Του Θοδωρή Καλούδη
Το economico, σε ανύποπτο χρόνο, είχε αξιολογήσει ως εξής τα αποτελέσματα των εσωκομματικών εκλογών του ΣΥΡΙΖΑ: “Η νίκη του Στέφανου Κασσελάκη ήττα της εποχής Τσίπρα. Από χθες έχουμε ΣΥΡΙΖΑ εσωτερικού και ΣΥΡΙΖΑ εξωτερικού“ (25 Σεπτεμβρίου 2023).
Και κάπως έτσι ήρθαν τα πράγματα. Ο ΣΥΡΙΖΑ γνώρισε έκτοτε δύο διασπάσεις:
- Την αποχώρηση της αριστερών τάσεων “Ομπρέλας”, που μπορεί να έχει μόνο δύο βουλευτές, αλλά διαθέτει αξιόλογη οργανωτική υποδομή και ακολουθείται από “ιστορικές” φιγούρες του κόμματος.
- Την αποχώρηση της λεγόμενης “γενιάς των 40άρηδων” – της πάλαι ποτέ “αιχμής του δόρατος” του Αλέξη Τσίπρα – που δεν είναι ριζωμένη στις οργανώσεις του κόμματος, αλλά διαθέτει εννέα βουλευτές, που αποτελούν τη βάση συγκρότησης Κοινοβουλευτικής Ομάδας και νέου κόμματος.
Η ρευστοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ
Ήδη οι πρώτες μετρήσεις καταγράφουν μια ραγδαία μείωση (στα όρια της ρευστοποίησης) της επιρροής αυτού που γνωρίσαμε ως ΣΥΡΙΖΑ. Και το ερώτημα είναι ποιά θα είναι η δημοσκοπική καταγραφή αυτού του πολιτικού χώρου, όταν θα μετρηθούν οι διασπασμένες δυνάμεις του, οι οποίες θα εμφανίζονται πλέον με δύο σχήματα ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή: του ΣΥΡΙΖΑ που ηγείται ο Στέφανος Κασσελάκης και των συνεργαζόμενων διασπάσεων που διεκδικούν την αυθεντική ιδεολογική έκφραση του κόμματος.
Το πιθανότερο είναι αυτή η κατρακύλα να μην έχει ολοκληρωθεί. Γιατί δεν οφείλεται μόνο στη συγκυρία που ταλανίζει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Κυρίως οφείλεται στην απαξίωση του όλου ΣΥΡΙΖΑ, ως ιδεολογικοπολιτικού συστήματος, στην καταδίκη της πολιτικής που άσκησε και των συμπεριφορών που είχε και ως κυβέρνηση και ως αντιπολίτευση. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ηττήθηκε στις εκλογές του 2019 λαμβάνοντας 31,5%. Μετά, ηττήθηκε και ως αξιωματική αντιπολίτευση, πέφτοντας τον Μάϊο του 2023 στο 20,1%, για να καταρρεύσει, ένα μήνα μετά, στο 17,8% και να εμφανίζεται σήμερα με τη (δημοσκοπική) ρευστοποίηση του 14,5%. Με άλλα λόγια, σε 4 χρόνια εγκατέλειψαν τον ΣΥΡΙΖΑ σχεδόν ένα εκατομμύριο πολίτες!
Απαξίωση με ονοματεπώνυμο
Αυτή η διαρκής απαξίωση έχει πολλά ονοματεπώνυμα: Το κυρίαρχο είναι Αλέξης Τσίπρας, χαρισματικός λαϊκιστής, αλλά απαίδευτος (και επικίνδυνος) πολιτικός επιπέδου δεκαπενταμελούς. Και, μαζί του, όλοι εκείνοι που, είτε έμειναν είτε εγκατέλειψαν σήμερα τη “στάνη”, κουβαλάνε το “κρίμα” από τη λαίλαπα της πολιτείας τους και τη διάψευση των ελπίδων όσων ακολούθησαν τις σειρήνες τους.Όλοι!
