Η αυξημένη συμμετοχή στις ευρωεκλογές έχει διαμορφώσει ένα νέο φάσμα δυνάμεων πλειοψηφίας στο Ευρωκοινοβούλιο με ένα σύνολο 435 βουλευτών που επιτρέπει ακόμα και τις εσωτερικές διαφωνίες.
Στο δίδυμο CDU-SPD έχει προστεθεί πλέον η ομάδα των φιλελευθέρων του Γκι Φερχόφστατ με 109 βουλευτές με την υποστήριξη και την συμμετοχή στην ομάδα αυτή των βουλευτών του Μακρόν.
Το νέο ALDE με την στήριξη Μακρόν διασφαλίζει τη συνέχεια της κυρίαρχης συνεργασίας CDU και SPD που μετά τις απώλειές τους, κυρίως αυτές του SPD, χρειάζονται πλέον την ομάδα των φιλελευθέρων, Φερχοφστατ – Μακρόν, για να διατηρήσουν τον έλεγχο της πλειοψηφίας στο Ευρωκοινοβούλιο.
Οι αριθμοί πλέον αποκτούν νέο ενδιαφέρον καθώς η πρώτη απόφαση που θα πρέπει να περάσει από το Ευρωκοινοβούλιο, αυτή που αφορά στο πρόσωπο του επικεφαλής της Κομισιόν, χρειάζεται τουλάχιστον 376 ψήφους, τους οποίους η νέα πλειοψηφία τους έχει μεν αλλά διαφωνεί κάθετα στο πρόσωπο που έχει προταθεί από το CDU, τον Βέμπερ. Ο Μανουέλ Μακρόν έχει ήδη εκφράσει την αντίθεσή του το ίδιο όπως και ο Γκι Φερχόφστατ, αλλά και οι Σοσιαλδημοκράτες.
Το πιθανότερο είναι να δούμε τον Μπαρνιέ να ισχυροποιεί την υποψηφιότητά του για την Κομισιόν και το Βερολίνο να αλλάζει τις προτιμήσεις του για τον υποψήφιο που θα πάει στην θέση του κ. Ντράγκι με κάποια σημαντική θέση -όπως για παράδειγμα του επικεφαλής των εξωτερικών υποθέσεων – να καταλήγει στους Φιλελεύθερους.
Το ενδιαφέρον είναι ότι οι νέες πλειοψηφίες θα έχουν απέναντί τους μια ουσιαστικά ισχυρότερη ομάδα από την πλευρά των ευρωσκεπτικιστών, αλλά όχι τόσο ισχυρή όσο είχε αρχικά ελπίσει ο Όρμπαν που κατάφερε να κερδίσει λίγο πάνω από το 50% των Ούγγρων ψηφοφόρων στις επιλογές του. Οι ευρωσκεπτικιστές συγκεντρώνουν 172 ευρωβουλευτές, αποκτώντας ένα ευρύ μέτωπο πίεσης στο Ευρωκοινοβούλιο. Όχι όμως τόσο ισχυρό που να μπορεί να επιβάλλει αποφάσεις.
Σε κάθε περίπτωση, όμως, οι κρίσιμες αλλαγές δεν συνδέονται μόνο με τα πρόσωπα και τις επιλογές που θα γίνουν από τις νέες πλειοψηφίες. Το σημαντικό για την Ε.Ε. και την Ευρωζώνη είναι η ειλημμένη απόφαση για την προώθηση αλλαγών στον ESM που θα αποκτήσει μιας ανάλογης με το ΔΝΤ ευρύτητας δυνατότητα παρέμβασης στον οικονομικό ιστό της Ευρωζώνης τόσο σε δημοσιονομικό όσο και σε τραπεζικό επίπεδο.
