Του Θοδωρή Καλούδη
Στα δύο χρόνια που πέρασαν τα είδαμε όλα. Και εμείς και ο… Μητσοτάκης. Πανδημία, η νέα κρίση που έφερε ο κοροναϊός μόλις πήγαμε να ανασάνουμε από τα μνημόνια, ασύμμετρες απειλές στα σύνορά μας, διαρκής «πολεμική ατμόσφαιρα από τον Ερντογάν, νέα ενεργειακή κρίση, εισαγόμενος πληθωρισμός, «κίνημα ανεμβολίαστων» που μας κάνουν τη ζωή δύσκολη, ψεκασμένοι που αντιστέκονται ακόμα και στην απογραφή… Και τι δεν είδαμε!
Σε αυτές τις συνθήκες η χώρα τα κατάφερε. Το καράβι όχι μόνο δεν βούλιαξε, αλλά έβαλε ρότα για σίγουρα λιμάνια. Ας δούμε κάποιες εξελίξεις:
ΠΑΝΔΗΜΙΑ. Στη διετία 2020-2021 η Ελλάδα (σύμφωνα με έκθεση του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας – ESM) υλοποίησε το τέταρτο μεγαλύτερο στον κόσμο και το τρίτο μεγαλύτερο στην Ευρωζώνη πακέτο στήριξης κατά της πανδημίας, αναλογικά με το ΑΕΠ της χώρας: η κυβέρνηση διέθεσε 29,5% του ΑΕΠ της για τη στήριξη νοικοκυριών και επιχειρήσεων, σε μια πρωτοφανή, για τον ιδεολογικοπολιτικό χώρο της, σοσιαλδημοκρατική αντίληψη αντιμετώπισης της ξαφνικής κρίσης.
ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ. Τα επίσημα ελληνικά και διεθνή στοιχεία για το 2021 και το 2022 δείχνουν ισχυρή ανάπτυξη της οικονομίας. Το υπουργείο Οικονομικών ανεβάζει τον πήχη για εφέτος στο 6,9-7%, που πλησιάζει τις φθινοπωρινές εκτιμήσεις της Κομισιόν. Οι ξένοι Οίκοι, στο σύνολό τους, θεωρούν ότι τα πράγματα θα πάνε ακόμα καλύτερα και ανεβάζουν τις προσδοκίες μας.
ΑΝΑΠΤΥΞΗ. Το Ταμείο Ανάκαμψης αποδέχτηκε το «Ελληνικό Σχέδιο» και αναμένεται να δώσει ισχυρή ώθηση στην ανάπτυξη, καθώς μέσω των κονδυλίων που θα διοχετευθούν στην πραγματική οικονομία, αναμένεται να καλυφθεί το παραγωγικό και επενδυτικό κενό. Η Ελλάδα είναι από τις πιο ευνοημένες χώρες του Ταμείου Ανάκαμψης, με τα χρήματα που θα διοχετευθούν στην αγορά έως το 2026 να αγγίζουν το 16% του ΑΕΠ της χώρας, όπως αναφέρει ο Οίκος Fitch.
Οι επενδύσεις, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του υπουργείου Οικονομικών, αναμένεται να αυξηθούν φέτος κατά 7% (λόγω και της έναρξης υλοποίησης σχεδίων που χρηματοδοτούνται από το Ταμείο Ανάκαμψης), θα εκτοξευθούν με αύξηση 30,3% το 2022 ενώ στη συνέχεια θα αυξάνονται κατά 12,3% το 2023, κατά 10,8% το 2024 και κατά 7,4% το 2025.
ΧΡΕΟΣ. Αναλύοντας τις πιστωτικές προοπτικές των χωρών της ευρωζώνης το 2022, ο Οίκος Moody’s εκτιμά ότι η ελληνική οικονομία θα εμφανίσει ανάπτυξη 4,3% το 2022, ενώ το ελληνικό χρέος θα μειωθεί κατά 10,1 ποσοστιαίες μονάδες για να διαμορφωθεί στο 191% του ΑΕΠ, με τη μείωση να είναι η μεγαλύτερη από όλες τις άλλες χώρες της ευρωζώνης.
ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ. Η χώρα ακολουθεί σταθερά τα τελευταία χρόνια, με όλες τις κυβερνήσεις, μια συνεπή γραμμή διεθνών συμμαχιών και διεύρυνσης της επιρροής της στην Ανατολική Μεσόγειο. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη εξέλιξε ένα σχέδιο που ευτύχησε να καταστήσει την Ελλάδα «παράγοντα» σταθερότητας και οικονομικής συνεργασίας στην ευρύτερη περιοχή, με ένα πλέγμα πολυμερών σχέσεων στη Μεσόγειο και τις Αραβικές χώρες. Παράλληλα αναβάθμισε τη φωνή της στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ανέδειξε την τουρκική παραβατικότητα σε κρίσιμο ζήτημα που αφορά πλέον και την Ευρώπη.
