Με έναν αναστεναγμό ανακούφισης υποδέχθηκε το Ελιζέ το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας στη Γαλλική Εθνοσυνέλευση της πρότασης δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης της Ελιζαμπέτ Μπορν που είχε καταθέσει η κεντρώα ομάδα Liot.
Για μόλις εννέα ψήφους (η πρόταση έλαβε 278 «ναι», αλλά χρειαζόταν 287 για να «πέσει» η κυβέρνηση) η Γαλλίδα πρωθυπουργός επιβίωσε της «αποκοτιάς» της να περάσει το νόμο που αυξάνει το ηλικιακό όριο συνταξιοδότησης στα 64 έτη από 62 που είναι σήμερα, χωρίς την ψήφο της Βουλής, αλλά μέσω του άρθρου 49.3 του Συντάγματος που προβλέπει ότι αν η κυβέρνηση δεν χάσει την εμπιστοσύνη της βουλής, τότε ο νόμος θεωρείται κυρωθείς, χωρίς την ψήφο της Εθνοσυνέλευσης.
Εμβληματική μεταρρύθμιση
Η συγκεκριμένη μεταρρύθμιση θεωρείται εμβληματική για τον Γάλλο πρόεδρο, Εμανουέλ Μακρόν, καθώς προσπαθούσε να την περάσει ήδη από την πρώτη θητεία του στο Ελιζέ. Αναλυτές θεωρούν ότι η πρόταση μομφής δεν «πέρασε» από τη Βουλή, λόγω και των εμμέσων πλην σαφών απειλών του Μακρόν ότι σε περίπτωση που η κυβέρνηση έχανε την εμπιστοσύνη του σώματος, τότε θα διέλυε την Εθνοσυνέλευση και θα προκήρυττε νέες βουλευτικές εκλογές.
Οι εκτιμήσεις των πολιτικών αναλυτών ήταν μάλλον δυσοίωνες: μια νέα κάλπη δεν επρόκειτο να λύσει το πολιτικό αδιέξοδο της χώρας (το κόμμα του Μακρόν, LREM, δεν διαθέτει την απόλυτη πλειοψηφία στην Εθνοσυνέλευση και αναγκάζεται να συνεργάζεται κυρίως με τους γκωλικους Ρεπουμπλικάνους), αλλά στην καλύτερη περίπτωση θα επέτεινε το χάος και στη χειρότερη θα έδινε την πρωτιά στον Εθνικό Συναγερμό της Μαρίν Λεπέν, με ό,τι θα σήμαινε μια τέτοια «συγκατοίκηση».
Μεγάλα προβλήματα
Ωστόσο, τα πράγματα για τον Γάλλο πρόεδρο δεν είναι ρόδινα. Πρώτα-πρώτα, η κυβέρνηση Μπορν σώθηκε κυριολεκτικά στο παρά τρίχα, πράγμα που σημαίνει ότι σε μια νέα κρίση ουδείς μπορεί να εγγυηθεί ότι οι δεξιοί Ρεπουμπλικάνοι δεν θα αρνηθούν να στηρίξουν ή ότι θα απαιτήσουν περισσότερες υποχωρήσεις προκειμένου να περάσει κάποιο κρίσιμο νομοσχέδιο. Στην ουσία, η εξάρτηση της κυβέρνησης του Μακρόν από τις διαθέσεις τρίτων γίνεται όλο και πιο προφανής.
Σε δεύτερο επίπεδο, μπορεί το επίμαχο νομοσχέδιο να πέρασε -όπως πέρασε- από τη Βουλή, ωστόσο, η Λεπέν έχει δηλώσει ότι θα το προσβάλλει στο Συνταγματικό Συμβούλιο της χώρας. Παράλληλα, τα συνδικάτα, τα οποία βρίσκονται εδώ και μήνες «επί ποδός πολέμου» με διαρκείς απεργίες και τεράστιες διαδηλώσεις, καλούν πλέον ανοιχτά σε γενική απεργία, με στόχο να παραλύσει η χώρα και η πίεση προς την κυβέρνηση να γίνει ασφυκτική, καθώς, ήδη, κρίσιμοι τομείς της οικονομίας υποφέρουν από τις κινητοποιήσεις.
Καμία δυνατότητα πρόβλεψης
Μέχρι στιγμής, η κυβέρνηση απαντά στους απεργούς με… ΜΑΤ και συγκρούσεις στους δρόμους του Παρισιού και άλλων μεγάλων πόλεων της Γαλλίας. Ωστόσο, τα συνδικάτα προχωρούν σε… ανταρτοπόλεμο (αποκλεισμούς κεντρικών οδικών αρτηριών της χώρας, λουκέτο σε διυλιστήρια, κλπ) και -όπως είχε συμβεί και στο κοντινό παρελθόν με τα «κίτρινα γιλέκα»- δεν δείχνουν καμία διάθεση υποχώρησης στο αίτημά τους για άμεση απόσυρση του νόμου για τα ηλικιακά όρια συνταξιοδότησης.
Για την ώρα, η κυβέρνηση δείχνει να κερδίζει τον «πρώτο γύρο» της σύγκρουσης. Ωστόσο, με τα συνδικάτα σε κατάσταση «πολέμου», την κυβέρνηση αδυνατισμένη και τη δημοτικότητα του Μακρόν στα τάρταρα (7 στους 10 Γάλλους δηλώνουν δυσαρεστημένοι από τον Γάλλο πρόεδρο), ουδείς μπορεί να προβλέψει ποιες θα είναι οι εξελίξεις το επόμενο διάστημα τόσο για τη Γαλλία όσο και συνολικά για την Ευρώπη, καθώς η χώρα θεωρείται ως το «πολιτικό βαρόμετρο» της γηραιάς ηπείρου.
