Του Θοδωρή Καλούδη
Οι δύο τελευταίες δημοσκοπήσεις – της Metron Analysis για το Mega, και της Opinion Poll για το Action24 – επιβεβαιώνουν μεν την κυριαρχία της Νέας Δημοκρατίας και του Κυριάκου Μητσοτάκη στην πολιτική σκηνή, αλλά εμφανίζουν – για πρώτη φορά τόσο έντονα- σημάδια φθοράς.
Εκείνο που κυρίως αμφισβητείται, σε μια γενικά καλή κυβερνητική πορεία, είναι η ικανότητα της κυβέρνησης να αντιμετωπίσει την ακρίβεια που ταλαιπωρεί την κοινωνία. Παράλληλα, έντονα καταγράφεται, ως ανοιχτή πληγή για την κυβέρνηση, η τραγωδία των Τεμπών, ενώ δεν είναι αμελητέες οι αρνητικές τοποθετήσεις των πολιτών για την «κρίση των θεσμών» και την ασφάλεια.
Ως αποτέλεσμα αυτών των μετρήσεων, τόσο η κυβέρνηση όσο και ο κ. Μητσοτάκης εμφανίζουν αξιοσημείωτη διολίσθηση στα ποσοστά αποδοχής τους, παρά το γεγονός ότι υπερέχουν των αντιπάλων πολιτικών σχηματισμών και αρχηγών σε πρωτοφανή επίπεδα ποσοστών και διάρκειας.
Τα δύο συμπεράσματα
Αν, λοιπόν, το ένα συμπέρασμα είναι η κάμψη της Νέας Δημοκρατίας, το άλλο είναι η αδυναμία των δυο ισχυρότερων κομμάτων της αντιπολίτευσης να την απειλήσουν, αφού μοιάζει να μην αξιολογούνται από τους πολίτες ως εν δυνάμει κόμματα εξουσίας. Αυτό άλλωστε το αντιλαμβάνονται τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και το ΠΑΣΟΚ, αφού ασχολούνται πρωτίστως για την κατάκτηση της δεύτερης θέσης και δεν διεκδικούν κάτι σημαντικότερο.
Με άλλα λόγια, οι σημερινές συνθήκες στην πολιτική ζωή αντανακλούν μια παγιωμένη εντύπωση στην Κοινή Γνώμη ότι η κυβέρνηση της ΝΔ, με τα θετικά και τα αρνητικά της και ο κ. Μητσοτάκης είναι μακράν καλύτερες και ασφαλέστερες επιλογές από τον ΣΥΡΙΖΑ ή το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, με τον κ. Κασσελάκη ή τον κ. Ανδρουλάκη πρωθυπουργό.
Οι ευρωεκλογές και τα “μηνύματα”
Με τις ευρωεκλογές να θεωρούνται από τους πολίτες περισσότερο ως ένα πεδίο πολιτικών και θυμικών μηνυμάτων παρά μια πολιτική επιλογή εκπροσώπησης της χώρας στην Ευρώπη, έχει ενδιαφέρον να παρακολουθήσουμε τις τάσεις που θα καταγράφονται όσο πλησιάζει ο Ιούνιος.
Όπως δείχνουν σήμερα οι δημοσκοπήσεις, το κριτήριο που θα επηρεάσει την ψήφο των ευρωεκλογών είναι κατά μείζονα λόγο η εσωτερική επικαιρότητα (36,9%), οι πολιτικές θέσεις των κομμάτων (28,2%) και λιγότερο τα ευρωπαϊκά θέματα (16,9%).
Σήμερα, σχεδόν ένας στους δύο (ποσοστό 49%) δηλώνει ότι είναι πολύ πιθανό να ψηφίσει στις ευρωεκλογές άλλο κόμμα από εκείνο που ψήφισε στις βουλευτικές εκλογές, ενώ το 38,5% μας λέει ότι θέλει να στείλει μήνυμα προειδοποίησης στην κυβέρνηση ή στο κόμμα του. Επίσης το 19,4% δηλώνει ως κύρια επιλογή του την αποδοκιμασία της κυβέρνησης, έναντι 8,9% που θα ψηφίσει με αποκλειστικό στόχο να την στηρίξει.
Το “εκλογικό παιχνίδι” και η καθημερινότητα
Όσο και αν οι ευρωεκλογές δεν απειλούν την κυβερνητική σταθερότητα, ένα αρνητικό αποτέλεσμα για τη Νέα Δημοκρατία θα δημιουργούσε «κλίμα» αμφισβήτησης της κυβέρνησης, αν όχι στη βάση, σίγουρα στους τηλεοπτικούς καφενέδες. Προφανώς αυτό το γνωρίζει το κυβερνητικό επιτελείο και γι’ αυτό – και σε αυτήν την προεκλογική εκστρατεία – παίζει το χαρτί «Μητσοτάκης», που όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι οι πολίτες, στη συντριπτική πλειοψηφία τους, τον προτιμούν ως πρωθυπουργό, ενώ σχεδόν αγνοούν τους άλλους διεκδικητές.
Ωστόσο, πέρα από το “εκλογικό παιχνίδι” είναι και η καθημερινότητα. Και αυτή βαραίνει στη ζωή των νοικοκυριών. Ο κ. Μητσοτάκης – όσο «καταλληλότερος» κι αν θεωρείται – δεν είναι «Τιραμόλα». Και προφανώς γνωρίζει ότι η κυβέρνησή του, μπορεί να καταγράφει αξιόλογες επιδόσεις στις καυτές εθνικές υποθέσεις, στην αναβάθμιση της διεθνούς θέσης της χώρας, το δημοσιονομικό συμμάζεμα, τα μακροοικονομικά δεδομένα, την επενδυτική ανάκαμψη, την ανεργία, το ψηφιακό κράτος, αλλά σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις δεν αφουγκράζεται όσο πρέπει τους καημούς του «μικρού» πολίτη και του «μικρομεσαίου» επιχειρηματία, που εξακολουθούν να μην «τα βγάζουν πέρα».
Όπως δεν τα καταφέρνει και στο σπάσιμο των αγκυλώσεων, των μηχανισμών και της διαπλοκής που βάζουν τροχοπέδη στη χώρα.
Το καθήκον του Μητσοτάκη
Οι ευρωεκλογές θα περάσουν. Με τη μία ή την άλλη «γκέλα», το ένα ή το άλλο «μήνυμα», η Νέα Δημοκρατία θα πάρει περισσότερα ποσοστά από ότι ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ μαζί. Και αυτό θα θεωρηθεί μια ακόμα “ψήφος εμπιστοσύνης” στον κ. Μητσοτάκη και την κυβέρνησή του. Θα είναι όμως και μιά κρίσιμη υπενθύμιση: Η κυβέρνηση στηρίζεται σε μια ευρύτερη κοινωνική συμμαχία που της ζητά να προχωρήσει, με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα και πιο γρήγορους ρυθμούς, στην εδραίωση του αυτονόητου. Και στην καθιέρωση μιας … κανονικής “κανονικότητας”, που θα πριμοδοτεί καλύτερες μέρες για τον τόπο και τους πολίτες του. Αυτό πιστεύουμε ότι είναι το κρίσιμο καθήκον του κ. Μητσοτάκη στη δεύτερη τετραετία του.
Η Ιστορία δεν ασχολείται με τις βελτιώσεις. Στέκεται στις ανατροπές.