Όπως δεν είναι “αθώος του αίματος” του κόμματος ο τοξικός κ. Πολάκης και ο τελεσίδικα καταδικασμένος για ατιμωτικές πράξεις κ. Παππάς, που έμειναν να “κρατάνε Θερμοπύλες” στο ΣΥΡΙΖΑ του κ. Κασσελάκη, άλλο τόσο δεν είναι αθώοι οι δεκάδες πρώην υπουργοί και “ιστορικά” στελέχη που αποχώρησαν, καταγγέλοντας ως “δεξιό” και ¨αισχρό” τον Κασσελάκη και ομνύοντες στα όσια και τα ιερά της “καθαρής” Αριστεράς. Γιατί η ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ όταν παίχτηκε η χώρα στα ζάρια, ήταν συλλογική. Και όσοι έφυγαν και όσοι έμειναν εισηγήθηκαν, ενέκριναν και εφάρμοσαν αδιέξοδες πολιτικές, συναίνεσαν στο τραγικό δημοψήφισμα, υπέγραψαν μνημόνια, υποθήκευσαν τα ασημικά της χώρας για 100 χρόνια, κατακρεούργησαν τη μεσαία τάξη (“συνειδητά”, όπως μας είπε ο κ. Τσακαλώτος), ανέχθηκαν δολοφονίες χαρακτήρων και την άθλια απόπειρα ποινικοποίησης της πολιτικης παρουσίας των αντιπάλων τους.
“Άλλαξε ο Μανωλιός…”
Τι να μας πουν τώρα; Ότι “άλλαξε ο Μανωλιός και φόρεσε τα ρούχα του αλλιώς;” Όσοι έφυγαν είναι το ίδιο ΣΥΡΙΖΑ με αυτούς που έμειναν. Με μια διαφορά: Αυτοί που κούνησαν μαντήλι στην Κουμουνδούρου, δεν είναι μόνο φορείς ήττας στη διαδικασία των εθνικών εκλογών. Απορρίφθηκαν και από το 56% των μελών του ίδιου του κόμματός τους, που διάλεξαν για αρχηγό τους τον (από άλλο ανέκδοτο) πρωτοεμφανιζόμενο κ. Κασσελάκη, απορρίπτωντας την original αριστερή εκδοχή τους. Αυτή κι αν είναι τραγωδία και πίκρα…
Έτσι φτάνουμε στο ερώτημα: Σε ένα διχασμένο,καταταλαιπωρημένο και σε αποδρομή ΣΥΡΙΖΑ, ποιά είναι η μοίρα όσων εγκατέλειψαν το κόμμα και ποιά η τύχη όσων έμειναν;
Αυτοί που φεύγουν
Όσοι αποχώρησαν θα συγκροτήσουν νέο Αριστερό κόμμα. Όπως μας είπαν, επιμένουν ότι η αριστερή συνταγή τους είναι καλή κι ας την απέρριψαν οι πολίτες, αλλά και οι σύντροφοι της βάσης. Κάπου αντιλαμβάνονται όμως τη δυσαρέσκεια,την απογοήτευση και και την έλειψη εμπιστοσύνης του κόσμου και απολογούνται επιλεκτικά και προκαταβολικά,δηλώνοντας ότι:
- Αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους για “την ανοχή (που έδειξαν), στο όνομα της πολιτικής ενότητας, σε προβληματικά φαινόμενα που οδήγησαν στην κρίση του κόμματος, την ανοχή σε διχαστικές συμπεριφορές που τροφοδότησαν το αντί-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο (sic) και απομάκρυναν από κοντά μας προοδευτικούς πολίτες καλής θέλησης”. Και το κερασάκι. Διακηρύσσουν ότι: “παραμένουμε περήφανοι για όσα καταφέραμε την περίοδο 2015-2019 με πρωθυπουργό τον Αλέξη Τσίπρα“.
Με δυό λόγια, αποδέχονται τις ευθύνες τους για την ήττα και την απαξίωση του κόμματος (λέγοντας ότι είναι “περήφανοι” γιατί με την ολιτική που στήριξαν κατάφεραν… τελικά να καταψηφιστούν και να καταρεύσουν σε δύο εθνικές εκλογές!) και δηλώνουν “μετανοιωμένοι” μεν αλλά αμετανόητοι Τσιπρικοί ΣΥΡΙΖαίοι. Μας τα είπαν όλα δηλαδή και τώρα περιμένουν να κάνουν ταμείο. Δύσκολο…
Ο επίσημος ΣΥΡΙΖΑ
Από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ του Στέφανου Κασσελάκη κινείται στο άγνωστο, με βάρκα την ελπίδα. Έχει τη σφραγίδα και έτσι κουβαλάει το βάρος της ιστορίας του κόμματος.
