Η μείωση μόνο 250 θερμίδων την ημέρα με μέτρια άσκηση απέφερε μεγαλύτερα οφέλη από ότι η άσκηση από μόνη της σε παχύσαρκους ηλικιωμένους. Μεταξύ των ηλικιωμένων με παχυσαρκία, ο συνδυασμός αερόβιας άσκησης με μέτρια μείωση των ημερήσιων θερμίδων οδήγησε σε μεγαλύτερες βελτιώσεις στην ακαμψία της αορτής (ένα μέτρο της αγγειακής υγείας, που επηρεάζει τις καρδιαγγειακές παθήσεις), σε σύγκριση με την άσκηση μόνο ή με την άσκηση συν μια πιο περιοριστική διατροφή, σύμφωνα με σε νέα έρευνα που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Circulation της Αμερικανικής Καρδιολογικής Ένωσης.
Τροποποιήσιμοι παράγοντες, όπως η υγιεινή διατροφή και η τακτική σωματική δραστηριότητα μπορεί να βοηθήσουν στην αντιστάθμιση της αύξησης της αορτικής δυσκαμψίας που σχετίζεται με την ηλικία. Αν και η αερόβια άσκηση γενικά έχει θετικές επιδράσεις στη δομή και τη λειτουργία της αορτής, προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι η άσκηση από μόνη της μπορεί να μην είναι επαρκής για τη βελτίωση της ακαμψίας της αορτής σε ηλικιωμένους με παχυσαρκία.
«Αυτή είναι η πρώτη μελέτη για την εκτίμηση των επιπτώσεων της προπόνησης αερόβιας άσκησης με και χωρίς μείωση θερμίδων, στη δυσκαμψία της αορτής, η οποία μετρήθηκε μέσω απεικόνισης καρδιαγγειακού μαγνητικού συντονισμού (CMR) για τη λήψη λεπτομερών εικόνων της αορτής», δήλωσε η Tina E. Brinkley, Ph. .D., επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης και αναπληρώτρια καθηγήτρια γηριατρικής στο Sticht Center for Healthy Aging and Alzheimer Prevention στο Wake Forest School of Medicine στο Winston-Salem, North Carolina.
«Προσπαθήσαμε να προσδιορίσουμε εάν η προσθήκη θερμιδικών περιορισμών για απώλεια βάρους θα οδηγούσε σε μεγαλύτερες βελτιώσεις στην υγεία των αγγείων σε σύγκριση με την αερόβια άσκηση χωρίς μείωση θερμίδων σε ηλικιωμένους με παχυσαρκία».
Αυτή η τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη δοκιμή περιελάμβανε 160 ενήλικες, ηλικίας 65-79 ετών με παχυσαρκία (ΔΜΣ = 30-45 kg/m2). Ο μέσος όρος ηλικίας των συμμετεχόντων ήταν 69 έτη και το 74% ήταν γυναίκες. Οι συμμετέχοντες χωρίστηκαν τυχαία σε μία από τις τρεις ομάδες παρέμβασης για 20 εβδομάδες: 1) άσκηση και κανονική διατροφή συμμετεχόντων 2) άσκηση συν μέτριος περιορισμός θερμίδων (μείωση περίπου 250 θερμίδων/ημέρα) και 3) άσκηση συν πιο εντατικός περιορισμός θερμίδων (μείωση περίπου 600 θερμίδων/ημέρα).
Οι δύο ομάδες με περιορισμένες θερμίδες έλαβαν προκατασκευασμένα μεσημεριανά γεύματα και δείπνα με λιγότερο από το 30% των θερμίδων να προέρχεται από λίπος και τουλάχιστον 0,8 γραμμάρια πρωτεΐνης/κιλό του ιδανικού σωματικού τους βάρους, που παρασκευάστηκαν υπό τη διεύθυνση εγκεκριμένου διαιτολόγου για τους σκοπούς της μελέτης. Έφτιαξαν το δικό τους πρωινό σύμφωνα με το μενού που έχει εγκριθεί από τον διαιτολόγο. Όλοι στη μελέτη συμμετείχαν σε επιτηρούμενη αερόβια άσκηση τέσσερις ημέρες την εβδομάδα κατά τη διάρκεια της μελέτης 20 εβδομάδων στο Γηριατρικό Ερευνητικό Κέντρο στο Wake Forest School of Medicine.