ΑΜΥΝΑ. Οι αμυντικές συμφωνίες που υπογράφτηκαν με τη Γαλλία και τις ΗΠΑ δεν θωρακίζουν απλά την άμυνα της χώρας, δημιουργώντας αίσθημα σιγουριάς στους πολίτες της. Δημιουργούν συνθήκες γεωπολιτικής αναβάθμισής της στη Μεσόγειο και τη Βαλκανική.
ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΣ. Οι αλλαγές στις σχέσεις δημοσίου – πολίτη είναι φανερές στον καθένα μας. Η καθημερινότητα αλλάζει και το κράτος μοιάζει πιο εξυπηρετικό αφού πολλές υπηρεσίες του παρέχονται πλέον απλά και ταχύτατα στο κινητό μας. Το νερό μπήκε στο αυλάκι και … δεν γυρίζει πίσω. Σε δύο χρόνια η χώρα στον τομέα αυτόν δεν γύρισε απλώς σελίδα, άλλαξε «βιβλίο».
- Πέρα από αυτές τις εξελίξεις υπάρχουν και σοβαρά ζητήματα διαχείρισης, όπως αυτά της πανδημίας και της εισαγόμενης ακρίβειας, στα οποία η μάχη δεν έχει τελειώσει και η έκβασή της μένει να αξιολογηθεί.
- Αλλά και άλλα κρίσιμα θέματα, που δεν αποτελούν μεν αντικείμενο κυβερνητικής δραστηριότητας, αλλά χρήζουν σοβαρών «πολιτικών» παρεμβάσεων, όπως αυτό της ρευστότητας των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων, για τις οποίες τα ιδιοτελή «τραπεζικά κριτήρια» είναι όνειρο μακρινό. Η ρευστότητα «καίει» τους πολλούς, που δεν έχουν πρόσβαση στα μεγάλα «αναπτυξιακά σχέδια» του Ταμείου Ανάκαμψης και αγωνιούν για την καθημερινότητα της βιοπάλης.
Υπάρχουν βέβαια και «ξώφαλτσες» ατυχείς ή ανεπιτυχείς ενέργειες και εκδηλώσεις του κυβερνητικού συστήματος, που ανήκουν στην περιφέρεια μιας κυβερνητικής αξιολόγησης. Ωστόσο, τα βασικά χαρακτηρίζουν μια κυβερνητική περίοδο. Και αυτά είναι πολλά και θετικά.
Απέναντι σε αυτές τις εξελίξεις, η αξιωματική αντιπολίτευση εμφανίζεται μίζερη, λαϊκίστικη, εχθρική. Ο κ. Τσίπρας επιχειρεί να καλλιεργήσει αίσθημα σύγχυσης και ανασφάλειας, διαστρέφοντας τα γεγονότα και επενδύοντας, με μια πρωτοφανή πολιτική ιδιοτέλεια, στην καταστροφή.
Δυστυχώς για τον ίδιο και το κόμμα του, η προηγούμενη κυβερνητική θητεία του είναι αδιάψευστο δείγμα γραφής. Ο βίος και η πολιτεία των κυβερνήσεων ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ έχει καταγραφεί. Η όποια σύγκριση με τη σημερινή κυβέρνηση – σε στρατηγική, σε πολιτικές, σε πρακτικές, σε πρόσωπα, σε αριθμούς – είναι ισοπεδωτική. (Γιατί άραγε κάποιος να νοσταλγεί ως πρωθυπουργό τον αποτυχημένο κ. Τσίπρα και να επιθυμεί επιστροφή του θλιβερού κυβερνητικού επιτελείου του;)
Όσα λέει, όσα κριτικάρει, όσα πολεμάει, όσα υπόσχεται, σήμερα ο αδιόρθωτος κ. Τσίπρας μοιάζουν να απευθύνονται σε πολίτες που έχασαν και τη μνήμη τους, δεν έχουν στοιχειώδη κρίση, αλλά και αγνοούν όσα συμβαίνουν στη χώρα. Δεν πάει απλώς κόντρα στην κοινή λογική, πάει κόντρα και στο σκεπτόμενο τμήμα των αριστερών πολιτών που τον ακολουθούν, οι οποίοι – παρά την κομματική τοποθέτησή τους – δηλώνουν, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, ότι συμφωνούν με τις κρίσιμες πολιτικές επιλογές του κ. Μητσοτάκη.
Ο πολιτικός λόγος του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ είναι παλαιοκομματικός, ανούσιος, αβαθής, ανεδαφικός, παραπειστικός, «κίτρινος». Δεν συνεισφέρει στη δημόσια ζωή. Αντίθετα λειτουργεί, εξ αντικειμένου, ως δολιοφθορά στην κοινή προσπάθεια για προκοπή. Και αυτό δεν μας αξίζει. Και, επίσης, είναι κρίμα για όσους εξακολουθούν να εμπιστεύονται το ΣΥΡΙΖΑ και αναζητούν στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης μια «εναλλακτική» λύση.