Αναγνωρίζοντας όμως ο κ. Κασσελάκης στον Αλέξη Τσίπρα ένα ρόλο μεταξύ “μέντορα”, “τιμονιέρη” και “άγιου προστάτη”, υιοθετεί όπως και οι “αποστάτες”, τον πολιτικό εκφυλισμό και ρευστοποίηση του κόμματος και μπαίνει μαζί τους στο ίδιο τσουβάλι της πολιτικής και ηθικής κατάπτωσης του “άρρωστου” ΣΥΡΙΖΑ που πλέον ηγείται. Ο κ. Κασσελάκης όπως και όσοι τον εγκατέλειψαν εμφανίζονται το ίδιο περήφανοι για την αιτία του κακού. Όπως και οι ανταγωνιστές του, έτσι και ο νέος αρχηγός ξεκινά με το ίδιο ηττημένο και απαξιωμένο βαρίδι.
Παρ’ όλα αυτά, ο νέος αρχηγός δείχνει να “ψάχνεται” για μια νέα ιδεολογική και πολιτική πλατφόρμα του ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς να πολυνοιάζεται για το αριστερόμετρο των ειδικών της Αριστεράς.
Για αυτήν τη νέα “ιδεολογική και πολιτική” πλστφόρμα καλύτερα όμως να περιμένουμε. Ίσως μάλιστα χρειαστεί να περιμένουμε πολύ. Ο κ. Κασσελάκης δεν είναι αριστερός ο άνθρωπος, είναι θιασώτης της αριστείας, πλούσιος, αυτό που λέμε “του κόσμου”, με “τα σέα του και τα μέα” του. (Τον βλέπουν οι τηλεθεάτριες πόσο πιέζεται στον κορσέ του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ και λιώνουν στη στεναχώρια). Πρόκειται δηλαδή για ένα νέο βγαλμένο από το Αμερικάνικο όνειρο, με λαμπερή οδοντοστοιχία, ξένιαστο, liberal αμερικανικής κοπής, που δεν “έχει ανάγκη να δουλέψει” (όπως μας ομολόγησε) και έτσι ασχολείται με την ευγενή φιλοδοξία του να μας κυβερνήσει (όπως μας “κάρφωσε” ο χαρούμενος, αλλά μαρτυριάρης, πατέρας του).
Ψάχνοντας την πιάτσα βρήκε ένα μαρασμένο αλλά “γωνιακό μαγαζί” σε “καλή τιμή”. Γιατί να μη δοκιμάσει την τύχη του; Εδώ τόσοι ρεμπεσκέδες κάνουν καριέρα, όχι ο ίδιος που “έχει τα προσόντα” και “μιλάει καλά” την ξένη γλώσσα. «Είδα ένα κενό στον προοδευτικό χώρο στην Ελλάδα», δήλωσε. Αυτό ήταν. Μπήκε φουριόζος και, με ένα εντυπωσιακό reallity show, το κατέλαβε. Τόμπολα τα συντρόφια!
Νέο κόμμα σε αμπαλάζ ΣΥΡΙΖΑ
Τότε κατέβασε και την παράσταση ΣΥΡΙΖΑ, που ξέραμε. “That’s all folks” που λένε και στη δεύτερη πατρίδα. Τώρα ο κ. Κασσελάκης αρχίζει εντατικό φροντιστήριο πολιτικής συγκρότησης του ίδιου “στα δικά μας” και η οικοδόμηση ενός νέου κόμματος, αγνώστης για την ώρα φυσιογνωμίας (αλλά σίγουρα πιό “down to earth”) σε αμπαλάζ ΣΥΡΙΖΑ, με ένα όχι ευκαταφρόνητο πακέτο πρόθυμων βουλευτών, καθώς και τα Συνταγματικά, τα οργανωτικά και τα οικονομικά facilities που προσφέρει η αξιωματική αντιπολίτευση.
Μπορεί να το κάνει αυτό; Το έχει; Κολλάνε τα φθαρμένα υλικά του “μαγαζιού” με αυτό που έχει στο μυαλό του; Θα σταματήσει έτσι η φθορά; Θα αντέξει το κομματικό σύστημα και η εναπομένουσα “κομματίλα”; Πόσοι από τους παλαιούς ψηφοφόρους θα ακολουθήσουν; Θα πάρει νέους και από που; Κρίσιμα ερωτήματα. Πολύ περισσότερο αφού το κόμμα θα εξακολουθεί να είναι ο επίσημος ΣΥΡΙΖΑ, που δεν αλλάζει όνομα, έχει τα ίδια λάβαρα, δεν απολογείται για το παρελθόν του, εξακολουθεί λατρεύει τον Τσίπρα και έχει πρωτομάστορα τον “αψή Κρητικό”. Δύσκολο, πολύ δύσκολο…
