Και ξαφνικά, εκεί που εντεινόταν ο φόβος για επικείμενο lockdown στην Αττική και αυστηροποιούνταν οι έλεγχοι εφαρμογής των μέτρων προστασίας από την πανδημία, ο καθύλην αρμόδιος, ο υφυπουργός Πολιτικής Προστασίας Νίκος Χαρδαλιάς, εμφανίστηκε χωρίς μάσκα να σκύβει μπροστά σε έναν ιερέα για να του φιλήσει το χέρι (όπως είπε ο ιερέας) ή για να εκφράσει την ευλάβειά του “κλίνοντας στο ράσο” (όπως είπε ο ίδιος).
Οποια κι αν είναι η ακριβέστερη εκδοχή, η εικόνα δεν συνάδει με την εγρήγορση και την προσοχή που ο ίδιος ζητά από τους πολίτες. Η υποκρισία και η ανευθυνότητα υπερχειλίζουν αν αναλογιστεί κανείς ότι λίγες μέρες πριν ο ίδιος άνθρωπος είχε “αδειάσει” τον Γ. Κουμουτσάκο που κοινώνησε και κυκλοφόρησε η φωτογραφία του λέγοντας κάτι απαξιωτικό για την επίδειξη της πίστης. Είναι ο ίδιος άνθρωπος που λίγο καιρό πριν πήγε στην πρεμιέρα του Τ. Ζαχαράτου και του χάρισε μια εικόνα με την οποία φωτογραφήθηκε.
Τα ξέρουμε: Στην πολιτική το θρησκευτικό αίσθημα μπερδεύεται συχνά με την ψηφοθηρία και στους ναούς παίζονται παιχνίδια εκλογικής επιρροής. Η Εκκλησία χρησιμοποιεί την πολιτική δύναμή της για να εξασφαλίζει την εξαίρεσή της (από τη φορολογία μέχρι τα μέτρα για την πανδημία) και τα πηγαίνει πολύ καλά στις επιδιώξεις της, ανεξάρτητα από την αλλαγή κυβερνήσεων.
Είναι ο Νίκος Χαρδαλιάς ένας αγωνιστής εναντίον της διασποράς του κορονοϊού; Είναι. Εχει κουραστεί πολύ στο μετερίζι; Πράγματι. Είναι άδικη μια ισοπεδωτική κριτική που παραγνωρίζει τη θετική πλευρά της δραστηριότητάς του; Οπως πάντα. Πάμε παρακάτω; Οχι ακριβώς.
Τα μέτρα προστασίας για να εσωτερικευθούν και να εφαρμόζονται αβίαστα, άρα αποτελεσματικά, και όχι σαν παράλογος καταναγκασμός, άρα αποσπασματικά και προσχηματικά, πρέπει να βγάζουν νόημα
Αν με τη θεία κοινωνία δεν κολλάει, δεν πρόκειται να πειστεί κανείς εκτός από τους τυφλά θρησκευόμενους ότι η απαγόρευση πχ των θεατρικών παραστάσεων είναι αναγκαία.
Και αν το χέρι του ιερέα είναι απρόσβλητο από τον κορονοϊό, δεν θα βγει άκρη με τους αρνητές της μάσκας στα παιδιά κάτω των 12 χρόνων πόσο μάλλον με όσους πιστεύουν ότι πρόκειται για απλή γρίπη ή τους “εγώ δεν ξέρω κανέναν που να διασωληνώθηκε”.
Ο Ν. Χαρδαλιάς έδειξε δυσανεξία στην κριτική και δεν αναγνώρισε το λάθος του. Συνηθισμένα πράγματα στην πολιτική – κανείς δεν ζητάει συγγνώμη για τίποτα και όλοι έχουν μια δικαιολογία για όλα.
Να θεωρήσουμε βέβαιο ότι στις επόμενες εκλογές θα πολιτευθεί και, εκτός μεγάλου απροόπτου, θα εκλεγεί με τη βοήθεια του Θεού, που, πάντως, δεν πρόκειται να μας σώσει από την πανδημία.
