όπως μας λέει συνομιλητής του – συζητούσε, σε πολύ καλή διάθεση, με πρωτοκλασσάτο υπουργό του τις σκέψεις του για τις μεταρρυθμίσεις και τα μεγάλες αλλαγές της επόμενης τετραετίας. Το ίδιο βράδυ όλα είχαν αλλάξει.

Τα σχέδια των κομμάτων μεταβάλλονται

Ήδη τα σχέδια για την προεκλογική εκστρατεία των κομμάτων μεταβάλλονται, με μεγάλα ερωτηματικά το πολιτικό επίπεδο αυτού του προεκλογικού αγώνα αλλά και αν η τελική στάση των πολιτών μπροστά στην κάλπη θα κυριαρχείται ακόμα από τον θυμό ή θα επικρατήσει τελικά η νηφαλιότητα και η ψύχραιμη αξιολόγηση των διεκδικητών της εξουσίας.

“Παλιά καραβάνα” των δημοσκοπήσεων θεωρεί πως, “όσο ισχυρή και αν είναι η συναισθηματική αντίδραση της κοινωνίας τη στιγμή αυτή, οι τάσεις του εκλογικού σώματος πιθανότατα θα επιστρέψουν κοντά στις προ τραγωδίας μετρήσεις. Το κόμμα που θα εμφανίσει άνοδο στις επόμενες μετρήσεις θα είναι κυρίως η Νέα Δημοκρατία. Το γεγονός μάλιστα ότι ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ δεν ωφελήθηκαν (πάλι) από τη νέα περιπέτεια της κυβέρνησης δείχνει ότι ο θυμός των πολιτών αφορά τελικά όλους όσοι κυβέρνησαν”. Και εν πάση περιπτώσει όσοι θύμωσαν με την κυβέρνηση (γιατί δεν τα κατάφερε στο θέμα εκσυγχρονισμού των σιδηροδρόμων) δεν πήγαν στο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ γιατί έχουν τελεσίδικα “πολλά για τη γούνα τους” και για τα χάλια του ΟΣΕ κλπ. (Ωστόσο, η επιβεβαίωση αυτής της εκτίμησης θα εξαρτηθεί κυρίως από την αποτελεσματική ή όχι πολιτική στάση και τα μέτρα της κυβέρνησης απέναντι στην υπόθεση ΟΣΕ, καθώς η αντίδραση της αντιπολίτευσης θα είναι έτσι κι αλλιώς καταγγελτική και με έντονα συμπτώματα αμνησίας).

Τα διλλήματα της δεύτερης κάλπης

Παράλληλα ο έμπειρος αναλυτής συνομιλητής μας θεωρεί ότι “τα διλλήματα της δεύτερης κάλπης (μετά από δύο μήνες) θα αντιμετωπιστούν με λιγότερο συναισθηματισμό και με κυρίαρχα στοιχεία την καταλληλότητα των αντίπαλων αρχηγών για τη θέση του πρωθυπουργού, τη σύγκριση μεταξύ των τελευταίων κυβερνήσεων και – ας μην γελιόμαστε – το προσωπικό συμφέρον του κάθε ψηφοφόρου”.

Σε ό,τι αφορά την “ανησυχία” για τη λεγόμενη “αντισυστημική” ψήφο, όσο και αν καταγράφεται ως μικρή τάση τη στιγμή αυτή, θεωρείται πως δεν έχει ικανό “εκτός των τειχών” πολιτικό φορέα για να την υποδεχτεί, άρα ή θα προστεθεί στην αποχή ή θα σκορπίσει σε μικρότερα κόμματα. Το 2023 δεν είναι 2015 γιατί και η Ελλάδα δεν είναι η ίδια.