Η δομή και η λειτουργία της αορτής αξιολογήθηκαν με καρδιοαγγειακή απεικόνιση μαγνητικού συντονισμού.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα που παρατηρήθηκαν, η απώλεια βάρους σχεδόν 10% του συνολικού σωματικού βάρους ή περίπου 20 κιλών κατά τη διάρκεια της περιόδου μελέτης πέντε μηνών, συνδέθηκε με σημαντικές βελτιώσεις στη δυσκαμψία της αορτής-μόνο στους συμμετέχοντες που ανήκαν στην ομάδα με άσκηση συν την ομάδα περιορισμένων θερμίδων. Πρόσθετα ευρήματα περιλαμβάνουν:
Η ομάδα άσκησης με επιπλέον μέτριο περιορισμό θερμίδων είχε 21% αύξηση της διαστασιμότητας και μείωση 8% της αορτής.
Κανένα από τα μέτρα δυσκαμψίας της αορτής δεν άλλαξε σημαντικά είτε στην ομάδα μόνο για άσκηση είτε στην άσκηση συν ομάδα εντατικότερου περιορισμού θερμίδων.
Οι αλλαγές στον ΔΜΣ, τη συνολική λιπώδη μάζα, το ποσοστό σωματικού λίπους, το κοιλιακό λίπος και την περιφέρεια της μέσης ήταν μεγαλύτερες και στις δύο ομάδες με περιορισμένες θερμίδες σε σύγκριση με την ομάδα μόνο για άσκηση.
Η απώλεια βάρους ήταν παρόμοια μεταξύ των ομάδων με περιορισμένες θερμίδες παρά τις σχεδόν δύο φορές λιγότερες θερμίδες (μείωση των θερμίδων κατά 26,7% έναντι της μείωσης των θερμίδων κατά 14,2%) στην ομάδα εντατικών περιορισμών θερμίδων.
“Τα ευρήματά μας δείχνουν ότι οι αλλαγές στον τρόπο ζωής που έχουν σχεδιαστεί για να αυξάνουν την αερόβια δραστηριότητα και να μειώνουν μέτρια την ημερήσια πρόσληψη θερμίδων μπορεί να βοηθήσουν στη μείωση της ακαμψίας της αορτής και στη βελτίωση της συνολικής υγείας των αγγείων”, δήλωσε ο Brinkley. «Ωστόσο, με έκπληξη διαπιστώσαμε ότι η ομάδα που μείωσε περισσότερο την πρόσληψη θερμίδων δεν είχε βελτιώσεις στην ακαμψία της αορτής, παρόλο που είχαν παρόμοιες μειώσεις στο σωματικό βάρος και την αρτηριακή πίεση με τους συμμετέχοντες με μέτριο περιορισμό θερμίδων».
Ο Brinkley πρόσθεσε, “Αυτά τα αποτελέσματα υποδηλώνουν ότι ο συνδυασμός της άσκησης με τον μέτριο περιορισμό των θερμίδων-σε αντίθεση με πιο εντατικούς περιορισμούς θερμίδων ή περιορισμούς χωρίς θερμίδες-πιθανότατα μεγιστοποιεί τα οφέλη για την υγεία των αγγείων, ενώ βελτιστοποιεί επίσης την απώλεια βάρους και βελτιώνει τη σύνθεση του σώματος. Η διαπίστωση ότι ο περιορισμός θερμίδων υψηλότερης έντασης μπορεί να μην είναι απαραίτητος ή να συνιστάται έχει σημαντικές επιπτώσεις στις συστάσεις απώλειας βάρους για τη βελτίωση του κινδύνου καρδιαγγειακών παθήσεων σε ηλικιωμένους με παχυσαρκία ».
