Με το φάσμα της κρίσης του 2008 να μην είναι και τόσο μακρινό όσο φαίνεται, τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα στις ΗΠΑ παρακολουθούν με ανησυχία μια άκρως προβληματική τάση να βρίσκεται εδώ και καιρό σε εξέλιξη.
Καμπανάκι από την Fed
Συγκεκριμένα, τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια που συνδέονται με εμπορικά ακίνητα υπερβαίνουν πλέον τα αποθεματικά για ζημίες δανείων στις έξι μεγαλύτερες αμερικανικές τράπεζες, προκαλώντας ανησυχίες για τις πιθανές επιπτώσεις από μια περαιτέρω επιδείνωση στο εμπορικό real estate. Οι έξι μεγαλύτερες αμερικανικές τράπεζες, οι JP Morgan, Bank of America, Wells Fargo, Citi, Goldman Sachs και Morgan Stanley, έχουν πλέον 90 σεντς στην άκρη για κάθε δολάριο «κόκκινου» χρέους στο εμπορικό real estate, σύμφωνα με στοιχεία που επικαλούνται οι Financial Times.
Το 2022 τα «μαξιλάρια» των τραπεζών ανέρχονταν στο 1,6 δολάρια για κάθε δολάριο προβληματικού εμπορικού στεγαστικού δανείου. Η αποδυνάμωση των «μαξιλαριών» των έξι μεγαλύτερων αμερικανικών τραπεζών είναι απόρροια της αύξησης των καθυστερούμενων εμπορικών στεγαστικών δανείων που το 2023 τριπλασιάστηκαν στα 9,3 δισ. δολάρια. Ο Μάικλ Μπαρ, επικεφαλής της τραπεζικής εποπτείας στη Fed, δήλωσε ότι η κεντρική τράπεζα παρακολουθεί στενά τα δάνεια των τραπεζών στο εμπορικό real estate, συμπεριλαμβανομένου του «πως καταγράφουν το ρίσκο» και αν «κάνουν τις κατάλληλες προβλέψεις και αν έχουν επαρκή κεφαλαιακά “μαξιλάρια”».
Η κρίση του κοροναϊού
Στο ευρύτερο τραπεζικό σύστημα των ΗΠΑ, τα καθυστερούμενα δάνεια που συνδέονται με γραφεία, εμπορικά κέντρα και διαμερίσματα διπλασιάστηκαν την περασμένη χρονιά στα 24,3 δισ. δολάρια από 11,2 δισ. δολάρια έναν χρόνο νωρίτερα. Υπενθυμίζεται ότι ήδη εταιρείες που δραστηριοποιούνταν στο χώρο της επαγγελματικής στέγης έχουν ήδη χρεοκοπήσει, καθώς η πανδημία της COVID-19 προκάλεσε κατάρρευση της ζήτησης κυρίως σε χώρους γραφείων (καθώς οι περισσότερες επιχειρήσεις υποχρεώθηκαν να στραφούν στην τηλεργασία), ενώ και μετά το τέλος των lockdown η επιστροφή των εργαζομένων στα γραφεία έγινε με σπασμωδικό τρόπο.
Ακόμα και σήμερα, με την μεγάλη κρίση του κοροναϊού να βρίσκεται πίσω μας, η αγορά εργασίας συνεχίζει να βρίσκεται σε ρευστή φάση και πολλές επιχειρήσεις καθιερώνουν υβριδικά συστήματα απασχόλησης (φυσική παρουσία και τηλεργασία), με αποτέλεσμα ο τομέας της επαγγελματικής στέγης να συνεχίζει να τελεί υπό πίεση (κι αυτό χωρίς να ληφθεί υπόψη το φαινόμενο της «μεγάλης παραίτησης», όπου χιλιάδες εργαζόμενοι αρνήθηκαν να επιστρέψουν στις εργασίες τους μετά το τέλος της καραντίνας).
