Νομικοί κύκλοι σχολιάζοντας το «εκκρεμές» των προστατευόμενων μαρτύρων στην υπόθεση της Novartis κάνουν λόγο για «νομική πρωτοτυπία», ενώ ήδη από την αντιπολίτευση γίνεται λόγος για μεγάλο «φιάσκο».
Όταν ο Νίκος Μανιαδάκης στις αρχές του 2018 προσερχόταν αυτοβούλως στην Εισαγγελία κατά της Διαφθοράς να καταθέσει για την υπόθεση της Novartis υπό τον μανδύα του προστατευόμενου μάρτυρα, οι Αρχές – όπως λένε νομικοί – όφειλαν να είχαν ελέγξει ενδελεχώς αν υπάρχει υπόνοια ποινικής εμπλοκής του σε μια τόσο σοβαρή υπόθεση.
Τους μήνες που μεσολάβησαν ο άνθρωπος αυτός, στον οποίο κατά το 1/3 στηρίχτηκε μαζί με τους άλλους δύο προστατευόμενους μάρτυρες, η δικογραφία που αμελητί διαβίβασαν οι εισαγγελείς στη Βουλή για τα δέκα πολιτικά πρόσωπα, πέρασε στην αντίπερα όχθη: από μάρτυρας κατηγορίας έγινε ο ίδιος κατηγορούμενος.
Η ανφισβήτηση της αξιοπιστίας των μαρτύρων
Δεν είναι τυχαίο πως από την πρώτη στιγμή που η υπόθεση της Novartis βρέθηκε στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας αφενός αμφισβητήθηκε έντονα η αξιοπιστία των προστατευόμενων μαρτύρων και αφετέρου ακόμα και πρόσωπα από τον χώρο των δικαστηρίων έλεγαν πως το «στοίχημα της Δικαιοσύνης είναι να… δέσει τις κατηγορίες με απτά στοιχεία και στέρεο αποδεικτικό υλικό».
Και με αυτά τα «όπλα» η Εισαγγελία κατά της Διαφθοράς να αποτιμήσει το σύνολο των στοιχείων και να ξεχωρίσει την ήρα από το σιτάρι: δηλαδή για όσα πρόσωπα προκύπτουν ενδείξεις ενοχής να προχωρήσει στην άσκηση ποινικής δίωξης εναντίον τους, ενώ για τα υπόλοιπα να αρχειοθετηθεί η δικογραφία, ώστε στη μακρά προεκλογική περίοδο που διανύουμε να μη μένουν «όμηροι» άνθρωποι για τους οποίους τα στοιχεία είναι μηδενικά.
Και ενώ ο προβληματισμός και οι ενστάσεις περί του ρόλου των προστατευόμενων μαρτύρων και της επιρροής που μπορεί είχε στην πορεία της έρευνας είχαν διατυπωθεί από την πρώτη στιγμή, εν τούτοις μετά την άσκηση της ποινικής δίωξης εις βάρος του Νίκου Μανιαδάκη για το κακούργημα της παθητικής δωροδοκίας, το ακανθώδες αυτό θέμα επανέρχεται στο προσκήνιο.
Κι αυτό γιατί ο πρώην προστατευόμενος μάρτυρας βρίσκεται στη θέση του κατηγορούμενου εμφανιζόμενος ότι έλαβε 120.000 ευρώ από τη Novartis, με βάση κατάθεση άλλου προστατευόμενου μάρτυρα με την κωδική ονομασία «Μάξιμος Σαράφης». Η κατάθεση αυτή, σύμφωνα με την πλευρά του κατηγορούμενου, είναι το μοναδικό επιβαρυντικό στοιχείο εις βάρος του.
Ολο αυτό το σκηνικό, όπως επισημαίνουν νομικοί κύκλοι, δημιουργεί σοβαρά ερωτήματα για το πώς ο εν λόγω μάρτυρας κρίθηκε αξιόπιστος και κατάλληλος για να θεωρηθεί προστατευόμενος παρά τις καταθέσεις εις βάρος του, και μάλιστα για τόσο σοβαρή υπόθεση όσο η δικογραφία κατά 10 πολιτικών προσώπων. Κάποιοι μάλιστα, έχοντας νωπή την ανάμνηση από την πρόσφατη υπόθεση με τον ενεχυροδανειστή «Ριχάρδο», δεν αποκλείουν το ενδεχόμενο να υπάρχουν και σε αυτή την υπόθεση ανάλογες ανατροπές.
Ο συνήγορος υπεράσπισης του Νίκου Μανιαδάκη, Θεόδωρος Μαντάς, επισημαίνει πως οι εισαγγελικές Αρχές είτε έκαναν λάθος όταν τον ενέταξαν στους μάρτυρες του δημοσίου συμφέροντος, αν είχαν υπόνοιες περί της ποινικής του εμπλοκής, είτε έκαναν λάθος τώρα που τον κατέστησαν κατηγορούμενο.
