Του Θανάση Οικονόμου*
Η κοινωνία έχει να αντιμετωπίσει καθημερινά πραγματικά προβλήματα και εμείς πρέπει να σταθούμε δίπλα της.
Οι μεταρρυθμιστικές προσδοκίες κυρίως της μεσαίας τάξης που επένδυσε στον Κ. Μητσοτάκη, είναι κοντά στο σημείο που αρχίζουν να διαψεύδονται.
Το νέο εκσυγχρονιστικό όραμα που χρειάζεται η Ελλάδα, αρχίζει να διαφαίνεται πως επανέρχεται στον από εδώ χώρο, της Κεντροαριστεράς.
Η υγεία, η παιδεία, το περιβάλλον, η ζωή στις μεγαλουπόλεις, η ασφάλεια, η θεσμική υπόσταση της Δημοκρατίας και του κράτους Δικαίου, η διαχείριση του δημόσιου χρήματος όλα όσα απαιτούνται για ένα υγιές και ρυθμισμένο πλαίσιο προκοπής και εξέλιξης χρειάζονται στήριξη και καίριες μεταρρυθμίσεις.
Τώρα με προτάσεις, με λύσεις με δράσεις, να πιέσουμε με συγκεκριμένο σχέδιο αλλαγής.
Τότε μόνον θα πείσουμε και θα μας ξαναεμπιστευτεί ο λαός.
Τότε θα είμαστε χρήσιμοι για την χώρα.
Τότε μόνον θα μπορέσουμε να παίξουμε το θεσμικό μας ρόλο ως αξιωματική αντιπολίτευση.
Αντ’ αυτού έχουμε περιπέσει στη δίνη εσωκομματικών τριβών. Όπου η αυτααναφορά κάποιων ντύνεται δήθεν και με ιδεολογικό φερετζέ.
Το να αμφισβητούν οι υποτιθέμενοι “καθαροί αριστεροί” , μια δημοκρατική, πλατιά, διαδικασία την οποία οι ίδιοι προτείναν, αποδέχτηκαν και συμμετείχαν δείχνει μια περίεργη ιδιοκτησιακή αντίληψη που είχαν και έχουν για το κόμμα.
Δείχνει επίσης και την αντιδημοκρατικότητα τους. Τους είναι άγνωστη η αρχή της πλειοψηφίας.
Δείχνει ίσως και αγνωμοσύνη, καθώς έμμεσα με αυτόν τον τρόπο δεν αναγνωρίζουν στον Αλέξη Τσίπρα ότι ήταν εκείνος που έδωσε στον πολιτικό μας σχηματισμό τον όγκο, την πλατιά λαϊκή αποδοχή και την κυβέρνηση το 2015. Που έκανε τους ίδιους υπουργούς , βουλευτές ευρωβουλευτές….με εξουσία και δύναμη…
Δείχνει επίσης ότι τα όργανα και οι δομές είναι σεβαστές μόνον εφόσον τις ελέγχουν οι ίδιοι ‘οι καθαροί’. Συμμετέχουμε στα όργανα για να εκφράζουμε τις διαφωνίες μας αλλά κατά τα λοιπά και το δοκούν κάνουμε λευκή απεργία.
Δείχνει επίσης ότι είναι συστηματικά και διαχρονικά εκτός πραγματικότητας και ενεργούν ως σύγχρονες Μαρίες Αντουανέττες που προτείνουν στον λαό που δεν έχει να φάει ψωμί, να φάει παντεσπάνι. Έξω από την πραγματικότητα της πλατιάς μάζας των συμπολιτών μας ίσως γιατί πολλοί από αυτούς τους καθαρούς αριστερούς είναι σήμερα κάτοχοι σημαντικών περιουσιακών στοιχείων καταθέσεων ακινήτων κλπ. και δεν τους φαίνεται ότι είναι απαραίτητο για τον λαό και για την χώρα να υπάρχει ένας σύγχρονος, ρεαλιστικός, άμεσος στις αντιδράσεις του, αντικειμενικός και δίκαιος στις προτάσεις του, ισχυρός πολιτικός φορέας για να υπερασπιστεί τα πιο φτωχά οικονομικά στρώματα του λαού.
Για να δώσει μια προοπτική στην νεολαία. Ίσες ευκαιρίες σε όλους.
Για να ανασυγκροτηθεί ο κρατικός μηχανισμός για να ανακάμψει το κοινωνικό κράτος.
Για να υπάρχει μια σύγχρονη και δίκαιη ανασυγκρότηση της οικονομίας μας.
Από την ημέρα που η εκλογική εσωκομματική κάλπη, ανέδειξε νικητή τον Στέφανο Κασσελάκη επιδόθηκαν σε έναν πόλεμο φθοράς του νέου προέδρου, χωρίς καμία συναίσθηση του γεγονότος ότι η κοινωνία συμμετέχει και δικαίως παρακολουθεί. Λειτούργησαν ως φράξια. Επιτέθηκαν ξεστομίζοντας χαρακτηρισμούς στα όρια του οχετού και του δηλητηρίου , προφανώς ο λόγος μπορεί να επενδύθηκε με έναν αριστερό βερμπαλισμό , αλλά ήταν απλώς ένα εγωιστικό παραλήρημα . Το ξεγύμνωμα και η αποκαθήλωση του οπορτουνισμού τους.
Δεν θέλουν να συμμετέχουν σε καμία προσπάθεια υπό τον νέο πρόεδρο, δεν θέλουν να αναγνωρίσουν το αποτέλεσμα της διαδικασίας, το κόμμα τους ενδιαφέρει μόνον εφόσον το ελέγχουν, και τελευταία τους φταίει και ο Τσίπρας.
Αποδοκιμάστηκαν και δεν μπορούν να το χωνέψουν. Ότι και να λένε δεν μπορούν τις αλλαγές και τις ανατροπές.
Οι πληβείοι, τα μέλη των 2 ευρώ, οι ψηφοφόροι, τα “σκουπίδια”…απόκτησαν φωνή και ρόλο, γίναν συν διαμορφωτές του αύριο.
Οι καθαροί βρέθηκαν στην απέξω , αναδιπλώθηκαν σε παλιές ιδεολογικές θέσεις και ατενίζουν το χθες.
Για δες πως τα φέρνει καμία φορά η ζωή. Όση φασαρία και να κάνουν, όση προβολή και να τους δώσει η κυβερνητική προπαγάνδα, η κοινωνία τους γυρίζει την πλάτη κάθε μέρα όλο και περισσότερο.
Η νοσταλγία χωρίς ελπίδα, είναι σκέτη μελαγχολία.
Το μέλλον είναι πάντα νέο και με τα σχήματα του παρελθόντος δεν μπορείς να το κατανοήσεις.
C’ Est la Vie! Που λένε και στο χωριό μου…
(*) Ο Θανάσης Οικονόμου είναι πρώην Βουλευτής, Μέλος ΚΕ ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ
